Όχι ελαστική δουλειά στην έρευνα – Μόνιμη εργασία με δικαιώματα για όλους!
Η έρευνα, τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, ως στοιχείο μηχανισμού του καπιταλιστικού συστήματος έχει μια ιδιαίτερη θέση στις επιδιώξεις ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Όσο η σημερινή κατάσταση εξελίσσεται , τόσο θα εντείνεται η επίθεση που αποστερεί δικαιώματα και εξαντλεί όσους εργάζονται στην έρευνα προς όφελος του κεφαλαίου. Η σημερινή φάση προετοιμασίας μιας γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης έχει επηρεάσει τον τομέα της έρευνας, με περικοπές και ανακατανομές χρηματοδότησης υπέρ στρατιωτικών εφαρμογών, ενισχύοντας τα αντίπαλα στρατόπεδα έτσι ώστε να διαφυλάξουν πλεονεκτική θέση στο ρευστό παγκόσμιο τοπίο.
Ψηφισμένοι νόμοι που κάνουν ακόμα πιο ταξικά τα ελληνικά πανεπιστήμια, αναπόφευκτα, πλήττουν όσους κλάδους δραστηριοποιούνται εντός αυτών συμπεριλαμβανομένου και αυτόν της έρευνας. Ο κλάδος, ήδη διαλυμένος, λειτουργεί σε καθεστώς υποχρηματοδότησης και ελαστικής απασχόλησης, απογυμνωμένος από εργασιακή σταθερότητα και προοπτική. Η αξιολόγηση και η χρηματοδότηση καθορίζονται από ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αποκλείοντας ερευνητικά πεδία που δεν θεωρούνται άμεσα «επενδύσιμα», και ενισχύοντας τον ανταγωνισμό μεταξύ ερευνητών, εις βάρος και των εργασιακών συνθηκών σε αίθουσες και εργαστήρια. Όσοι δουλεύουν στην έρευνα είναι εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων, μόνιμοι, συμβασιούχοι, με μπλοκάκι, χωρίς βέβαιο εργασιακό μέλλον, που ξημεροβραδιάζονται σε εργαστήρια και ερευνητικά κέντρα με αμοιβές που καθορίζονται από την μια ή την άλλη χρηματοδότηση ή την αποτελεσματικότητα του έργου που έχουν αναλάβει, αμοιβές που σε αρκετές περιπτώσεις δεν έχουν συγκεκριμένα μισθολογικά χαρακτηριστικά. Είναι εργαζόμενοι σε έναν κλάδο πολυδιασπασμένο που δεν μπορεί να καταφέρει την απαραίτητη ενότητα για να διεκδικήσει με βάση την εργασιακή σχέση που έχει έναντι των εργοδοτών του. Αυτό είναι και το πλαίσιο που προσπαθούν οι κυβερνήσεις να διαμορφώσουν σε όσο γίνεται περισσότερους εργασιακούς χώρους για να παραμένουν εκτεθειμένοι οι εργαζόμενοι στις ορέξεις ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Για την παγκόσμια κατάσταση
Εδώ και δεκαετίες, οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο επιβάλλουν αντιλαϊκούς και αντεργατικούς προϋπολογισμούς, προφασιζόμενοι την «έλλειψη πόρων» για τις λαϊκές ανάγκες. Ωστόσο, όταν το απαιτούν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, τα κονδύλια βρίσκονται πάντα από το ξεζούμισμα του λαού. Η χώρα έχει μετατραπεί σε μια τεράστια αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, με το 3% του ΑΕΠ ήδη να κατευθύνεται σε εξοπλιστικά, και με το νέο ευρωπαϊκό σχέδιο “ReArm Europe” προβλέπεται ακόμη μεγαλύτερη αύξηση στις λεγόμενες «αμυντικές» δαπάνες. Μας προετοιμάζουν για νέες ανθρωποθυσίες στους πολέμους τους, ζητώντας από την εργατική τάξη να πληρώσει για φρεγάτες και πολεμοφόδια. Η Ουκρανική σύγκρουση διαμορφώνει ένα περιβάλλον γεννημένο από τον ανταγωνισμό μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κυρίως των ΗΠΑ-Ρωσία που στο κατεστραμμένο έδαφος της χώρας έχουν ξεκινήσει οι προετοιμασίες μια γενικευμένης πολεμικής αντιπαράθεσης παγκόσμιου βεληνεκούς.
Η «πολιτισμένη Δύση» (ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ) είναι απόλυτα συνυπεύθυνη για το διαρκές έγκλημα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Χωρίς την πλήρη στήριξη του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού, το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί ούτε για ένα χρόνο. Όσο για τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές που μιλούν για «ανθρώπινες αξίες», το αίμα των χιλιάδων σφαγιασμένων παιδιών και γυναικών στη Γάζα δεν ξεπλένεται.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης και των ιμπεριαλιστικών αφεντικών τους , έχει παραδώσει τη χώρα στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Οι φιέστες με τον Νετανιάχου συνοδεύονται από νέες τριμερείς συμφωνίες «made in USA». Την ώρα που μιλούν για την «καταπολέμηση της βίας των ανηλίκων», η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά διοργανώνει εκδηλώσεις υπέρ των ισραηλινών δολοφόνων, που έχουν ήδη αφανίσει πάνω από 15.000 παιδιά στη Λωρίδα της Γάζας.
Η εξαρτημένη αστική τάξη της Ελλάδας, όπως και η ελληνοκυπριακή, έχουν κάνει τη συμμαχία με το φασιστικό Ισραήλ εθνική στρατηγική και μέτρο πιστότητας προς το ευρωατλαντικό στρατόπεδο.
Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, ο λαός μας και η νεολαία έχουν εκφράσει και θα συνεχίσουν να εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και την ένοπλη αντίσταση στην κατοχή και το απαρτχάιντ. Δεν υπάρχουν «καλοί ιμπεριαλιστές», μόνο οι λαοί και οι αγώνες τους μπορούν να ανακόψουν τη νέα Νάκμπα που σχεδιάζουν οι σιωνιστές και τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά τους.
Για το σύστημα, η ένταση της επίθεσης είναι μονόδρομος. Για εμάς, όμως, υπάρχει και άλλος δρόμος
Για εμάς, η απάντηση βρίσκεται στον δρόμο του οργανωμένου λαϊκού και νεολαιίστικου αγώνα. Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να επαναφέρει όσες κατακτήσεις έχουν χαθεί από την επέλαση του κεφαλαίου και να διεκδικήσει τα δικαιώματα που μας στερούν. Αυτή είναι μόνη ρεαλιστική διέξοδος, ο δικός μας μονόδρομος απέναντι στη σήψη του καπιταλισμού και την απειλή του παγκόσμιου πολέμου και του πυρηνικού ολέθρου.
Πρέπει να βάλουμε φρένο στα σχέδιά τους
Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να οργανώσουμε την πάλη μας απέναντι στην εξαθλίωση, με αιχμή τον απεργιακό αγώνα. Στις 28 Φλεβάρη, ο λαός βγήκε μαζικά στους δρόμους. Έδειξε τη δύναμή του και διεκδίκησε το παρόν και το μέλλον του. Πρέπει να απαντήσουμε συλλογικά στα καθημερινά εγκλήματα που βιώνουμε. Να απαιτήσουμε δουλειά με δικαιώματα, μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες μας, και να μην ανεχτούμε την απάτη των ψευτοαυξήσεων στον κατώτατο μισθό. Να δώσουμε την μάχη για την μεγαλύτερη δυνατή ενότητα του κλάδου μας απέναντι στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου