Σε εξέλιξη η απεργία των εργαζομένων της Cosco

Σε εξέλιξη βρίσκεται η απεργία των εργαζομένων στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά, οι οποίοι διεκδικούν την υπογραφή συλλογικήες σύμβασης, έχοντας απέναντι τούς απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της Cosco, τα αστικά δικαστήρια (που έκριναν και αυτήν την απεργία παράνομη!) και φυσικά την κυβέρνηση η οποία ναι μεν εισηγήθηκε για ένταξη των εργαζομένων στα βαρέα-ανθυγιεινά ένσημα, αλλά εξακολουθεί να συμβάλλει στο βάθεμα του εργασιακού μεσαίωνα που επιτρέπει στην εκάστοτε εργοδοσία να εφαρμόζει τις αντεργατικές της πρακτικές με το γράμμα του νόμου.

Από νωρίς το πρωί εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι βρέθηκαν μαζικά στην κεντρική πύλη για τις προβλήτες, ενώ σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων βρέθηκαν κάποιες δεκάδες απεργοσπάστες, υπό την καθοδήγηση του εργοδοτικού σωματείου που έστησε σε χρόνο-ρεκόρ η εταιρεία, αλλά και ειδικές δυνάμεις του λιμενικού.

Από το πρωί παρευρέθηκε στην περιφρούρηση της απεργίας και η Ταξική Πορεία, η οποία παράλληλα κυκλοφόρησε και την προκήρυξη που ακολουθεί.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων της Cosco!

Κάτω οι μεθοδεύσεις κράτους-εργοδοσίας!
 

Για μια ακόμη φορά οι εργαζόμενοι στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά δίνουν τη μάχη της απεργίας στις 7 Σεπτέμβρη, διεκδικώντας το δικαίωμά τους στη δουλειά με αξιοπρεπείς όρους αμοιβής, δουλειάς και ασφάλισης, διεκδικώντας μέτρα προστασίας και ασφάλειας.

Κόντρα στην αδιάλλακτη και προκλητική στάση της διοίκησης της Cosco, η συνέλευση των εργαζομένων απέρριψε τις προτάσεις της εργοδοσίας, καθώς στους βασικούς άξονες των αιτημάτων, όπως η υπογραφή ΣΣΕ για όλους με αυξήσεις, η απάντηση ήταν πως δεν μπορούν να υλοποιηθούν γιατί θίγουν την κερδοφορία και τη βιωσιμότητα της εταιρείας. Κι όμως, η εταιρεία που μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2018 πέτυχε στο λιμάνι αύξηση περίπου 30%!!!

• Όλο το προηγούμενο διάστημα η εργοδοσία των COSCO-DPORT-εργολάβων προσπαθούσε με κάθε μέσο να κάμψει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και να αποφύγει την υλοποίηση των αιτημάτων, παρ’ όλο που είχε δεσμευτεί. Για καιρό και με γελοίες προφάσεις ανέβαλε συνεχώς τις συναντήσεις με το σωματείο. Έλπιζε ότι με την αναμονή θα πετύχαινε όσα δεν είχε καταφέρει με τα δικαστήρια και τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς. 

Και αφού είδε πως οι εργαζόμενοι δεν ήταν διατεθειμένοι να παραιτηθούν τόσο εύκολα από τις διεκδικήσεις τους, επιστράτευσε όλους τους μηχανισμούς της και κινητοποίησε τα τσιράκια της για να στήσει στα γρήγορα άλλο, εργοδοτικό σωματείο. Επιπλέον, η εργοδοσία δε δίστασε να βάλει τους μπράβους της να επιτεθούν και να χτυπήσουν τον πρόεδρο του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ την ώρα που ενημέρωνε τους εργαζόμενους, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν μέσα από αυτή την κίνηση το σύνολο των εργαζομένων.

Στο πλευρό της εργοδοσίας βρέθηκαν για μια ακόμη φορά τα αστικά δικαστήρια, καθώς το Πρωτοδικείο Πειραιά έκρινε και αυτή την απεργία παράνομη και αποδεικνύοντας με ποιανού το μέρος και ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί τούτο το κράτος.

• Λυτοί και δεμένοι, λοιπόν, στο πλευρό της Cosco και κόντρα στους εργαζόμενους! Κι αυτό γιατί η μαζικότητα και η αποφασιστικότητα των εργαζομένων, οι κινητοποιήσεις και το κλίμα συμπαράστασης, είχαν ήδη ένα πρώτο θετικό αποτέλεσμα: την απόφαση-εισήγηση του Υπουργείου Εργασίας για την ένταξη όλων των εργαζομένων στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της ΣΕΠ στα Βαρέα και Ανθυγιεινά ένσημα. 

Αυτή η θετική εξέλιξη για ένα πάγιο αίτημα του σωματείου, αποτελεί απάντηση στις όποιες προσπάθειες των «καλοθελητών» της εταιρίας που καλλιεργούν την ηττοπάθεια προσπαθώντας να διασπάσουν τους εργαζόμενους και να τους πείσουν για τη ματαιότητα του αγώνα.

• Και στην απεργία στις 7/9, λοιπόν, οι εργαζόμενοι έχουν να αναμετρηθούν με τους μηχανισμούς των COSCO-DPORT-εργολάβων, αλλά και με ολόκληρο το νομικό οπλοστάσιο που τους έχουν δώσει οι κυβερνήσεις του κεφάλαιου, μαζί κι η σημερινή σαν άξιος συνεχιστής της αντεργατικής πολιτικής των προηγούμενων.

Αλλά ένα πράγμα έχει φανεί ξεκάθαρα μέχρι τώρα: Πως το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα αλλά και στην ίδια τη ζωή, είναι αποτέλεσμα πάλης και διεκδίκησης και δε χαρίζεται από κανέναν «καλό» εργοδότη. Οι όποιες υποσχέσεις ή ακόμα και «δεσμεύσεις» κυβέρνησης και εργοδοσίας δεν πρέπει να προκαλούν κανέναν εφησυχασμό στους εργαζόμενους, μέχρι να υλοποιηθούν.
Δεν χρειάζονται δείγματα «καλής πίστης» από τους εργαζόμενους και κατανόηση προς την εργοδοσία, αλλά μαζικός, παρατεταμένος αγώνας, με την ενεργή συμμετοχή πρώτα και κύρια των ίδιων των εργαζομένων ώστε να καταφέρουν οι υποσχέσεις να γίνουν τελικά πράξη.

Ταξική Πορεία