Με συμμετοχή λίγων εργαζόμενων πραγματοποιήθηκε η 4ωρη (8-12) στάση των εργαζόμενων στα νοσοκομεία και η συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας στις 8:30 π.μ. την Τετάρτη 15/7/2020. Κύριο αίτημα η μονιμοποίηση των συμβασιούχων και η μη επιστροφή των εργολάβων.
Η συγκεκριμένη κινητοποίηση ήταν η πρώτη μετά την ψήφιση του νόμου κατά των διαδηλώσεων. Η συνδικαλιστική ηγεσία ζήτησε συνάντηση με τον υπουργό ή τον υφυπουργό κι όταν αυτοί αρνήθηκαν, αποφάσισε πορεία στο Μέγαρο Μαξίμου για να δει τον πρωθυπουργό και να του υπενθυμίσει τις υποσχέσεις του στους ήρωες της πανδημίας. Εκτός από το «συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών και εργαζόμενων νοσοκομείων» καμία άλλη δύναμη δεν ακολούθησε την πορεία. Έξω από το υπουργείο παρέμειναν περίπου οι μισοί από τους αρχικά συγκεντρωμένους, με κάποιους να ζητούν να συναντήσουν οι ίδιοι τον υπουργό. Οι εργαζόμενοι που παρέμειναν, ενώ στην αρχή έμειναν στο δρόμο με τα πανό για να δείξουν στον αστυνομικό που ζήταγε ν' ανοίξει ο δρόμος ότι η συγκέντρωση συνεχίζεται, σε λιγότερο από πέντε λεπτά άδειασαν τα 2/3 του δρόμου. Ως Ταξική Πορεία διαφωνήσαμε μ’ αυτή την «ένδειξη καλής θέλησης», δηλαδή τον αυτοπεριορισμό της συγκέντρωσης σε μια λωρίδα δρόμου και αποχωρήσαμε μετά από λίγο.
Η ΠΟΕΔΗΝ συνάντησε τελικά ένα διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού, ο οποίος και της ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμιά πρόθεση να μονιμοποιήσει τους συναδέλφους.
Αν και το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού όλων των κλάδων έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, με δεκάδες χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις, όλες οι κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια αρνούνται να προσλάβουν μόνιμους εργαζόμενους και καλύπτουν ελάχιστα από τα κενά με κάθε λογής επικουρικούς. Για όλους αυτούς τους συναδέλφους, μερικοί από τους οποίους δουλεύουν ακόμη και 7 χρόνια χωρίς καμία εξέλιξη, η ΠΟΕΔΗΝ κάνει ό,τι μπορεί για να μη διεκδικήσουν με ευνοϊκούς όρους τη μονιμοποίησή τους. Οι ελάχιστες στάσεις εργασίας που προκηρύσσει (εντελώς ξεκομμένες μεταξύ τους και χωρίς να κάνει καμιά προσπάθεια να τις μαζικοποιήσει) είναι για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων. Αν και τελευταία μιλάει για μονιμοποίηση, στην ουσία αυτό που θέλει είναι να αποφασίσει μαζί με το υπουργείο τον τρόπο μοριοδότησης των συμβασιούχων.
Μόνο ο μαζικός, ανυποχώρητος, κοινός αγώνας μόνιμων κι επικουρικών μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα των εργαζόμενων. Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να ζωντανέψουμε τα σωματεία μας, αν θέλουμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας και να διεκδικήσουμε βελτίωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς μας.
Η συγκεκριμένη κινητοποίηση ήταν η πρώτη μετά την ψήφιση του νόμου κατά των διαδηλώσεων. Η συνδικαλιστική ηγεσία ζήτησε συνάντηση με τον υπουργό ή τον υφυπουργό κι όταν αυτοί αρνήθηκαν, αποφάσισε πορεία στο Μέγαρο Μαξίμου για να δει τον πρωθυπουργό και να του υπενθυμίσει τις υποσχέσεις του στους ήρωες της πανδημίας. Εκτός από το «συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών και εργαζόμενων νοσοκομείων» καμία άλλη δύναμη δεν ακολούθησε την πορεία. Έξω από το υπουργείο παρέμειναν περίπου οι μισοί από τους αρχικά συγκεντρωμένους, με κάποιους να ζητούν να συναντήσουν οι ίδιοι τον υπουργό. Οι εργαζόμενοι που παρέμειναν, ενώ στην αρχή έμειναν στο δρόμο με τα πανό για να δείξουν στον αστυνομικό που ζήταγε ν' ανοίξει ο δρόμος ότι η συγκέντρωση συνεχίζεται, σε λιγότερο από πέντε λεπτά άδειασαν τα 2/3 του δρόμου. Ως Ταξική Πορεία διαφωνήσαμε μ’ αυτή την «ένδειξη καλής θέλησης», δηλαδή τον αυτοπεριορισμό της συγκέντρωσης σε μια λωρίδα δρόμου και αποχωρήσαμε μετά από λίγο.
Η ΠΟΕΔΗΝ συνάντησε τελικά ένα διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού, ο οποίος και της ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμιά πρόθεση να μονιμοποιήσει τους συναδέλφους.
Αν και το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού όλων των κλάδων έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, με δεκάδες χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις, όλες οι κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια αρνούνται να προσλάβουν μόνιμους εργαζόμενους και καλύπτουν ελάχιστα από τα κενά με κάθε λογής επικουρικούς. Για όλους αυτούς τους συναδέλφους, μερικοί από τους οποίους δουλεύουν ακόμη και 7 χρόνια χωρίς καμία εξέλιξη, η ΠΟΕΔΗΝ κάνει ό,τι μπορεί για να μη διεκδικήσουν με ευνοϊκούς όρους τη μονιμοποίησή τους. Οι ελάχιστες στάσεις εργασίας που προκηρύσσει (εντελώς ξεκομμένες μεταξύ τους και χωρίς να κάνει καμιά προσπάθεια να τις μαζικοποιήσει) είναι για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων. Αν και τελευταία μιλάει για μονιμοποίηση, στην ουσία αυτό που θέλει είναι να αποφασίσει μαζί με το υπουργείο τον τρόπο μοριοδότησης των συμβασιούχων.
Μόνο ο μαζικός, ανυποχώρητος, κοινός αγώνας μόνιμων κι επικουρικών μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα των εργαζόμενων. Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να ζωντανέψουμε τα σωματεία μας, αν θέλουμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας και να διεκδικήσουμε βελτίωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου