Σαν να μην έφτανε αυτό, η λίστα με τους σοβαρούς τραυματισμούς μεγαλώνει επικίνδυνα με τους περισσότερους να είναι ακρωτηριασμοί και σοβαρά κατάγματα, ενώ οι επιφανειακοί τραυματισμοί είναι καθημερινοί. Τα εγκλήματα αυτά μόνο τυχαία δεν μπορούν να είναι. Είναι συνέπεια των ελλείπων μέτρων προστασίας, του εξοντωτικού ρυθμού εργασίας, των συνεχών και ατέλειωτων υπερωριών. Στην ουσία μιλάμε για μια ξεκάθαρα εγκληματική πολιτική που αντιμετωπίζει τους εργάτες ως αναλώσιμους και απόλυτα εκμεταλλεύσιμους , θυσιάζοντας τους στο βωμό του κέρδους και της υπερπαραγωγής.
Μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει το θράσος της εταιρείας να μεταθέτει τις ευθύνες της στους ίδιους τους εργαζόμενους που «δεν πρόσεχαν». Η επίκληση της «ατομικής ευθύνης» ξεχειλίζει από παντού ακόμα και στα πιο εξόφθαλμα γεγονότα. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμα και το τεστ του κορονοϊού η εργοδοσία αναγκάζει τους εργαζόμενους να το κάνουν με δικά τους έξοδα. Τεράστιο είναι το μερίδιο ευθύνης της κυβέρνησης που καταργεί το οχτάωρο, απελευθερώνει τις υποχρεωτικές απλήρωτες υπερωρίες και ταυτόχρονα συγκαλύπτει και νομιμοποιεί τα εργοδοτικά εγκλήματα.
Ο κλοιός στενεύει επικίνδυνα για τους εργάτες, οι οποίοι μπροστά στην λύσσα της εργοδοσίας για κέρδος αντιμετωπίζονται σαν δούλοι. Η ανάγκη για συλλογική πάλη είναι πιο αναγκαία από ποτέ, μόνο αυτή μπορεί να σταματήσει τα εργοδοτικά εγκλήματα. Μόνο αυτή μπορεί να δώσει προοπτική στην πάλη για ανθρώπινους όρους εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς. Οι εργάτες όπως έκαναν στο παρελθόν, έτσι και τώρα πρέπει να βρεθούν και να οργανωθούν σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και κόντρα στην εργοδοσία που τους τους «λιώνει». Να αγωνιστούμε για μια ζωή με δικαιώματα, για όσα μας ανήκουν και μας κλέβει το κεφάλαιο κάθε μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου