Για συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο ετοιμάζεται το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο. Όλα δείχνουν πως η καθυστέρηση σε σχέση με τους αρχικούς σχεδιασμούς, όπως τροφοδοτήθηκαν στα ΜΜΕ ήδη απ’ τον χειμώνα αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου για τον κατώτατο μισθό, χρησιμοποιήθηκε για να συγκεντρώσει όλο και πιο πολλές αντεργατικές ρυθμίσεις. Η κυβέρνηση επιλέγει να διατηρήσει ασάφεια σχετικά με το τι πραγματικά θα περιλαμβάνει το νομοσχέδιο όταν κατατεθεί, κάθε νέο σχετικό δημοσίευμα όμως επιβεβαιώνει την ολοένα πιο επιθετική κατεύθυνση.
Αν προσπαθούσαμε να συγκεντρώσουμε όσα έχουν ως τώρα γράφει, το νομοσχέδιο θα περιλαμβάνει:
- Ελαστικοποίηση των προσλήψεων και διευκόλυνση των απολύσεων με κατάργηση εντύπων και ανάρτηση μόνο των βασικών όρων της σύμβασης εργασίας. Με πρόσχημα την «καταπολέμηση της γραφειοκρατίας», ο στόχος είναι να μπορεί η εργοδοσία να καλύπτει πιο άμεσα, με λιγότερο κόστος και λιγότερες δεσμεύσεις, ό,τι ανάγκη της προκύπτει. Μέσα σ' όλα, και τις ολιγοήμερες προσλήψεις για απεργοσπασία σε περιπτώσεις εργατικών αγώνων. Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται όσα διαρρέουν για «συμβάσεις μίας ημέρας» ή «δοκιμαστικές συμβάσεις».
- Θέσπιση των συμβάσεων «μηδενικών ωρών», στην ίδια κατεύθυνση ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Αυτή η ρύθμιση είχε τεθεί και ενόψει του νόμου Γεωργιάδη, αλλά «φρέναρε» στο επίπεδο του να συμφωνούνται τουλάχιστον κάποιες, ελάχιστες, ώρες δουλειάς (και αμοιβής) στη σύμβαση. Τώρα το σύστημα νιώθει έτοιμο για μια σχέση εργασίας που εκφράζει «άμεση διαθεσιμότητα» του εργαζόμενου όποτε και για όσο θέλει ο εργοδότης, χωρίς την παραμικρή διασφάλιση κάποιου εισοδήματος.
- Επέκταση της δυνατότητας 13ωρης δουλειάς όχι μόνο σε πολλαπλούς εργοδότες (όπως ισχύει ήδη), αλλά και στον ίδιο εργοδότη. Αυξάνοντας το σημερινό όριο απ’ τις 12 στις 13 ώρες δουλειά τη μέρα, στη μορφή της 1 ώρας «υπερεργασίας» («κατά την κρίση του εργοδότη» όπως διατυπώνεται σήμερα στον νόμο) και 4 ωρών «υπερωρίας» (αναφερόμενοι σε συμβάσεις 5ήμερης εργασίας), η κυβέρνηση ανταποκρίνεται στις γκρίνιες των εργοδοτών περί δυσκολίας εύρεσης ειδικευμένου προσωπικού. Αυτό που εννοεί η εργοδοσία είναι ότι προτιμάει να εξαντλεί τους εργαζόμενους που ήδη έχει, απ’ το να «δεσμευτεί» με νέες προσλήψεις, την αναπόφευκτη περίοδο εκπαίδευσης κ.ο.κ.