ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΝΑ ΚΑΛΕΣΕΙ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ!
Πόσοι λόγοι χρειάζονται για να καλέσει το προεδρείο του σωματείου μας σε Γενική Συνέλευση; Πόσα προβλήματα πρέπει να συσσωρευτούν για να κινήσει τις διαδικασίες που ορίζουν τη λειτουργία ενός εργασιακού σωματείου;
Να «φρεσκάρουμε τη μνήμη» του και να απαριθμήσουμε τα πιο βασικά κι αν και πάλι δεν αρκούν υποσχόμαστε ότι θα επανέλθουμε με περισσότερα, διότι τα προβλήματα των υγειονομικών είναι όντως ανεξάντλητα…
Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί (οι οποίοι υπαγορεύονται από τους ευρωπαίους δανειστές για επιπλέον μείωση των δαπανών στη δημόσια υγειονομική περίθαλψη – «μεταρρύθμιση» και «εκσυγχρονισμό» το ονομάζουν…) πρόκειται σύντομα να εφαρμοστούν με την ανακοίνωση του «υγειονομικού χάρτη» που θα αλλάξει την εικόνα σε όλη τη χώρα αναφορικά με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη. Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί λοιπόν προβλέπουν κλεισίματα – συγχωνεύσεις – αλλαγή χαρακτήρα νοσοκομείων και κλινικών.
Η μέθοδος της απαξίωσης – υποστελέχωσης- σταδιακής κατάρρευσης των νοσοκομείων προετοιμάζει το έδαφος για την εφαρμογή των πιο πάνω σχεδίων.
Η εμμονή στη θέσπιση του «προσωπικού γιατρού» παρά τον κουρνιαχτό που ξεσηκώνει από σύμπασα την υγειονομική κοινότητα είναι δηλωτική της επιλογής τοποθέτησης φραγμών στην ελεύθερη πρόσβαση του λαού στο νοσοκομείο.
Η κυβερνητική αδιαλλαξία στην άρνηση των μαζικών προσλήψεων μόνιμου υγειονομικού προσωπικού δεν είναι τίποτε άλλο από τον «δούρειο ίππο» που σταδιακά οδηγεί στην κατάρρευση.
Η οικονομική κατάσταση των υγειονομικών, μόνιμων αλλά και πολύ περισσότερο των συμβασιούχων, είναι η χειρότερη των τελευταίων δεκαετιών: η πρωτόγνωρης έντασης ακρίβεια τσακίζει τους παγωμένους μισθούς μας και γονατίζει τα νοικοκυριά μας. Οι δημοσιεύσεις αναφορικά με «αυξήσεις μισθών στο δημόσιο» με τα ψίχουλα των 70 ευρώ δεν αγγίζουν καν τις απώλειες από την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και της διετίας της μισθολογικής ωρίμανσης. Είναι όμως ολοφάνερη η κυβερνητική πρόθεση να ενισχύσει γενναιόδωρα τα επιδόματα θέσεων ευθύνης καθώς από τη «δεξαμενή» των προϊστάμενων αντλεί πάντα τους συμμάχους – συνεργούς στην επίθεση που εξαπολύει στα εργασιακά μας δικαιώματα.
Οι 20.000 μη μόνιμοι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας και υφίστανται πολλαπλή καταπίεση και εκβιασμούς από μια ποικιλία εργοδοτών οι οποίοι βρίσκονται σε κοινή τροχιά μεταξύ τους απέναντι στους συναδέλφους με τα λιγότερα από όλους δικαιώματα.
Οι εργαζόμενοι υγειονομικοί δεν έχουν παρά τους εαυτούς τους, τους άλλους εργαζόμενους και τον λαό για να στηριχτούν, να αντισταθούν στην επίθεση που κατεδαφίζει κατακτήσεις δεκαετιών, να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Προϋπόθεση για να ξεκινήσουν τον αγώνα τους είναι να συζητήσουν όλοι μαζί και να οργανώσουν την πάλη τους. Αυτό λοιπόν ζητάμε ως Ταξική Πορεία, τη δυνατότητα να οργανωθούμε.
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου