ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ» ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ

Γράφει εργαζόμενη στους ΟΤΑ

Από το ξέσπασμα της πανδημίας ως και σήμερα διαπιστώνουμε καθημερινά ότι το «μένουμε σπίτι» δεν είναι ένα μέτρο για όλους, όπως και η προστασία της υγείας δεν είναι για όλο το λαό. Η απογύμνωση του συστήματος δεν έδειξε μόνο την τραγική κατάσταση που επικρατούσε τόσα χρόνια στο διαλυμένο σύστημα υγείας και ότι γι’ αυτό μόνο οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία δεν ευθύνονται, αλλά και πόση αξία (δεν) έχει για το σύστημα η υγεία και η ζωή του εργαζόμενου.

Έχετε «ατομική ευθύνη» να «μείνετε σπίτι» ουρλιάζουν συνέχεια, αλλά ακόμη και τώρα η μία καταγγελία βγαίνει πίσω απ’ την άλλη για εργαζόμενους στους ΟΤΑ που δουλεύουν στην καθαριότητα χωρίς να παίρνονται επιπλέον μέτρα για την προστασίας της υγείας τους λόγω του κορονοϊού, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν τηρούνται ούτε τα βασικά μέτρα προστασίας που προβλέπονταν και πριν την πανδημία. Ήδη έχουν ξεκινήσει να αρρωσταίνουν και στις πιο πολλές περιπτώσεις χωρίς να μπορεί να γίνει διάγνωση από τι νοσούν λόγω της κατάστασης που υπάρχει με τα τεστ για τον κορονοιό. Με αποτέλεσμα να αποδεκατίζονται οι εργάτες της καθαριότητας και οι υπόλοιποι που δουλεύουν να εξαντλούνται για να βγει η δουλειά. Είναι ατομική ευθύνη του εργαζόμενου το ότι οι δημοτικές αρχές δεν έχουν φροντίσει να τηρηθούν τα μέτρα προστασίας και μάλιστα στο δημόσιο τομέα; Ενώ αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν κάτω από αυτές τις συνθήκες, επικαλούνται κι από πάνω ότι δημοτικοί υπάλληλοι είναι «δημόσιοι λειτουργοί» και είναι υποχρεωμένοι να κάνουν «το καθήκον τους» και να υπηρετήσουν το «δημόσιο συμφέρον».

Από την πρώτη μέρα που κλείσανε οι παιδικοί σταθμοί και τα ΚΑΠΗ δεν υπάρχει καμία ξεκάθαρη εικόνα για το τι θα γίνει με τους εργαζόμενους εκεί. Ο κάθε δήμαρχος κάνει ό,τι νομίζει και εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους όπως θέλει, ενώ οι αυθαιρεσίες πάνε κι έρχονται. Σε κάποιους δήμους, οι εργαζόμενοι είναι στα σπίτια τους και περιμένουν πότε θα τους καλέσουν για δουλειά. Το πού θα εργαστούν, πόσες μέρες και ώρες και αν θα υπάρχουν μέτρα προστασίας εξαρτάται από τη διάθεση της κάθε δημοτικής αρχής. Σε άλλες περιπτώσεις, πηγαίνουν κανονικά στους παιδικούς σταθμούς από την πρώτη μέρα που κλείσανε, είτε για να καθαρίσουν είτε για να… κοιτάνε τους τοίχους, ή τους έχουν τοποθετήσει ήδη σε άλλες δουλειές (διοικητικές θέσεις, ΚΕΠ, «Βοήθεια στο σπίτι», καθαριότητα, κοινωνικές δομές κ.ά.) όπου, όπως και όσο αποφασίζει η κάθε δημοτική αρχή. Γι’ αυτούς τους εργαζόμενους προφανώς δεν ισχύει το «μην κάνετε άσκοπες μετακινήσεις», ούτε περιλαμβάνονται (αυτοί κι οι οικογένειές τους) σε αυτούς που πρέπει να προστατευτούν. Κι εφόσον θα αποδεκατιστούν οι δημοτικοί υπάλληλοι που οι υπηρεσίες τους δεν κλείσανε, οι υπόλοιποι (που εργάζονται σε δομές που δεν λειτουργούν) θα πάνε για δουλειά στη θέση τους.

Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) διαδέχονται η μία την άλλη για το πώς θα χρησιμοποιηθούν οι δημοτικοί υπάλληλοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας στη χώρα. Το μόνο που έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα είναι να δημιουργήσουν σύγχυση για το ποιοι, πού, πώς και πόσο θα εργαστούν, επιτρέποντας κάθε είδους αυθαιρεσία από τις δημοτικές αρχές. Τελικά, όλο αυτό γίνεται για την καλύτερη οργάνωση των δήμων ή για να χρησιμοποιήσουν την τραγική για το λαό κατάσταση ώστε να επιβάλουν τις εργασιακές συνθήκες που θέλουν στους ΟΤΑ μόνιμα και μετά το τέλος της πανδημίας;