Καμία συγκάλυψη του εργοδοτικού εγκλήματος στη Χαλκίδα!

Η μαύρη λίστα των εργοδοτικών εγκλημάτων συνεχίζει να μεγαλώνει. Ο 46χρονος διανομέας στη Χαλκίδα πέθανε από θερμοπληξία ενώ διένειμε φαγητό για λογαριασμό γνωστού μαγαζιού, τις μεσημεριανές ώρες που απαγορεύονταν οι εξωτερικές εργασίες λόγω καύσωνα. Για να καλύπτει τις ώρες της αναγκαστικής παύσης των εργασιών για τους ασφαλισμένους διανομείς του, ο αδίστακτος εργοδότης πήρε τον 46χρόνο, φυσικά χωρίς ασφάλιση. Σε μια τουριστική περιοχή σε high season, το κέρδος είναι πάνω απ’ όλα.

Απ’ την πρώτη στιγμή που ο εργαζόμενος κατέρρευσε, ξεκίνησε η χυδαία προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος και των πραγματικών ενόχων. Ενορχηστρωμένα, καταστηματάρχες της περιοχής διαστρέβλωσαν τις πληροφορίες που αποκάλυπταν τις συνθήκες του εγκλήματος με δημοσιεύματα και δηλώσεις που ανέφεραν ότι «ο νεκρός δεν ήταν διανομέας», «δεν ήταν εργαζόμενος», «δεν έπαθε θερμοπληξία σε ώρα εργασίας», «έκανε με το ποδήλατό του διάφορα θελήματα για εμπόρους της περιοχής». Χυδαιότερος όλων ο διοικητής του Νοσοκομείου Χαλκίδας, που με δελτίο τύπου ανακοίνωσε τις αιτίες θανάτου διευκρινίζοντας σε παρένθεση τι δουλειά δεν έκανε το θύμα! («όχι διανομέας»).

Ο 46χρονος ήταν εργαζόμενος ανασφάλιστος ΑΜΕΑ που δούλευε μέχρι και διπλοβάρδιες σε περιστασιακές δουλειές προκειμένου να έχει ένα μεροκάματο. Ο αποκλεισμός του απ’ τη δουλειά με δικαιώματα, οι συνθήκες εξαθλίωσης, η εκμετάλλευση κι η ασυδοσία των εργοδοτών του, χρησιμοποιήθηκαν για να αντιστραφεί η πραγματικότητα και να προσάψουν «ατομική ευθύνη» στο θύμα για τον ίδιο του το θάνατο.

Η σκύλευση πάνω απ’ το πτώμα του νεκρού εργαζομένου έναν στόχο έχει, την πλήρη συγκάλυψη του εγκλήματος. Η αντεργατική κυβερνητική πολιτική, η δίψα του κεφαλαίου για κέρδος, η φύση του συστήματος που τρέφει τη βία και την εκμετάλλευση και τρέφεται από αυτές είναι οι πραγματικοί ένοχοι. Η εργοδοτική βία και ασυδοσία αυξήθηκαν κατακόρυφα με τις πλάτες της κυβερνητικής πολιτικής και των αντεργατικών μέτρων, που περνούν για να τσακίσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα. Και πλήθος μηχανισμών από κοντά, να στηρίξουν το σύστημα την ώρα του εγκλήματος.

Άλλο ένα εργοδοτικό έγκλημα που αποκαλύπτει το βάθος και την ένταση της στρατηγικής επίθεσης που υλοποιούν για να διαλύσουν κάθε ίχνος εργατικού δικαιώματος. Άλλη μια παραδοχή ότι δε θα σταματήσουν πουθενά μέχρι να συντρίψουν τον ταξικό τους αντίπαλο. Δε θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουν οι εργαζόμενοι με τη συγκρότηση της πάλης τους. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να διαπραγματευτούν και να συζητήσουν με τους δυνάστες τους. Η πολιτική της βίας και της εκμετάλλευσης δεν εξανθρωπίζεται, ανατρέπεται. Με μαζικούς, ταξικούς, συλλογικούς αγώνες, να μην κάνουν ούτε βήμα πίσω απ’ το δικαίωμα στη ζωή και τη δουλειά.