Η Ταξική Πορεία καταδικάζει ακόμα ένα περιστατικό εργοδοτικής τρομοκρατίας και εκφράζει την αλληλεγγύη της στην εργαζόμενη που έπεσε θύμα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Εργοδότης στη Λάρισα επιτέθηκε σε έγκυο εργαζόμενη και της πήρε το κινητό προκειμένου να μην καλέσει την αστυνομία επειδή η ίδια τον κατήγγειλε στην Επιθεώρηση Εργασίας για μη καταβολή δεδουλευμένων. Ο εργοδότης εισέβαλε εξαγριωμένος στην καφετέρια, εν ώρα εργασίας της, την άρπαξε βίαια από το χέρι, την έβγαλε από το μαγαζί, την έβρισε, την απείλησε, της πήρε το κινητό και την έσπρωξε. Όλα αυτά επειδή η εργαζόμενη τόλμησε να διεκδικήσει το αυτονόητο. Τα δεδουλευμένα της. Όλα αυτά σε μια έγκυο γυναίκα, βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια και το έμβρυο. Όλα αυτά παρουσία πελατών και εργαζομένων των διπλανών καταστημάτων, που ευτυχώς κατέθεσαν ως μάρτυρες υπέρ της εργαζόμενης.
Να, λοιπόν, πως διευθετεί η εργοδοσία τις διεκδικήσεις των εργαζομένων! Το παραπάνω δεν είναι σίγουρα ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε πολύ συχνά μάρτυρες εργοδοτικής βίας και τρομοκρατίας. Τι είναι αυτό που τους κάνει να είναι σίγουροι ότι δε θα έχουν καμία επίπτωση; Τι τροφοδοτεί τη χυδαία δίψα τους για την εκμετάλλευση των εργαζομένων; Είναι η αντεργατική επίθεση που τροφοδοτεί και εντείνει την εργοδοτική αυθαιρεσία. Είναι ο νόμος Χατζηδάκη, που είναι εδώ και ήδη εφαρμόζεται, για να συνθλίψει κάθε ίχνος εργατικού δικαιώματος, για να μετατρέψει τον εργαζόμενο σε έρμαιο των διαθέσεων του κεφαλαίου.
Η επίθεση χρειάζεται τον εργαζόμενο μόνο και αδύναμο απέναντι στον δυνάστη του. Χρειάζεται να διαμορφώσει τη συνείδηση του εργαζόμενου σκλάβου, χωρίς δικαιώματα. Ο εργαζόμενος δεν πρέπει να έχει καν το δικαίωμα του μισθού και της καταβολής των δεδουλευμένων του. Το κεφάλαιο τον χρειάζεται ανυπεράσπιστο και απογοητευμένο μπροστά στη βία, την υποταγή και την εκμετάλλευση που είναι σύμφυτες με την αδηφάγα φύση του. Για αυτό άλλωστε πατάει στην αποσυγκρότηση του εργατικού κινήματος, εργαλειοποιεί τον φόβο της ανεργίας και καλλιεργεί την ανεμπιστοσύνη αγώνες.
Ξέρουμε καλά για ποιο λόγο η κυβέρνηση, προς όφελος του κεφαλαίου, επέδειξε τόση βιασύνη να ποινικοποιήσει τις συλλογικές διεκδικήσεις και να βάλει στο γύψο τη συλλογική πάλη. Ξέρουμε για ποιο λόγο αγωνιά τόσο πολύ να ελέγξει τα σωματεία και τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες οι εργαζόμενοι οργανώνονται και διεκδικούν συλλογικά με τους συναδέλφους τους τα δικαιώματα τους.
Είναι επειδή φοβάται! Φοβάται την οργή και την αγανάκτηση που έχει δημιουργηθεί στους εργαζόμενους από την καταπίεση, την εκμετάλλευση και την εξουθένωση που βιώνουν στους χώρους δουλειάς. Είναι επειδή το σύστημα γνωρίζει ότι οι μαζικοί αγώνες είναι οι μόνοι που μπορούν να δημιουργήσουν φραγμό στην αντεργατική επίθεση.
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να είναι μόνος του απέναντι στα περιστατικά βίας και εργοδοτικής τρομοκρατίας. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας! Με συλλογικούς μαζικούς αγώνες να διεκδικήσουμε τη δουλειά, τη ζωή και την ασφάλεια μας στους χώρους δουλειάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου