Στο όνομα του κορονοιού, δε θα μείνει τίποτα όρθιο. Φρόντισαν να στρώσουν το έδαφος της ανασφάλειας, να ποτίσουν αδιέξοδο και τρόμο τις συνειδήσεις των εργαζομένων. Άφησαν ελέω ιού χιλιάδες εργαζόμενους σε χώρους δουλειάς, έκρυψαν κρούσματα και ανάγκασαν τους συναδέλφους τους να δουλεύουν παστωμένοι, απέλυσαν χιλιάδες, νομοθέτησαν τον μεσαίωνα στα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα, έβαλαν τα στελέχη τους να μας χρεώσουν βόλεμα, μεγαλοπιάσιμο (απαιτήσαμε για όλους τα ψίχουλα που έδωσαν για επίδομα), αδράνεια , ανεπάρκεια ακόμα και στη σύνταξη του βιογραφικού μας. Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι εδώ και είναι αδίστακτη. Ατομική ευθύνη μας η εξάπλωση του ιού, ατομική ευθύνη τα μέτρα προστασίας, ατομική ευθύνη η διάγνωση και η περίθαλψη. Τώρα και επίσημα, ατομική ευθύνη η ανεργία, η πειθάρχηση και η υποταγή.
Το κεφάλαιο ξέρει πολύ καλά να αναγιγνώσκει τις ευκαιρίες πίσω από τις κρίσεις. Δράττεται των ευκαιριών που του δίνει η πανδημία να διαλύσει κάθε ίχνος εργατικού δικαιώματος, έκτακτα, συγκροτημένα, για το ‘’καλό’’ μας. Αφού ανέλαβε τον ρόλο ελεγκτή και νταβατζή στα συνδικαλιστικά μας όργανα, απαγόρευσε κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης, έφερε τα ‘’τηλέ’’ της εκμετάλλευσης στην ημερήσια διάταξη, χρέωσε τις ημέρες κανονικής άδειας σε όσους δικαιούνταν άδεια ειδικού σκοπού, τώρα ζητά να αποζημιωθεί για τη συμμόρφωση των εργαζομένων στις οδηγίες του ΕΟΔΥ για υποχρεωτική καραντίνα εφτά ή δεκατεσσάρων ημερών. Όσοι, λοιπόν, τίθενται υποχρεωτικά σε καραντίνα και δεν υπάρχει δυνατότητα να εργαστούν με τηλεργασία, θα το πληρώνουν με… απλήρωτες υπερωρίες προκειμένου να καλύψουν τις ώρες που έλειψαν από τη δουλειά. Γιατί τις χρωστάνε. Γιατί δε δικαιούνται πρόληψη, αυτοπροστασία και προστασία των συναδέλφων τους. Γιατί είναι ατομικά υπεύθυνοι στο ενδεχόμενο να κολλήσουν μια ασθένεια με πανδημικά χαρακτηριστικά. Γιατί χρωστάνε χάρη στον εργοδότη που ακόμα τους κρατάει. Γιατί σε περίοδο τόσο εκτεταμένης κρίσης ‘’κι ευχαριστώ να λες’’. Πειθάρχηση, υποταγή, εργασιακή εξόντωση, λοιπόν, κι όποιος διανοηθεί να διεκδικήσει το αυτονόητο, να πληρωθεί τα δεδουλευμένα του ή αρνηθεί να δουλέψει υπερωριακά και τσάμπα, χρωστάει. Κι αυτός που χρωστάει στον εργοδότη γιατί να μην απολυθεί; Γιατί αν κάτι είναι να μείνει από όλη αυτήν την περιπέτεια είναι η συνείδηση του εργαζόμενου ότι δε δικαιούται απολύτως τίποτα.
Έρχεται μάλιστα η κυβέρνηση να διευρύνει και να αναβαθμίσει τα δώρα που προσφέρει η τηλεργασία, μέτρα όπως το ψηφιακό ωράριο και η ηλεκτρονική κάρτα εργασίας βρίσκονται προ των πυλών και ετοιμάζονται να ελέγχουν κάθε κίνηση και πρόθεση του εργαζόμενου. Πάντα με στόχο την ‘’προστασία’’ του μπροστά σε τυχόν φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας, με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη ‘’παραγωγικότητα’’, μιας κι εξ αποστάσεως πως να προβάλεις κοινές διεκδικήσεις με τους συναδέλφους σου; Αν το σύστημα ξέρει και παρακολουθεί, μια απόλυση τι άλλο παρά ‘’αντικειμενική’’ ανάγκη θα ‘ναι! Η κυβέρνηση φέρνει το ηλεκτρονικό σύστημα να εξορθολογήσει το τέρας της γραφειοκρατίας που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι εργοδότες για να δηλώσουν τις υπερωρίες των εργαζομένων. Το τέρας έφταιγε και δούλευαν χιλιάδες απλήρωτες ώρες οι εργαζόμενοι.
Η νομιμοποίηση των απλήρωτων υπερωριών ανοίγει ένα ακόμα κεφάλαιο στην επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων. Παρά την αναδίπλωση της κυβέρνησης λόγω της θύελλας αντιδράσεων που ξέσπασε μπροστά στην εν λόγω διάταξη και την επιβολή τελικά αναπλήρωσης των μισών ωρών που χάθηκαν λόγω καραντίνας, η ουσία παραμένει η ίδια. Η ένταση του εργασιακού μεσαίωνα με αφορμή την πανδημία, έρχεται να τσακίσει στοιχειώδεις κατακτήσεις του κόσμου της δουλειάς. Στο φθινόπωρο της εκμετάλλευσης που ετοιμάζουν, οι εργαζόμενοι χρειάζεται να βρεθούν απέναντί τους, να αναμετρηθούν με την πολιτική που τους θέλει έρμαια στις διαθέσεις του κεφαλαίου, να μην υποκύψουν στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία κυβέρνησης και εργοδοτών. Συλλογικά, μαζικά, αποφασισμένα να αγωνιστούμε ενάντια στο μέλλον που διαμορφώνουν για να μη μας χωράει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου