Σάββατο 4 Απριλίου 2020

Το σάρωμα των δικαιωμάτων μας και η εκκωφαντική σιγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών


Η πανδημία του νέου ιού μαστίζει το σύνολο σχεδόν του πλανήτη, μη μπορώντας να αφήσει τη χώρα μας ανεπηρέαστη. Η κατάσταση στα νοσοκομεία αποτυπώνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο, την συντονισμένη προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων, να ασελγήσουν ακόμα περισσότερο, στο πτώμα που λέγεται ΕΣΥ, ενώ  φαίνεται ότι με αφορμή την παγκόσμια πανδημία, κυβέρνηση, εργοδότες, κεφάλαιο, βρήκαν ευκαιρία να εντείνουν την επίθεση τους στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ακόμη και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας προειδοποιεί ότι 25 εκατομμύρια θέσεις εργασίας ενδέχεται να χαθούν φέτος και εκτός αν κάποιος είναι σκληρά ονειροπόλος, καταλαβαίνει πώς θα επηρεάσει ή επηρεάζει ήδη την ελληνική αγορά.

Όπως διαβάζουμε καθημερινά, αυξάνονται τα περιστατικά από πλευράς εργοδοτών που αφορούν μη χορήγηση αδειών ειδικού σκοπού, απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων, μετατροπές συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε εκ περιτροπής εργασίας και μερικής απασχόλησης και άλλα πολλά, πάντα με την ανοχή, αν όχι τις ευλογίες της κυβέρνησης.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα (βλ. Praktiker), η εργοδοσία με το πρόσχημα του ιού, και πατώντας πάνω στην πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, έφτασε στο σημείο να δηλώνει ανοιχτά πως απαγορεύεται οποιαδήποτε συνδικαλιστική λειτουργία.  Και αν αυτά ισχύουν για τους ‘’τυχερούς’’ που συνεχίζουν να δουλεύουν, οι άτυχοι των οποίων οι επιχειρήσεις έχουν κλείσει λόγω του ιού, βρίσκονται αντιμέτωποι με δάνεια, οφειλές, λογαριασμούς και κατασχέσεις. Ακόμα και το βοήθημα- όπως έχουν το θράσος να το αποκαλούν- των 800 ευρώ φαίνεται ότι είναι για λίγους και εκλεκτούς, καθώς μέρα με την ημέρα, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι εξαιρούνται από αυτό.

Απέναντι σε αυτή την σκληρή καθημερινότητα, με την ταξική πλάστιγγα να έχει γύρει κατά της εργατικής τάξης και του λαού, θα περίμενε κανείς, ότι οι ηγεσίες των εργαζομένων (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ), έστω και την ύστατη στιγμή, παρά την ξεκάθαρη στοίχισή τους πίσω από τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, θα προσπαθούσαν τουλάχιστον να κρατήσουν τα προσχήματα. Η απάντηση; Σύμφωνα με την ΓΣΕΕ, όλες οι περιπτώσεις ερωτημάτων και καταγγελιών προωθούνται σε ομάδα επιστημονικών συνεργατών των δομών της ΓΣΕΕ, οι οποίοι έχουν «στρατευτεί» στην ANTI-COVID-19 ομάδα και εν συνεχεία γίνεται αξιολόγηση, κατηγοριοποίηση και διαμοιρασμός ανάλογα με την περίπτωση. Αυτό είναι κύριοι και κυρίες. Το ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των εργατών εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων με πυγμή(!). Σαν άλλο ΚΕΠ, θα συγκεντρώνει τις καταγγελίες και θα τις προωθεί άνωθεν. Λες και οι ιθύνοντες του υπουργείου δεν γνωρίζουν το τί συμβαίνει στους χώρους δουλειάς. Ή μάλλον, για να το πούμε αντίστροφα, επειδή ακριβώς γνωρίζουν, θέλουν να διασφαλίσουν ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, θα είναι πλήρως ελεγχόμενες και υποταγμένες. Ώρες είναι τώρα να αρχίσουμε να συζητάμε για…. διαδηλώσεις και απεργίες; Από την άλλη πλευρά, η ΑΔΕΔΥ, παρά τις ‘’φλογερές’’ επιστολές της στο υπουργείο εσωτερικών, δεν φαίνεται να θέλει να ασχοληθεί περαιτέρω με τη ζόρικη πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο.

Και μάλιστα, τώρα με τα γεγονότα στον Έβρο και την πανδημία, όπου η κυβέρνηση διατρανώνει σε όλους τους τόνους το αφήγημα της εθνικής ομοψυχίας, ξέρετε ‘’να βάλουμε όλοι πλάτη’’, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, βγήκαν από τη δύσκολη θέση να υπερασπιστούν τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού, και λούφαξαν για άλλη μία φορά πίσω από την τρομοκρατία των απαγορεύσεων και των περιορισμών που έχουν εφαρμοστεί. Άλλωστε, τόσα χρόνια ήταν αυτές οι ηγεσίες που προωθούσαν τον κοινωνικό διάλογο, τη λογική του ‘’δεν υπάρχουν λεφτά’’, της υπομονής και της υποτέλειας. Για εμάς το ζήτημα των διεκδικήσεων και των δικαιωμάτων, δεν λύνεται σε συνέδρια παρωδίες, και χρυσοποίκιλτα γραφεία. Οι μισθοί, οι συντάξεις, η ασφάλιση για όλο το λαό κ.α. παλεύονται και κερδίζονται στο δρόμο, κόντρα στον ταξικό αντίπαλο. Η διέξοδος ήταν και παραμένει στην ενεργοποίηση των ίδιων των εργαζομένων. Στο πώς θα στήσουν ή θα ζωντανέψουν τα σωματεία τους, στο πώς θα οργανώσουν την πάλη τους, και στο πώς θα δώσουν τον αγώνα για τα δικαιώματά τους στη δουλειά και στη ζωή!


Δεν υπάρχουν σχόλια: