Με μικρή
μαζικότητα, όπως ήταν αναμενόμενο, έγιναν οι δύο κινητοποιήσεις των εργαζομένων
στα νοσοκομεία και των γιατρών. Η μία έγινε την Πέμπτη 6 Νοέμβρη, από την
ΠΟΕΔΗΝ και η άλλη 7 Νοέμβρη, από την ΟΕΝΓΕ, στο πλαίσιο της 48ωρης απεργίας που
είχε προκηρύξει για τους νοσοκομειακούς γιατρούς.
Δεν
χρειάζεται ιδιαίτερες συνδικαλιστικές γνώσεις για να προβλέψει κανείς ότι οι
εργαζόμενοι δεν θα συμμετείχαν στις απεργίες και τις διαδηλώσεις, πόσο μάλλον
όταν δεν έγινε και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια, ούτε καμία γενική συνέλευση
στους χώρους δουλειάς.
Μετά από
αυτό: Κυριάρχησε ο διαγκωνισμός μεταξύ των δύο συνδικαλιστικών ηγεσιών, με
αποτέλεσμα τη διάσπαση των δυνάμεων που κινητοποιήθηκαν. Και οι δύο
συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν έκρυψαν στιγμή ότι το βασικό που τους ενδιαφέρει
είναι η συνάντηση με τον υπουργό. Η ΠΟΕΔΗΝ δε ξεφτιλίστηκε εντελώς τρώγοντας
γλυκά μαζί με τον Γεωργιάδη για τη γιορτή του!
Με αυτό τον
τρόπο δήθεν «βγήκαν από την υποχρέωση» ενώ τα προβλήματα γίνονται πιο έντονα
και «ο τελικός φταίχτης παραμένει ο εργαζόμενος που κάθεται στον καναπέ και δεν
κινητοποιείται».
Μικρή
λεπτομέρεια που δεν επηρέασε καθόλου το αποτέλεσμα μοιάζει το γεγονός ότι στην
ΠΟΕΔΗΝ πλειοψηφία έχει η ΠΑΣΚ με τη ΔΑΚΕ, ενώ στην ΟΕΝΓΕ και την ΕΙΝΑΠ
πρώτη δύναμη είναι το ΠΑΜΕ.
Οι
εργαζόμενοι στα νοσοκομεία πρέπει επειγόντως να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια
μας.
Να οργανωθούμε
και να ζωντανέψουμε τα σωματεία μας.
Να
ξεπεράσουμε τους συμβιβασμένους και υποταγμένους εργατοπατέρες που πλέον δεν
έχουν πρόβλημα να μας δείχνουν τις εξαιρετικές σχέσεις που διατηρούν με τον
υπουργό.
Να
ξεπεράσουμε και όσους μας θέλουν στη γωνία απλούς ψηφοφόρους με αυτούς στο ρόλο
του «τίμιου εκπροσώπου» μας.








.jpg)




