Μετάθεση της 24ωρης πανελλαδικής απεργίας της Πέμπτης 5 Μάρτη που είχε εξαγγείλει εδώ και πολλές βδομάδες αποφάσισε η ΠΟΕΔΗΝ, λίγες ώρες πριν την πραγματοποίησή της. Αν και είναι δεδομένο ότι, στο γνωστό μοτίβο της συνδικαλιστικής ηγεσίας, δεν είχε κινηθεί καθόλου για την προετοιμασία και την επιτυχία της, η αιτιολόγηση της απόφασης αυτής ρίχνει νερό στον μύλο της κυβέρνησης.
Την ώρα που το σύστημα στοχοποιεί και ποινικοποιεί τις διαδηλώσεις, που επιτίθεται στις απεργίες, που δέρνει το λαό και σηκώνει όπλα στη νεολαία, που στήνει σκηνικό πολέμου στον Έβρο και τα νησιά και χτυπάει πρόσφυγες, που σπέρνει τρομοκρατία και παραπληροφόρηση για να προωθήσει τη φασιστικοποίηση, χρησιμοποιώντας ακόμα και τον κορωνοϊό, η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ δηλώνει ότι οι μαζικές συγκεντρώσεις «δεν βοηθάνε».
Είναι απορίας άξιο το πώς εννοεί η ΠΟΕΔΗΝ τον αγώνα ενάντια στην τραγική -όπως αναγνωρίζει κι η ίδια- κατάσταση που έχει οδηγήσει τα νοσοκομεία η κυβερνητική πολιτική (ανεξαρτήτως κυβέρνησης), όχι τις τελευταίες μέρες αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Γιατί για όποιον πραγματικά νιώθει «αίσθημα ευθύνης» απέναντι στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και συνολικά στο λαό, που αποτελούν τα θύματα αυτής της πολιτικής, το πρωταρχικό είναι ακριβώς οι μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις. Αυτές που η συνδικαλιστική ηγεσία πάντα υπονομεύει, με κάθε αφορμή και δικαιολογία. Αυτές που μπορούν να σπάσουν το αντιδραστικό κλίμα υποταγής που επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση.
Την ώρα που το σύστημα στοχοποιεί και ποινικοποιεί τις διαδηλώσεις, που επιτίθεται στις απεργίες, που δέρνει το λαό και σηκώνει όπλα στη νεολαία, που στήνει σκηνικό πολέμου στον Έβρο και τα νησιά και χτυπάει πρόσφυγες, που σπέρνει τρομοκρατία και παραπληροφόρηση για να προωθήσει τη φασιστικοποίηση, χρησιμοποιώντας ακόμα και τον κορωνοϊό, η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ δηλώνει ότι οι μαζικές συγκεντρώσεις «δεν βοηθάνε».
Είναι απορίας άξιο το πώς εννοεί η ΠΟΕΔΗΝ τον αγώνα ενάντια στην τραγική -όπως αναγνωρίζει κι η ίδια- κατάσταση που έχει οδηγήσει τα νοσοκομεία η κυβερνητική πολιτική (ανεξαρτήτως κυβέρνησης), όχι τις τελευταίες μέρες αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Γιατί για όποιον πραγματικά νιώθει «αίσθημα ευθύνης» απέναντι στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και συνολικά στο λαό, που αποτελούν τα θύματα αυτής της πολιτικής, το πρωταρχικό είναι ακριβώς οι μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις. Αυτές που η συνδικαλιστική ηγεσία πάντα υπονομεύει, με κάθε αφορμή και δικαιολογία. Αυτές που μπορούν να σπάσουν το αντιδραστικό κλίμα υποταγής που επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου