ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ!
ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 3/10 ΣΤΙΣ 12:00
ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Η αξία της ζωής των εργαζομένων και του λαού συνεχώς ευτελίζεται, με γοργότερους ρυθμούς απ’ ό,τι παλιότερα.
Το σύστημα κι οι κυβερνήσεις του, εκμεταλλεύονται την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το εργατικό κίνημα και κλιμακώνουν την επίθεσή τους. Δεν έχουν κανένα λόγο πλέον να τηρούν τα προσχήματα. Αδιαφορούν για τη ζωή μας και μας αφήνουν στην ατυχία μας.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το έγκλημα στα Τέμπη; Το έγκλημα στην Πύλο; Τα χιόνια, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τους νεκρούς, τα χιλιάδες νεκρά ζώα που είναι ακόμα στον κάμπο, τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που δεν έχουν καθαρό νερό; Την αισχροκέρδεια, τον μαυραγοριτισμό, τη στάση των τοπικών αρχών που απ’ τη μια τάζουν λαγούς με πετραχήλια (είναι και προεκλογική περίοδος…) και απ’ την άλλη δεν θέλουν ή δεν μπορούν να μοιράσουν ούτε καν τη βοήθεια που στέλνει ο λαός στους πληγέντες;
Δεκάδες είναι νεκροί, εκατοντάδες εργάτες γης δεν λογίζονται καν ως αγνοούμενοι αφού κανείς δεν τους δήλωσε και κανείς δεν τους ψάχνει, χιλιάδες αυτοί που χάσανε σπίτια, μαγαζιά, αυτοκίνητα, δουλειές. Ό,τι είχαν και δεν είχαν με δυο λόγια, και δεν βλέπουν κανένα φως στον ορίζοντα.
Η απάντηση της κυβέρνησης σε όλα αυτά; 41%, 112 και κλιματική κρίση. Για να μην κάνει έργα πρόληψης, ό,τι μας έχει βρει συμβαίνει κάθε 400 ή 16.000 χρόνια. Για να μην αποζημιώνει, θα πρέπει εμείς να πλουτίσουμε ακόμα περισσότερο τις ασφαλιστικές εταιρείες, που είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να τις βρούμε όταν τις χρειαστούμε.
Την ώρα λοιπόν που ο λαός μας περνά μια απ’ τις πιο δύσκολες περιόδους του, η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη το αντιλαϊκό και αντεργατικό της έργο. Ο νόμος Γεωργιάδη καθιερώνει μεταξύ άλλων τις 13 ώρες δουλειά τη μέρα, 6 μέρες την εβδομάδα, συμβάσεις μηδενικών ωρών, ποινικοποίηση της απεργιακής περιφρούρησης. Την ίδια ώρα, οι νεκροί απ’ τα εργοδοτικά εγκλήματα έφτασαν ήδη τους 136 (πέρσι ήταν περίπου 100 και πρόπερσι 80).
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, οι συνθήκες στο νοσοκομείο μας, όπως και σε όλα σχεδόν τα νοσοκομεία, είναι τραγικές. Δουλέψαμε ακόμα και άρρωστοι το καλοκαίρι, με ένα ρεπό, πήραμε ελάχιστες μέρες άδεια και το «ευχαριστώ» είναι οι έλεγχοι στα σπίτια μας όταν αδυνατούμε να πάμε στη δουλειά μας, μήπως «λουφάρουμε».
Η αναμονή στα επείγοντα είναι τεράστια λόγω έλλειψης προσωπικού και αύξησης των ασθενών, όμως η διοίκηση μετράει πλέον «κεφάλια» κι όχι πόσοι γιατροί εξετάζουν τον κάθε άνθρωπο, προκειμένου να «μη βλέπει» αύξηση των περιστατικών. Σκοπό δεν έχουν την περίθαλψη του λαού, αλλά την υπηρέτηση της κυβερνητικής πολιτικής. Να εμποδίσουν την πρόσβαση του λαού στα νοσοκομεία μέσω του «προσωπικού γιατρού» και να υποβαθμίσουν ή να κλείσουν νοσοκομεία μέσω του μοντέλου «κόμβος-ακτίνα».
Γι’ αυτό και προσλήψεις θα κάνουν μόνο αν πιεστούν απ’ τους δικούς μας αγώνες.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Η συμβιβασμένη κι υποταγμένη συνδικαλιστική ηγεσία στις ομοσπονδίες και την ΑΔΕΔΥ ούτε θέλει ούτε μπορεί να οργανώσει τους αγώνες που χρειαζόμαστε για ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Απαιτείται η δική μας ενεργοποίηση, η συμμετοχή όλων μας σε γενικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις. Να έρθουμε σε επαφή και με άλλα σωματεία, να οργανώσουμε κοινούς αγώνες. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί σε νίκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου