Ο δρόμος του αγώνα και της σύγκρουσης με τη βάρβαρη πολιτική,
είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους.
Τα προβλήματα για τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου διογνώνονται ασταμάτητα.
Οι χώροι δουλειάς, με τις συνθήκες που επικρατούν, έχουν μετατραπεί σε εφιάλτη, ενώ οι μισθοί και τα μεροκάματα πείνας εξανεμίζονται την ίδια ώρα που η ακρίβεια εκτοξεύει τις τιμές στα είδη λαϊκής κατανάλωσης στα ύψη. Μπορεί η κυβέρνηση και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι του συστήματος να μιλούν για πληθωρισμό 10%, όμως η πραγματική αλήθεια είναι, ότι οι εργαζόμενοι έχουν χάσει τον τελευταίο χρόνο το 30% της αγοραστικής τους δυνατότητας.
Η μαζική φτωχοποίηση των εργαζομένων εξαπλώνεται σε όλους τους κλάδους, ενώ τα προεκλογικά ψίχουλα που μοιράζει η κυβέρνηση και αυτά που υπόσχονται τα άλλα κόμματα του συστήματος, δεν μπορούν να απαντήσουν τη σκληρή πραγματικότητα που ζει ο κόσμος που παράγει όλο τον πλούτο.
Οι εργαζόμενοι στη λεγόμενη «βαριά βιομηχανία» της χώρας δεν ξεφεύγουν από αυτό τον κανόνα.
Αντίθετα ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια οι χώροι δουλειάς μετατρέπονται σε κολαστήρια για τους εργαζόμενους την ίδια ώρα που οι μεγαλοξενοδόχοι θησαυρίζουν. Η εντατικοποίηση, η κατάργηση του ωράριου, οι απλήρωτες υπερωρίες, το πετσόκομμα των ενσήμων, η κατάργηση των ρεπό, η περικοπή των επιδομάτων άδειας και δώρων είναι συνηθισμένα φαινόμενα.Με πρόσχημα την έλλειψη προσωπικού, οι συνθήκες δουλειάς γίνονται εξοντωτικές. Όσον αφορά τους μισθούς, μιλάμε για αποδοχές πείνας, που πολλές φορές δεν φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες της ζωής για την περίοδο εργασίας και πολύ περισσότερο δεν περισσεύουν για να καλύψουν τον καιρό που οι εργαζόμενοι στον τουρισμό είναι αναγκαστικά άνεργοι. Τα ψίχουλα του ταμείου ανεργίας είναι μόνο για 3 μήνες, ενώ οι αυξήσεις που προβλέπει η νέα συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψε η Ομοσπονδία με τους ξενοδόχους είναι διετής και προβλέπει «αυξήσεις» 5,5% + 5% σε δυο δόσεις!!! (όταν επικυρωθεί από την κυβέρνηση). Καλούνται δηλαδή οι εργαζόμενοι να στερηθούν βασικές ανάγκες της ζωής. Τα είδη πρώτης ανάγκης μετατρέπονται σε είδη πολυτελείας και όλες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι το κόστος ζωής θα συνεχίσει να εκτοξεύεται προς τα πάνω.
Το βέβαιο είναι, ότι και για την επόμενη περίοδο αυτό που επιφυλάσσει το σύστημα της εξάρτησης, της εκμετάλλευσης και του πολέμου για τις εργαζόμενες μάζες είναι φτώχεια, ανεργία, απολύσεις, καταστολή. Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι το μέλλον που προδιαγράφεται. Την ίδια ώρα είναι μπροστά μας η ακόμη πιο βαθειά εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια με ότι αυτό συνεπάγεται για το λαό μας.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι, ότι όποια κι αν είναι τα αποτελέσματα της κάλπης, αυτή η πολιτική δεν θα αλλάξει. Η προοπτική για το λαό μας και την εργατική τάξη μπορεί να αλλάξει μόνο αν δυναμώσουν οι εργατικές αντιστάσεις. Μόνο, αν οι ίδιοι εργαζόμενοι οργανωθούν, ξαναφτιάξουν τα σωματεία τους και πάρουν τη τύχη τους στα χέρια τους. Γιατί οι σημερινές συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν τους αγώνες των εργαζομένων. Αγώνες που θα έχουν στόχο τη νίκη και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Είναι ανάγκη να διαμορφωθούν όροι πάλης, που θα συσπειρώνουν τους εργαζόμενους σε αγωνιστική κατεύθυνση για διεκδίκηση:
– Συλλογικές Συμβάσεις με πραγματικές αυξήσεις στο κόστος της ζωής σε μισθούς και συντάξεις
– Ταμείο ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις για όλο το διάστημα της ανεργίας
– Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη
Χανιά, 22-2-2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου