Ένα χρόνο μετά τη συγκρότηση της “Πρωτοβουλίας για την κατάργηση του 4808/21 και την περιφρούρηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών”, ως Ταξική Πορεία νιώθουμε την ανάγκη και την υποχρέωση να καταθέσουμε γραπτά την αποτίμησή μας για την Πρωτοβουλία, τη δράση, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες που ανέδειξε. Μια τοποθέτηση που γίνεται με δεδομένη τη στήριξη -πολιτική, οργανωτική και πρακτική- που παρείχαμε συλλογικά απ’ την πρώτη στιγμή των διερευνητικών επαφών και σε ολόκληρο το διάστημα κίνησης της Πρωτοβουλίας.
Προσπάθειες για τη συγκρότηση μετώπου ενόψει της κατάθεσης του αντεργατικού νομοσχεδίου
Της συγκρότησης της Πρωτοβουλίας στις αρχές του 2022 προηγήθηκε ένα ολόκληρο διάστημα, στο οποίο καταγράφηκαν οι πολιτικές αντιλήψεις και διαθέσεις ενός μεγάλου μέρους των δυνάμεων με αναφορά στο εργατικό κίνημα, σχετικά με τον νόμο 4808/21 και με αφορμή αυτόν. Μια διαδικασία που ξεκίνησε από μια πρώτη σύσκεψη με σκοπό εργατική κινητοποίηση, που καλέσαμε στο βιβλιοπωλείο-καφέ “Εκτός των Τειχών” στις 27 Οκτώβρη του 2020 με βάση τα προηγούμενα αντεργατικά μέτρα μέσω απανωτών ΠΝΠ με δικαιολογία την πανδημία και, κυρίως, με βάση το αντεργατικό/αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο που είχε ανακοινώσει πως ετοιμάζει προς κατάθεση τότε η κυβέρνηση, με υπουργό Εργασίας τον Βρούτση (αν και έμελλε τελικά να ψηφιστεί 7 μήνες αργότερα και να πάρει το όνομα του μετέπειτα υπουργού Χατζηδάκη). Η σύσκεψη επαναλήφθηκε με διευρυμένα χαρακτηριστικά στις 6 Νοέμβρη του 2020 στο ΕΚΑ και αποτέλεσε το έναυσμα μιας διαδικασίας κατά βάση συνεννόησης εργατικών και πολιτικών δυνάμεων, η οποία συνεχίστηκε σχεδόν μέχρι την ψήφιση τελικά του νόμου 4808 τον Ιούνη του 2021. Η τελευταία διευρυμένη σύσκεψη έγινε την Τετάρτη 2 Ιούνη 2021, όπου συζητήθηκε το ζήτημα της υπαναχώρησης απ’ την προκηρυγμένη απεργία για τις 3 Ιούνη.
Αν και τα πλήρη συμπεράσματα από εκείνη τη διαδικασία δεν είναι του παρόντος και πιθανά ούτε κοινά, σ’ αυτήν αναδείχτηκαν διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και κατευθύνσεις.
- Η λογική της “διάχυσης” του επίδικου ζητήματος (αντεργατικό νομοσχέδιο κατά τη δική μας αντίληψη) μέσα σ’ ένα πλήθος ζητημάτων.
- Η λογική του πλαισίου αιτημάτων με χαρακτηριστικά “προγράμματος” (του πολιτικού προγράμματος συγκεκριμένου χώρου), έναντι της ανάδειξης συγκεκριμένου, κοινού στόχου πάλης.
- Η λογική της πρότασης προς συνυπογραφή κειμένων που περιλαμβάνουν ζητήματα πάνω στα οποία υπάρχει εκφρασμένη διαφωνία και, επομένως, η εκδίωξη όσων διαφωνούν.
- Η λογική ενός κούφιου ηγεμονισμού, καθώς η επίπλαστη “πολιτική ηγεμονία” δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα και κάλυπτε όσους έτσι κι αλλιώς, από τα πριν, αποτελούσαν μέρος της.
Το πλέον χαρακτηριστικό άλλωστε εκείνης της διαδικασίας ήταν ότι δεν οργάνωσε ούτε μία κινητοποίηση σχετικά με το νομοσχέδιο Βρούτση-Χατζηδάκη, παρά μόνο καλούσε συμπληρωματικά σε κινητοποιήσεις που είχαν ήδη αποφασιστεί κι οι οποίες θα πραγματοποιούνταν είτε υπήρχε αυτή η συνεννόηση είτε όχι.
Παρ’ όλα αυτά, που ήταν γνωστά ως αντιλήψεις και εκφράστηκαν ήδη απ’ την πρώτη προσπάθεια κοινής ανακοίνωσης, ως Ταξική Πορεία συμμετείχαμε σ’ εκείνη τη διαδικασία, αντιπαρατεθήκαμε στις λαθεμένες λογικές, συνυπογράψαμε όσες απ’ τις ανακοινώσεις μπορούσαμε και επιδιώξαμε το αντεργατικό νομοσχέδιο να παραμείνει στο επίκεντρο, εκτιμώντας ότι και έπρεπε και μπορούσε ν’ αποτελέσει αίτημα-αιχμή για την κινητοποίηση του κόσμου της δουλειάς. Επιπλέον, κρίναμε ότι συνέβαλλε στην επανενεργοποίηση διαύλων επικοινωνίας που είχαν διαρραγεί ειδικά την περίοδο των λοκντάουν.
Η ακύρωση της προκηρυγμένης απεργίας στις 3 Ιούνη του 2021
Εξαιρετικής σημασίας στην υπόθεση του νόμου 4808/21 ήταν η ακύρωση της απεργίας στις 3 Ιούνη του 2021 από την ΑΔΕΔΥ, το ΕΚΑ και το σύνολο των δευτεροβάθμιων και πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων με πλειοψηφία που ανήκει στο ΠΑΜΕ, σχεδόν δηλαδή όλων όσοι την είχαν αποφασίσει, με ελάχιστες αλλά επίσης μεγάλης σημασίας εξαιρέσεις. Σαν δικαιολογία χρησιμοποιήθηκε η απόφαση της ΓΣΕΕ για απεργία στις 10 Ιούνη. Δεν επρόκειτο όμως για κάποια τακτική υποχώρηση, αλλά για δήλωση προς κάθε κατεύθυνση ότι ο αγώνας δεν θα υπερβεί τα όρια που είχε χαράξει η ΓΣΕΕ, με δεδομένη τη στάση της όλο το προηγούμενο διάστημα. Η όλη εξέλιξη επιβεβαίωσε (ή για άλλους αποκάλυψε) ότι η συνδικαλιστική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΜΕ, δεν ήταν διατεθειμένη να οργανώσει την αντιπαράθεση των εργαζόμενων με την κυβερνητική πολιτική καθώς είχε γίνει φανερός ο κεντρικός χαρακτήρας που είχε ο αντεργατικός/αντισυνδικαλιστικός νόμος για την κυβέρνηση και το σύστημα συνολικά. Παρά τα εμπόδια, παρά τα γενικότερα προβλήματα, παρά το γενικευμένο κλίμα τρομοκρατίας, η μαζικότητα των κινητοποιήσεων τόσο στις 10 όσο και στις 16 Ιούνη έδειξαν ότι ο εργαζόμενος λαός είχε αντίληψη του μεγέθους της επίθεσης που σηματοδοτούσε ο νόμος 4808 και έκανε ό,τι μπορούσε για να εκφράσει την αντίθεσή του. Η πολιτική αμηχανία δυνάμεων μπροστά στη σύμπραξη του ΠΑΜΕ για την ακύρωση της απεργίας, εκφράστηκε και στη συνέχεια, και απέκτησε ιδιαίτερη σημασία μετά την ψήφιση του νόμου.
Μετά την ψήφιση του νόμου 4808/21
Μετά την ψήφιση του νόμου και για αρκετούς μήνες επικράτησε βασικά αδράνεια, παρά τη δραστηριότητα απ’ τη μεριά της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Ως Ταξική Πορεία, ήδη απ’ την 1 Ιούλη 2021 και με αφορμή την απαγόρευση της απεργίας της ΟΛΜΕ για τις 29 Ιούνη στη βάση του νέου νόμου, υποστηρίξαμε την ανάγκη μαζικού αγώνα για την ανατροπή του νόμου παράλληλα με άμεσες αποφάσεις των σωματείων για μη αποδοχή των προδιαγραφών του, αποκαλύπτοντας ότι όσοι μιλούσαν για “μη εφαρμογή του στην πράξη” διαχωρίζοντάς την απ’ τον αγώνα για ανατροπή του, στην πραγματικότητα τον αποδέχονταν. Το ίδιο κάναμε με αφορμή την εγκύκλιο του υπ. Εργασίας τον Αύγουστο, ενώ αντίστοιχο ήταν το περιεχόμενο και της ανοιχτής μας “πρότασης προς τα σωματεία” το Σεπτέμβρη για αγώνα για ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη και καμία εφαρμογή των διατάξεών του (αλλαγές καταστατικών που επιβάλλουν οι διατάξεις του νόμου, εγγραφή στο ΓΕΜΗΣΟΕ, νομιμοποίηση του Μητρώου Πραγματικών Δικαιούχων, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, παρέμβαση στα οικονομικά των σωματείων, περιορισμοί για απεργία και συνδικαλιστική δράση).
Ενόψει της απογευματινής συγκέντρωσης που οργάνωνε στις 4 Νοέμβρη “στα κρυφά” το ΠΑΜΕ (με την έννοια ότι η αφίσα που καλούσε στο Σύνταγμα είχε υπογραφή “εργατικά κέντρα – ομοσπονδίες – συνδικάτα”) με κεντρικό σύνθημα “Ο νόμος Χατζηδάκη να μείνει στα χαρτιά”, επιχειρηματολογήσαμε γιατί αυτό το σύνθημα αποτελεί άρνηση του στόχου να καταργηθεί ο νόμος. Ταυτόχρονα, καλέσαμε σε συμμετοχή σε ανεξάρτητη συγκέντρωση την ίδια μέρα στην Κλαυθμώνος με λογική ανάδειξης του στόχου ανατροπής του νόμου.
Είχαν προηγηθεί μια δική μας προσπάθεια σύσκεψης στις 4 Οκτώβρη (σχεδόν χωρίς ανταπόκριση) και η, “ελπιδοφόρα” για κάποιους, μαζική σύσκεψη σωματείων στο Σπόρτινγκ στις 5 Οκτώβρη, όπου το ΠΑΜΕ έδωσε λόγο επιλεκτικά σε συνδικαλιστές και άλλων δυνάμεων, αλλά έχοντας τοποθετηθεί με σαφήνεια στη γραμμή “ο νόμος να μείνει στα χαρτιά”. Έχοντας συμμετάσχει και στη σύσκεψη που κάλεσαν τα 4 σωματεία στις 27 Οκτώβρη, διαφωνήσαμε δημόσια τόσο με την αδυναμία αυτής της σύσκεψης να καταλήξει, όπως επιδίωκε στο κάλεσμά της “για ανεξάρτητη ταξική απάντηση στο ν. Χατζηδάκη”, όσο και με μια λογική ουράς στο ΠΑΜΕ, που σχηματοποιήθηκε με τη διατύπωση “συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στο Σύνταγμα για την αγωνιστική συνάντηση των συνδικάτων”, τις πολιτικές ακροβασίες με συνθήματα του τύπου “Απειθαρχία στον νόμο Χατζηδάκη. Να μπλοκαριστεί και να καταργηθεί το αντεργατικό έκτρωμα”, αλλά και τη συμμετοχή τελικά, με ομιλίες, στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, απ’ την οποία διαχωρίσαμε τη θέση μας ακολουθώντας διαφορετική πορεία εκείνο το απόγευμα.
Η αναγκαιότητα συγκρότησης πρωτοβουλίας ειδικά για το νόμο 4808/21
Αυτή ήταν, περιληπτικά, η διαδρομή που απαιτήθηκε να διανυθεί προτού γίνει ολοφάνερη η ανάγκη συγκρότησης μιας πρωτοβουλίας ειδικά για το νόμο 4808/21 και ειδικά για την ενίσχυση του στόχου της κατάργησής του. Όταν μας έγινε πρόταση συμμετοχής σε προσπάθεια συγκρότησης μιας πρωτοβουλίας μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, ανταποκριθήκαμε αμέσως θετικά και δηλώσαμε τη διάθεσή μας να συμβάλουμε με κάθε τρόπο. Σε όλες τις διερευνητικές συναντήσεις αναλύσαμε τους λόγους της συμφωνίας μας και επισημάναμε τα συμπεράσματά μας απ’ την ως τότε διαδρομή για το ζήτημα. Περιγράψαμε τα χαρακτηριστικά που απαιτούταν να έχει μια τέτοια πρωτοβουλία ώστε να λειτουργεί με όρους κοινής δράσης. Ξεκαθαρίσαμε ότι μια τέτοια πρωτοβουλία δεν μπορεί να αποκλείει τη συμμετοχή οποιασδήποτε δύναμης έχει αναφορά στο κίνημα και εκτιμήσαμε ότι, παρότι η κοινή δράση δεν βρίσκεται στην πολιτική λογική πολλών δυνάμεων, η πρωτοβουλία θα έπρεπε να διερευνήσει τη δυνατότητα συμμετοχής των ευρύτερων -κατά το δυνατό- δυνάμεων, εφόσον συμφωνούν στη λογική και το στόχο της. Παράλληλα, ξεκαθαρίσαμε ότι η δική μας συμμετοχή δεν συναρτάται με οποιοδήποτε τρόπο (θετικό ή αρνητικό) απ’ τη συμμετοχή άλλων: ούτε απαιτούσαμε τη συμμετοχή πρόσθετων απ’ τις δυνάμεις που είχαν ήδη εκφράσει διάθεση συμμετοχής κατά τις διερευνητικές επαφές, ούτε η συμμετοχή άλλων θα μας εμπόδιζε να συνεχίσουμε στην προσπάθεια.
Μ’ αυτή τη λογική, συμφωνήσαμε και στο χρόνο (με μικρή καθυστέρηση δηλαδή απ’ τον αρχικό σχεδιασμό) και στα χαρακτηριστικά της πρώτης ανοιχτής σύσκεψης, γνωρίζοντας ήδη τις απόψεις άλλων δυνάμεων για το εγχείρημα, καθώς αυτές είχαν εκφραστεί στη διάρκεια των διερευνητικών συζητήσεων. Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης, επαναλάβαμε την τοποθέτησή μας για την ανάγκη συγκρότησης πρωτοβουλίας με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ακούσαμε με προσοχή την κριτική που έγινε από δυνάμεις που δήλωσαν ότι δεν βρίσκουν λόγο συγκρότησης μιας πρωτοβουλίας που “δεν θέτει ευρύτερο πλαίσιο αιτημάτων”, που βάζει στόχο την κατάργηση συγκεκριμένα του νόμου 4808/21 και όχι “όλων των αντεργατικών νόμων”, που περιορίζεται σε ένα “λειψό πλαίσιο”.
Μια τέτοια τοποθέτηση, όπως κι η απουσία τοποθέτησης από άλλες δυνάμεις στις οποίες είχε γίνει απεύθυνση, ήταν για μας αναμενόμενη και συμβατή μ’ όλη την προηγούμενη διαδρομή (και με αντίστοιχες περιπτώσεις στα προηγούμενα χρόνια, βέβαια). Ακριβώς γι’ αυτό είχαμε ξεκαθαρίσει το γιατί και το πώς βλέπουμε τη συμμετοχή μας στην Πρωτοβουλία. Για τον ίδιο λόγο, υποστηρίξαμε αποφασιστικά, και καθοριστικά, τη δυνατότητα συγκρότησης της Πρωτοβουλίας, τη δυνατότητα παραγωγής μιας αναλυτικής κοινής τοποθέτησης για το νόμο 4808/21 και για το στόχο της ανατροπής του, τη δυνατότητα υλοποίησης ενός σχεδιασμού που περιλάμβανε συγκέντρωση και πορεία στο κέντρο της Αθήνας, όλα αυτά δηλαδή που καταγράφηκαν στην πρώτη ανοιχτή σύσκεψη. Και χρειάστηκε να σταθούμε με τον ίδιο αποφασιστικό τρόπο συχνά, καθώς ήδη απ’ την επομένη της σύσκεψης εκφράστηκαν αμφισβητήσεις και δεύτερες σκέψεις απ’ τους συμμετέχοντες, σε βαθμό που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διάλυση πριν καν τη συγκρότηση της Πρωτοβουλίας.
Όλα αυτά τα ζητήματα τα θέσαμε ανοιχτά και ζητήσαμε την ειλικρινή τοποθέτηση όλων όσοι συμμετείχαν στη συντονιστική επιτροπή της Πρωτοβουλίας, με δεδομένη και τη διεύρυνσή της μετά την ανοιχτή σύσκεψη, σε σχέση με τις πρώτες επαφές. Η Πρωτοβουλία κατάφερε να βηματίσει, χωρίς όμως να σταματήσει ποτέ να “κοιτάζει” στο εξωτερικό της. Ως Ταξική Πορεία κινηθήκαμε πάντα στη λογική υπεράσπισης των στόχων της Πρωτοβουλίας, αναγνωρίζοντας, σεβόμενοι και τοποθετούμενοι ανοιχτά σχετικά με τις ιδιαιτερότητες κάθε δύναμης, συμπεριλαμβανομένων των αντιφάσεων που αντιμετωπίζουν με βάση τη συμμετοχή τους.
Δράση της “Πρωτοβουλίας για την κατάργηση του 4808/21 και την περιφρούρηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών”
Σ’ αυτή τη λογική συμφωνήσαμε στη διερεύνηση της δυνατότητας συνδιοργάνωσης με άλλες δυνάμεις της συγκέντρωσης για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη που είχαμε αποφασίσει για τις 12 Φλεβάρη 2022. Όταν αναδείχτηκε ότι δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, καθώς η κίνηση κάποιων δυνάμεων επιζητούσε χαρακτήρα αντιπαραθετικής δράσης προς τη δράση της Πρωτοβουλίας, υπερασπιστήκαμε τη δυνατότητα και την υποχρέωση της Πρωτοβουλίας να υλοποιήσει το σχεδιασμό της και, πράγματι, η συγκέντρωση και πορεία στις 12 Φλεβάρη, η πρώτη με καθαρό στόχο την κατάργηση του νόμου 4808/21, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία. Ταυτόχρονα, αρνηθήκαμε την αναπαραγωγή απ’ τη μεριά της Πρωτοβουλίας μιας τέτοιας λογικής αντιπαράθεσης και, επομένως, υποστηρίξαμε την οργανωμένη συμμετοχή της Πρωτοβουλίας και στη συγκέντρωση στις 22 Φλεβάρη 2022. Εκτιμήσαμε ότι αυτή προέκυψε ουσιαστικά εξαιτίας της συγκρότησης και δράσης της Πρωτοβουλίας και, σε κάθε περίπτωση, αντικειμενικά κινούταν παράλληλα με την κατεύθυνση που ήθελε να υπηρετήσει η Πρωτοβουλία. Στην ίδια λογική άλλωστε, η Πρωτοβουλία ανέβαλε τη δεύτερη ανοιχτή της σύσκεψη, που ήταν προγραμματισμένη για τις 19 Φλεβάρη αλλά πραγματοποιήθηκε τελικά στις 12 Μάρτη.
Το ίδιο διάστημα, η Πρωτοβουλία έβγαλε ανακοινώσεις στήριξης των απεργιακών αγώνων των εργατών στην COSCO και στην Καβάλα Όιλ, συνδέοντας τις προσπάθειες καταστολής τους με το νόμο Χατζηδάκη. Βρέθηκε στις απεργιακές τους συγκεντρώσεις, στις προβλήτες και στο συλλαλητήριο στην Αθήνα όπου είχαν κατέβει οι εργάτες απ’ την Καβάλα και μοίρασε πλατιά το υλικό της, λαμβάνοντας θετική κατά κανόνα ανταπόκριση. Αντίστοιχα μοιράσματα γίνονταν σε όποιες κινητοποιήσεις ήταν δυνατό, αν και η Πρωτοβουλία δεν ανέλαβε στα σοβαρά το πλατύ μοίρασμα σε χώρους δουλειάς ή κίνησης των εργαζόμενων.
Η Πρωτοβουλία αποφάσισε και υλοποίησε την οργανωμένη συμμετοχή της στην απεργία στις 6 Απρίλη του 2022, καθώς και στη συγκέντρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Συμμετείχε επίσης στη συγκέντρωση έξω απ’ το ΣτΕ στις 10 Μάη, κατά την εκδίκαση της σχετικής προσφυγής του ΕΚΑ. Οργάνωσε ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση για την ως τότε εξέλιξη σχετικά με το νόμο Χατζηδάκη και κάλεσε σε μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση σωματείων στις 16 Ιούνη 2022, ένα χρόνο μετά την ψήφιση του νόμου. Η Ταξική Πορεία στήριξε μ’ όλες της τις δυνάμεις την προετοιμασία, την οργάνωση και την υλοποίηση όλης αυτής της δράσης και παρουσίας της Πρωτοβουλίας. Σταθερά επέμεινε στην ανάγκη συνέχισης της δραστηριότητας και των τοποθετήσεων της Πρωτοβουλίας, όσο το δυνατό χωρίς “κενά” και αποκαλύπτοντας σημαντικές περιπτώσεις εφαρμογής του νόμου για να χτυπηθούν απεργίες και κινητοποιήσεις (ΕΦΚΑ, ΟΑΣΘ, ΟΑΕΔ). Είχαν όμως ήδη φανεί τάσεις παραίτησης απ’ την υπόθεση, με εμφανείς καθυστερήσεις και δισταγμούς, που ουσιαστικά αμφισβητούσαν τη δυνατότητα της Πρωτοβουλίας να συνεχίσει τη δράση της, ενώ εμπόδισαν και την προσέλκυση δυνάμεων που πιθανά ταλαντεύονταν ή παρακολουθούσαν “από απόσταση” τη δράση της Πρωτοβουλίας χωρίς να εντάσσονται σ’ αυτήν.
Αποτίμηση
Δεν εκτιμάμε ότι υπήρξε διαφοροποίηση ανάμεσα στις δυνάμεις που πρωτοστάτησαν για τη συγκρότηση της Πρωτοβουλίας σχετικά με την αντίληψη για την αναγκαιότητά της. Εκτιμάμε όμως ότι, παρά τις τοποθετήσεις τους, οι δυνάμεις αυτές δεν είχαν πλήρη συνείδηση του φορτίου που αναλάμβαναν. Η στάση τους καθοριζόταν από μια, ανεδαφική όπως φάνηκε, ελπίδα ότι άλλες δυνάμεις θ’ απαρνούνταν τις πολιτικές τους κατευθύνσεις κι αντιλήψεις και θα κατέληγαν να στηρίξουν μια υπόθεση με την οποία διαφωνούσαν και είχαν εκφράσει τη διαφωνία τους, τόσο σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις όσο και σε ανοιχτές τοποθετήσεις. Δεν έλειψαν οι προσπάθειες απ’ τη μεριά της Πρωτοβουλίας για τέτοιου είδους συζητήσεις και γι’ αυτό έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίζουμε την επιχειρηματολογία των δυνάμεων που αποφάσισαν να μη στηρίξουν τη συγκρότηση ή τη δράση της. Αυτό που έλειψε ήταν η αποφασιστικότητα της Πρωτοβουλίας να διευρύνει τη δράση της. Από ένα σημείο κι έπειτα, λοιπόν, εκτιμάμε ότι στις αντιφάσεις με τις οποίες βρέθηκαν αντιμέτωπες δυνάμεις που στήριξαν την Πρωτοβουλία, βάρυναν περισσότερο οι άλλες πλευρές, έναντι της κατεύθυνσης που έβαζε η Πρωτοβουλία.
Αυτό αναδείχτηκε με τον πιο καθαρό τρόπο μπροστά στην ανάγκη τοποθέτησης και δράσης ενάντια στην απόλυση δύο εκλεγμένων συνδικαλιστών στη “Μαλαματίνα” στα τέλη Σεπτέμβρη. Παρότι η Πρωτοβουλία είχε απ’ τον Αύγουστο εκδώσει ανακοίνωση στήριξης του απεργιακού αγώνα στη “Μαλαματίνα”, παρότι είχε αναγνωρίσει τη μεγάλη βαρύτητα των συνδικαλιστικών διώξεων (ανάμεσά τους την απειλή δίωξης ενάντια στην ΠΕΝΕΝ και το σύρσιμο στο δικαστήριο της Γ.Γ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, Μ. Κουτσανέλλου) και τη σημασία του αγώνα ενάντιά τους για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη συνδικαλιστική δράση, έχοντας μάλιστα ανακοινώσει τη διάθεση οργάνωσης εκδήλωσης για το ζήτημα, η Πρωτοβουλία δεν μπόρεσε ν’ αναλάβει δράση για τη συγκεκριμένη πλευρά της επίθεσης που δέχονταν οι εργάτες στη “Μαλαματίνα”: για την απόλυση δύο εκλεγμένων συνδικαλιστών, προέδρων δύο σωματείων, εξαιτίας του ρόλου τους στην οργάνωση του απεργιακού αγώνα. Για να έχει τέτοια χαρακτηριστικά, κι όχι γενικά στήριξης του αγώνα στη “Μαλαματίνα”, μια κινηματική απάντηση έπρεπε να είναι σχετικά άμεση, σε κοντινό χρόνο απ’ τις απολύσεις και λαμβάνοντας υπ’ όψη, ανάμεσα στα υπόλοιπα, και ότι άμεσα θα κρινόταν η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενάντια στις απολύσεις. Η Πρωτοβουλία αρνήθηκε ν’ αναλάβει την ευθύνη μιας τέτοιας κινηματικής απάντησης και την παρέπεμψε σε άλλους, που όμως ούτε είχαν εκφράσει τέτοια διάθεση ούτε τελικά την ανέλαβαν. Εκδηλώσεις στήριξης του απεργιακού αγώνα, σχεδόν αποκλειστικά με τη μορφή οικονομικής ενίσχυσης, υπήρξαν σε επόμενη φάση. Απ’ την προσπάθεια εργατικής κινητοποίησης όμως για την απόλυση δύο προέδρων σωματείων εν μέσω απεργιακού τους αγώνα έλειψαν σχεδόν όλες οι δυνάμεις με αναφορά στο κίνημα.
Με βάση τα παραπάνω, ως Ταξική Πορεία εκτιμάμε ότι η “Πρωτοβουλία για την κατάργηση του 4808/21 και την περιφρούρηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών” έκλεισε τον κύκλο της, τουλάχιστον με τα χαρακτηριστικά που αυτή κατάφερε να διαμορφώσει. Έχουμε καθαρό ότι δεν κατάφερε να πετύχει το στόχο της, χωρίς αυτό να σημαίνει ούτε ότι ήταν λάθος η συγκρότησή της ούτε ότι δεν πέτυχε ορισμένα πράγματα στην κατεύθυνση που ήθελε να υπηρετήσει. Αντίθετα, η συγκρότησή της αναδείχτηκε ως πραγματική ανάγκη και η Πρωτοβουλία πέτυχε το ζήτημα του νόμου Χατζηδάκη και συγκεκριμένα η κατεύθυνση συγκρότησης της πάλης για την κατάργησή του να αναδειχτεί καθαρά, τουλάχιστον στον κόσμο του κινήματος και στους εργαζόμενους που έδωσαν μάχες στους χώρους τους, κόντρα τόσο στη γραμμή της απόλυτης υποταγής στο νόμο 4808/21, όσο και της λογικής “να μείνει στα χαρτιά”, στην οποία ο πραγματικός τονισμός δεν είναι στο “στα χαρτιά” αλλά στο “να μείνει”, δηλαδή στην άρνηση της πάλης για την κατάργησή του. Θεωρούμε επίσης ότι όσα κατάφερε η Πρωτοβουλία, τα κατάφερε ακριβώς επειδή λειτούργησε πραγματικά με όρους κοινής δράσης. Δεν ήταν ποτέ στις επιδιώξεις μας η δράση της Ταξικής Πορείας με το “μανδύα” της Πρωτοβουλίας. Όποια δράση αποφάσισε και κατάφερε να πραγματοποιήσει η Πρωτοβουλία ήταν κοινή απόφαση και αντιστοιχούσε στο επίπεδο συμφωνίας που είχε κατακτήσει στο εσωτερικό της και, φυσικά, τη στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Καθώς λοιπόν ο νόμος Χατζηδάκη παραμένει, καθώς το χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, με ή χωρίς την αξιοποίηση κάποιας απ’ τις εκατοντάδες διατάξεις του νόμου 4808/21, συνεχίζεται και εκτιμάμε ότι θα εντείνεται με βάση τις γενικότερες εξελίξεις και την ένταση της επίθεσης σε κάθε δικαίωμα του κόσμου της δουλειάς, εξακολουθούμε να αναζητάμε τρόπους ενίσχυσης της πάλης για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και την υπεράσπιση του δικαιώματος στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση. Εξακολουθούμε επίσης να εκτιμάμε ότι αυτή η πάλη αποτελεί έδαφος κοινής δράσης και μπορεί να δυναμώσει μέσω αυτής. Σ’ αυτή την κατεύθυνση καταθέτουμε την παραπάνω τοποθέτηση, με στόχο να συμβάλει στο νέο κύκλο που πρέπει να ανοιχτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου