Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;
Τα χιλιάδες αυτοκίνητα που έμειναν για ώρες ατέλειωτες ακινητοποιημένα στους καλύτερους ιδιωτικούς και δημόσιους δρόμους της πρωτεύουσας;
Το ότι κι όσοι δεν ακινητοποιήθηκαν κάνανε ώρες για να διανύσουν ένα χιλιόμετρο;
Ότι ακόμα και μέσα σταθερής τροχιάς βγήκαν εκτός λειτουργίας χωρίς ούτε καν να ενημερώσουν τους επιβάτες;
Ότι τα ασθενοφόρα ή δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν ή μένανε κι αυτά στους δρόμους μ' αποτέλεσμα οι άρρωστοι να μην έχουν τρόπο να φτάσουν στα νοσοκομεία;
Ότι οι ασθενείς του "Σωτηρία" μείνανε νηστικοί και μερικοί και χωρίς θέρμανση;
Ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να φτάσουν στους χώρους δουλειάς τους (ακόμη και τα νοσοκομεία) ή να φύγουν από αυτούς (εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ);
Ότι χιλιάδες νοικοκυριά μείνανε για ώρες χωρίς ηλεκτρικό και ούτε ξέρουν πότε θα διορθωθούν οι βλάβες;
Ότι αφήσανε τους επιβάτες του τρένου να περιμένουν στο κρύο μετά το ατύχημα στη Λειβαδιά;
Ότι μας ζητάνε και τα ρέστα γιατί δεν κυκλοφορούμε με αλυσίδες, νερά, φαγητό και κουβέρτες;
Ότι ο πρωθυπουργός κοστολόγησε την ταλαιπωρία μόνο όσων έμειναν στην Αττική Οδό (κι έχουν απόδειξη από διόδια) ή όσων ήταν στο τρένο στη Λειβαδιά στα 2.000 και 1.000 ευρώ αντίστοιχα ενώ όλοι οι άλλοι μάλλον θα πληρώσουν τις παραπάνω εταιρίες τα "διαφυγόντα κέρδη";
Μέρες ξέρανε για τη χιονόπτωση.
Μέρες συνεδριάζανε (με το αζημείωτο) και μας βεβαίωναν (όπως κάθε φορά άλλωστε) ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι έτοιμος. Κι αν δεν ήταν δηλαδή τι θα γινόταν;
Δεν είναι ανίκανοι. Αδιάφοροι για τις ζωές μας είναι. Για άλλη μια φορά τα κέρδη του κεφαλαίου τους νοιάζουν. Εκεί ναι.. παίρνουν "άριστα".
Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα αλλάξουν.
Η "ατομική μας ευθύνη" είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να παλέψουμε συλλογικά για τη ζωή και τα δικαιωματά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου