Στις 14, 15 και 16 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 15ο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ). Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, έχοντας εκλέξει τρεις αντιπροσώπους, παρέμβηκε σ' αυτό με τοποθέτηση και διακίνηση της παρακάτω Διακήρυξης:
- Η επίθεση του συστήματος στα δικαιώματα και τις ζωές μας συνεχίζεται και βαθαίνει
- Μπορούμε ν’ απαντήσουμε μόνο μέσα από πραγματικούς αγώνες με την συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων και του λαού
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Το προηγούμενο συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ το 2015 έγινε μέσα σ’ ένα κλίμα όπου κυριαρχούσε το πολύ πρόσφατο τότε εκλογικό αποτέλεσμα και οι προσδοκίες κι αυταπάτες πολλών από την δημιουργία μιας δήθεν αριστερής κυβέρνησης. 3 χρόνια μετά η χώρα και ο λαός παραμένουν εγκλωβισμένοι στις δαγκάνες των μνημονίων μέσα σ’ ένα κλίμα απογοήτευσης, υποχώρησης του κινήματος και διασυρμού κάθε έννοιας της Αριστεράς. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σέρνει τον χορό της μνημονιακής επίθεσης στα δικαιώματα του λαού και των εργαζόμενων εφαρμόζοντας πειθήνια τις εντολές και τους εκβιασμούς των ξένων επικυρίαρχων, όπως κι αν τους βαφτίζει, προσπαθώντας παράλληλα να «στρογγυλέψει τις γωνίες» των ακολουθούμενων αντιδραστικών πολιτικών και να φιλοτεχνήσει ένα προφίλ «κοινωνικής ευαισθησίας», όταν και όσο της επιτρέπουν οι «Θεσμοί» στους μεταξύ τους συμβιβασμούς και αλληλοϋπονομεύσεις. Προσπαθεί να κρύψει τις επιλογές της και τον πραγματικό της ρόλο, δείχνοντας ως μπαμπούλα το αποκρουστικό πρόσωπο των προηγούμενων κυβερνώντων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) που κάνουν ό,τι μπορούν για να επιστρέψουν πάλι στις θέσεις τους αναμασώντας την καραμέλα του «ηθικού πλεονεκτήματος» ότι δηλαδή δεν είναι χειρότερη απ’ αυτούς. Θυμίζει την ιστορία του χότζα με τον χωρικό που δεν τον χωρούσε το σπίτι του, μόνο που εδώ υπάρχουν θύματα: ο λαός, οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους!
Η πρόσφατη μπόχα που αναδύεται από την «επιχείρηση NOVARTIS» είναι για πολλοστή φορά αποκαλυπτική της σαπίλας του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος, του ανταγωνισμού των Αμερικάνικων και των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων του φαρμάκου, των «μαύρων» ταμείων που διατηρούν όλες οι καθώς πρέπει πολυεθνικές. Ταυτόχρονα γίνεται φανερά μοχλός πίεσης των Αμερικάνων στην άρχουσα τάξη της χώρας μας για την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.
Στα πλαίσια αυτά μπλέκει την χώρα και τον λαό στους πλέον επικίνδυνους σχεδιασμούς και κινήσεις των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις των οποίων πλέον παίρνουν ανοιχτό και απροκάλυπτο χαρακτήρα στην παγκόσμια σκακιέρα και σε τοπικό επίπεδο, χρησιμοποιώντας ή υποδαυλίζοντας τις εθνικιστικές τάσεις και τις μεγαλοϊδεατικές βλέψεις των ντόπιων αστικών τάξεων. Η όλο και μεγαλύτερη πρόσδεση στον Αμερικανικό παράγοντα (που προφανώς δεν θα μείνει αναπάντητη απ’ τους ισχυρούς της ΕΕ) που «επιβραβεύει» δημοσίως την κυβέρνηση Τσίπρα, η παραχώρηση νέων βάσεων και των υποδομών της χώρας στις πολεμικές επιχειρήσεις τους, τα αλισβερίσια με το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ και την χούντα της Αιγύπτου, η εμπλοκή στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για πλήρη πρόσδεση στο άρμα τους της FYROM και άλλων βαλκανικών κρατών δημιουργούν ένα όλο και πιο εκρηκτικό μίγμα και ο κίνδυνος ακόμα και μιας πολεμικής εμπλοκής δεν είναι κινδυνολογία. Η αύξηση της έντασης στο Αιγαίο κυρίως με το πολύ πρόσφατο επεισόδιο στα Ίμια, το παιχνίδι των παραβιάσεων και των απειλών σε σχέση με την εκμετάλλευση του πλούτου και τις ΑΟΖ με την «σύμμαχη» Τουρκία δημιουργούν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Ο λαός κι οι εργαζόμενοι, ανάμεσά τους κι οι υγειονομικοί, έχουν κάθε λόγο να αντιπαλέψουν αυτούς τους σχεδιασμούς που κινδυνεύουν να τους μετατρέψουν σε αναλώσιμο υλικό σε μια σύρραξη, την ιμπεριαλιστική εμπλοκή, τις εθνικιστικές κορώνες και τις μωροφιλόδοξες βλέψεις των ντόπιων κυρίαρχων τάξεων. Έχουν κάθε λόγο να «επενδύσουν» στην φιλία των λαών και την αλληλεγγύη μεταξύ τους.
Στο εσωτερικό μέτωπο οι κατευθύνσεις που έχουν χαράξει οι ξένοι επικυρίαρχοι με τα προηγούμενα και τα τωρινά μνημόνια υλοποιούνται κανονικά. Έτσι συνεχίζονται οι πολιτικές φτωχοποίησης του λαού και των εργαζόμενων, οι περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, ο περιορισμός του πραγματικού εισοδήματος μέσω της εντεινόμενης φοροεπιδρομής άμεσων και έμμεσων φόρων, η επιδείνωση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, η χειροτέρευση των όρων ζωής και δουλειάς, η κυριαρχία της εργασιακής ανασφάλειας και η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων υπέρ των ελαστικών μορφών εργασίας, της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών ωραρίων, η διευκόλυνση των απολύσεων, ο περιορισμός -μέχρι κατάργησης πρακτικά- του δικαιώματος της απεργίας, η προώθηση των κατασχέσεων κατοικιών, λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων, το ξεπούλημα πλουτοπαραγωγικών πόρων και υποδομών στο όνομα της «αξιοποίησης». Τα μέτρα και οι ρυθμίσεις έρχονται σωρηδόν στα πλαίσια των «αξιολογήσεων» της οικονομίας, των μεσοπρόθεσμων και των εφαρμοστικών νόμων. Το «τέλος των μνημονίων» και η έξοδος στην κανονικότητα της τοκογλυφίας των «αγορών», που διατυμπανίζει η Κυβέρνηση, οδηγούν κατευθείαν σε χειρότερες μέρες και σε άλλα νέα μνημόνια, όπως και αν τα βαφτίσει αυτή ή κάποια επόμενη κυβέρνηση. Γιατί τα Μνημόνια δεν αποτελούν μια αστοχία, προσωρινή παραφωνία ή εμπλοκή, αλλά εκφράζουν το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας από Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, την υποβάθμιση της αστικής τάξης και το ξεθεμελίωμα κάθε κατάκτησης και δικαιώματος της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Χρειάζεται να δοθεί σκληρός και παρατεταμένος αγώνας για την άρση αυτών των ανατροπών, μαζικές αντιστάσεις και διεκδικήσεις. Μέχρι τότε καλύτερες μέρες δεν πρόκειται να ‘ρθουν. Γι’ αυτό είναι το λιγότερο αυταπάτη το σύνθημα που ακούγεται από πολλές συνδικαλιστικές δυνάμεις για ανάκτηση των απωλειών και επιστροφή στην κανονικότητα (;) του 2009!
Στο χώρο του Δημοσίου προωθείται η ατζέντα για το «σύγχρονο», «αποτελεσματικό», «αντικειμενικό» και «αποπολιτικοποιημένο» Δημόσιο το οποίο με ένα αυτοματοποιημένο και ανεπηρέαστο τρόπο θα υλοποιεί τις αντιλαϊκές πολιτικές. Παράλληλα με το πάγωμα των μισθών και κάθε είδους περικοπές, με κύριο όχημα την «αξιολόγηση» υπαλλήλων και υπηρεσιών προσπαθούν να επιβάλλουν την πειθάρχηση, το αλληλοφάγωμα, την (υποχρεωτική) κινητικότητα, την συγχώνευση/κατάργηση μονάδων, την ανταποδοτικότητα και την περικοπή υπηρεσιών. Κυβερνητικά στελέχη, όπως η Γεροβασίλη, «ξεπλένουν» όλες τις αντιδραστικές διαδικασίες χρησιμοποιώντας επιχειρήματα, όρους και πρακτικές που παραπέμπουν κατευθείαν σε αντιλήψεις και εποχές αυταρχισμού και κοινωνικού μεσαίωνα.
Η ίδια τάση κυριαρχεί και στο χώρο της Υγείας. Με προμετωπίδα την κατάργηση του 5ευρου και τις (κουτσές) ρυθμίσεις για τους ανασφάλιστους, η Κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει την εφαρμογή των μνημονιακών κατευθύνσεων και μέτρων, συχνά βαφτίζοντάς τα με άλλο όνομα κατά την προσφιλή της τακτική για να θολώσει τα νερά.
Τα νοσοκομεία κι οι άλλες μονάδες στενάζουν απ’ την υποστελέχωση ενώ οι μόνιμες προσλήψεις, που συνεχώς εξαγγέλονται, όλο καθυστερούν και αδυνατούν να καλύψουν ακόμα και τις αποχωρήσεις με αποτέλεσμα να κυριαρχεί το χάος των ελαστικών μορφών. Από τους «προνομιούχους» επικουρικούς διαφόρων ταχυτήτων μέχρι τα 12μηνα του ΟΑΕΔ, τους εργαζόμενους των συνεργείων, των ατομικών συμβάσεων, των εργαζόμενων με μπλοκάκι, τους δανεικούς εργαζόμενους, τις προσλήψεις μέσω ΚΕΕΛΠΝΟ - ΑΕΜΥ κλπ. Τα καθηκοντολόγια πάνε περίπατο και τα αλλότρια καθήκοντα κυριαρχούν κι ενώ τυπικά δεν επιτρέπονται από την άλλη επιβραβεύονται μέσα απ’ την κακόφημη αξιολόγηση.
Το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών (ΒΑΕ) παραμένει στα αζήτητα, μέσω της πρόσφατης νομοθετικής ρύθμισης προωθείται η περικοπή ή κατάργηση ακόμα κι αυτού του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας ενώ σαν φερετζές των προωθούμενων μέτρων ανασύρονται τα μέτρα υγιεινής κι ασφάλειας.
Οι προνοιακές μονάδες πετάχτηκαν στο Υπουργείο Εργασίας και την «κοινωνική αλληλεγγύη», τα νοσοκομεία που έκλεισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις παραμένουν κλειστά, οι περικοπές δεκάδων χιλιάδων θέσεων και νοσηλευτικών κλινών παραμένουν ενώ προωθούνται νέοι οργανισμοί νοσοκομείων με μειωμένους συντελεστές προσωπικού που θα οδηγήσουν σε συρρίκνωση/κατάργηση τμημάτων και μονάδων και θα περιορίσουν εικονικά τις ελλείψεις προσωπικού, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις θα προκύψουν και «πλεονάζοντες» υπάλληλοι.
Εξαγγέλονται μεγαλεπήβολα σχέδια για την ΠΦΥ -με κομβικό ρόλο στο νέο «υβριδικό» μόρφωμα των ΤΟΜΥ- που τίποτ’ άλλο δεν κάνουν παρά προσπαθούν να δυσκολέψουν την πρόσβαση των ασθενών στα νοσοκομεία, να περιορίσουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες και να περικόψουν το κόστος όπως ακριβώς συμβαίνει και σε άλλες πιο «αναπτυγμένες» χώρες που χρησιμοποιούνται ως πρότυπο. Σχέδια που έχουν την κριτική συναίνεση μεγάλου μέρους συνδικαλιστικών δυνάμεων που φιλοδοξούν, όπως και σε όλα σχεδόν τα ζητήματα, να παίξουν τον ρόλο του συνδιαχειριστή - συνδιαμορφωτή των μέτρων.
Προωθούνται κανονικά οι ρυθμίσεις που προάγουν την ανταποδοτικότητα –διατηρώντας και μετονομάζοντας την ΕΣΑΝ των προηγούμενων- και την εμπορευματοποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, τον περιορισμό της χρηματοδότησης και την μεταφορά του κόστους άμεσα στους ασθενείς παράλληλα με την διατήρηση του χαρατσιού του 1 ευρώ ανά συνταγή, την αύξηση της συμμετοχής μέσω της μείωσης των ασφαλιστικών τιμών αποζημίωσης, τις ρυθμίσεις για την φαρμακευτική δαπάνη, τα γενόσημα και τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα κλπ.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα είχε γίνει τόσο εύκολα, κανένας απ’ όλους αυτούς τους σχεδιασμούς δεν θα είχε προχωρήσει κανονικά εάν δεν είχαν βρει τον λαό και τους εργαζόμενους ανοργάνωτους και σε πολιτική σύγχυση. Εάν δεν είχαν βρει το συνδικαλιστικό κίνημα απομαζικοποιημένο, απονομιμο-ποιημένο στις συνειδήσεις των εργαζομένων και του κόσμου, δυσφημισμένο απ’ την στάση και τις πρακτικές των δυνάμεων, κύρια των φιλοκυβερνητικών, που κυριάρχησαν τις τελευταίες δεκαετίες. Εάν δεν είχαν καλλιεργηθεί συστηματικά η λογική της ανάθεσης σε αντιπροσώπους, της αποχής απ’ τις μαζικές διαδικασίες, οι εκλογικίστικες στοχεύσεις. Αυτές τις «αμαρτίες» πληρώνουμε και θα πληρώνουμε όσο συνεχίζουν να κυριαρχούν αυτές οι δυνάμεις και οι λογικές τους.
Η κατάπτυστη στάση των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στην ψήφιση του πρόσφατου πολυνομοσχέδιου με τα μνημονιακά προαπαιτούμενα είναι χαρακτηριστικότατη και αποδεικνύει ότι αυτές οι ηγεσίες είναι ξεπουλημένες, δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά στην πράξη είναι σύμμαχοι των κυβερνήσεων και των πολιτικών που εφαρμόζουν. Η πρόσφατη απόφαση της πανελλαδικής σύσκεψης της ΑΔΕΔΥ για την αξιολόγηση, σε συνδυασμό με άλλες κινήσεις, αυξάνει τις ανησυχίες ότι ίσως οδηγούμαστε σε απόπειρα για μια εύσχημη κωλοτούμπα στο κρίσιμο ζήτημα αυτό.
Κομμάτι αυτών των ηγεσιών και συνυπεύθυνες στον ίδιο βαθμό για τις εξελίξεις αυτές, είναι οι δυνάμεις που κυριάρχησαν στην ΠΟΕΔΗΝ και συγκροτούν την ηγεσία της όλα αυτά τα χρόνια. Οι αλληλοφιλοφρονήσεις αγωνιστικότητας με την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ και το διαρκές «λιβάνισμα στα γένια της» προσπαθούν να κρύψουν την πραγματική της στάση και τις ευθύνες της. Οι εικονικές κινητοποιήσεις, οι συμβολικές ενέργειες για τα κανάλια και το θεαθήναι θέλουν να συσκοτίσουν την έλλειψη πραγματικής διάθεσης για την ενεργοποίηση των συναδέλφων, την συγκρότηση κινήματος και την οργάνωση μαχών για την ανατροπή των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Βασιζόμενη στην προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ και των συνδικαλιστών του στο μνημονιακό μπλοκ κάνει ασκήσεις ανέξοδης αντιπολίτευσης, προσωποποιώντας την αντιπαράθεση στους κακούς Τσίπρα και υπουργούς υγείας, κι έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της την επιστροφή στις «παλιές καλές μέρες» και τους προηγούμενους κυβερνητικούς διαχειριστές. Γιατί κουβέντα δεν κάνουν για το ποιος επιβάλλει τα μνημόνια, κουβέντα δεν κάνουν για τις δικές τους ευθύνες στην στήριξη των πολιτικών δυνάμεων που έστρωσαν τον δρόμο και έφεραν τα μνημόνια, κουβέντα για αυτοκριτική για την απαξίωση και το ξεδόντιασμα του συνδικαλιστικού κινήματος. Κουβέντα για την διαμόρφωση της λογικής της συνδιαχείρισης, τον παραγοντισμό, την υπονόμευση των συλλογικών διαδικασιών και την μετατροπή των συναδέλφων σε εκλογικό σώμα. Γιατί, αντί για τα επιθεωρησιακά καραβάνια και την βροχή των δελτίων τύπου, θα θέλαμε να μας πουν για το πόσες προσπάθειες ενεργοποίησης του κόσμου έχουν κάνει, για το πόσες Γενικές Συνελεύσεις έτρεξαν πραγματικά -κι όχι τις καρικατούρες των 15-20 ατόμων σε νοσοκομεία με εκατοντάδες εργαζόμενους και δεκάδες υποψηφίων στις εκλογές-, για το πόσες φορές προσπάθησαν να στηρίξουν κινητοποιήσεις κι απεργίες με ζήλο ανάλογο με αυτόν για τις εκλογές, τους αντιπροσώπους των συνεδρίων και τον έλεγχο των μηχανισμών. Για την ουσιαστική απουσία απ’ την μάχη για το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων. Για το ό,τι ενώ χρησιμοποιούν το ζήτημα των ελαστικά εργαζόμενων, στην πράξη αρνούνται να τους γράψουν στα σωματεία και την ομοσπονδία και να τους καλύψουν συνδικαλιστικά, όπως και οι ομοϊδεάτες τους στην ΑΔΕΔΥ.
Πλέον ουσιαστικό σύμμαχο στην στάση τους έχουν και τους νέους κυβερνητικούς συνδικαλιστές του ΑΡΜΑ. Γιατί μπορεί να τους χωρίζει η διαπάλη για την διαμόρφωση καλύτερων εσωτερικών συσχετισμών, τους ενώνει όμως η στοίχιση πίσω απ’ τις ίδιες πλέον αντιλαϊκές κατευθύνσεις κι όσους τις προωθούν.
Κι αν όλοι αυτοί κάνουν την δουλειά τους είναι γιατί και οι δυνάμεις που δηλώνουν ότι θέλουν να χαράξουν ένα διαφορετικό δρόμο (ΠΑΜΕ, ΜΕΤΑ, Αγων. Πρωτοβουλία για την Ανατροπή) δεν καταφέρνουν ή δεν θέλουν να συμβάλουν στο να δοθεί μια πραγματική απάντηση και να δώσουν στους συναδέλφους τον τρόπο και τον δρόμο για να παλέψουν. Προσχωρώντας σε λογικές συμβολικών ενεργειών και εικονικού κινήματος, παραμένοντας σε λογικές παραταξιακής αναπαραγωγής και περιχαράκωσης, υποτασσόμενοι σε εκλογικίστικες αντιλήψεις και μικροηγεμονισμούς μόνο μια τέτοια κατεύθυνση δεν μπορούν να προωθήσουν.
• ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ - ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!
• ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!
• ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΩΣ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΟΥ ΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ - ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ!
• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
• ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ!
• ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!
• ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΕ, ΔΝΤ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!
Ψηφίστε – Στηρίξτε ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Για ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ και ΑΔΕΔΥ
1. Κυπριανός Σπύρος (Χατζηκώστα Ιωαννίνων)
2. Λέγγας Σωτήρης (Νοσοκομείο Ικαρίας)
3. Περίχαρος Δημήτρης (Αμαλία Φλέμιγκ)
- Η επίθεση του συστήματος στα δικαιώματα και τις ζωές μας συνεχίζεται και βαθαίνει
- Μπορούμε ν’ απαντήσουμε μόνο μέσα από πραγματικούς αγώνες με την συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων και του λαού
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Το προηγούμενο συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ το 2015 έγινε μέσα σ’ ένα κλίμα όπου κυριαρχούσε το πολύ πρόσφατο τότε εκλογικό αποτέλεσμα και οι προσδοκίες κι αυταπάτες πολλών από την δημιουργία μιας δήθεν αριστερής κυβέρνησης. 3 χρόνια μετά η χώρα και ο λαός παραμένουν εγκλωβισμένοι στις δαγκάνες των μνημονίων μέσα σ’ ένα κλίμα απογοήτευσης, υποχώρησης του κινήματος και διασυρμού κάθε έννοιας της Αριστεράς. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σέρνει τον χορό της μνημονιακής επίθεσης στα δικαιώματα του λαού και των εργαζόμενων εφαρμόζοντας πειθήνια τις εντολές και τους εκβιασμούς των ξένων επικυρίαρχων, όπως κι αν τους βαφτίζει, προσπαθώντας παράλληλα να «στρογγυλέψει τις γωνίες» των ακολουθούμενων αντιδραστικών πολιτικών και να φιλοτεχνήσει ένα προφίλ «κοινωνικής ευαισθησίας», όταν και όσο της επιτρέπουν οι «Θεσμοί» στους μεταξύ τους συμβιβασμούς και αλληλοϋπονομεύσεις. Προσπαθεί να κρύψει τις επιλογές της και τον πραγματικό της ρόλο, δείχνοντας ως μπαμπούλα το αποκρουστικό πρόσωπο των προηγούμενων κυβερνώντων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) που κάνουν ό,τι μπορούν για να επιστρέψουν πάλι στις θέσεις τους αναμασώντας την καραμέλα του «ηθικού πλεονεκτήματος» ότι δηλαδή δεν είναι χειρότερη απ’ αυτούς. Θυμίζει την ιστορία του χότζα με τον χωρικό που δεν τον χωρούσε το σπίτι του, μόνο που εδώ υπάρχουν θύματα: ο λαός, οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους!
Η πρόσφατη μπόχα που αναδύεται από την «επιχείρηση NOVARTIS» είναι για πολλοστή φορά αποκαλυπτική της σαπίλας του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος, του ανταγωνισμού των Αμερικάνικων και των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων του φαρμάκου, των «μαύρων» ταμείων που διατηρούν όλες οι καθώς πρέπει πολυεθνικές. Ταυτόχρονα γίνεται φανερά μοχλός πίεσης των Αμερικάνων στην άρχουσα τάξη της χώρας μας για την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.
Στα πλαίσια αυτά μπλέκει την χώρα και τον λαό στους πλέον επικίνδυνους σχεδιασμούς και κινήσεις των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις των οποίων πλέον παίρνουν ανοιχτό και απροκάλυπτο χαρακτήρα στην παγκόσμια σκακιέρα και σε τοπικό επίπεδο, χρησιμοποιώντας ή υποδαυλίζοντας τις εθνικιστικές τάσεις και τις μεγαλοϊδεατικές βλέψεις των ντόπιων αστικών τάξεων. Η όλο και μεγαλύτερη πρόσδεση στον Αμερικανικό παράγοντα (που προφανώς δεν θα μείνει αναπάντητη απ’ τους ισχυρούς της ΕΕ) που «επιβραβεύει» δημοσίως την κυβέρνηση Τσίπρα, η παραχώρηση νέων βάσεων και των υποδομών της χώρας στις πολεμικές επιχειρήσεις τους, τα αλισβερίσια με το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ και την χούντα της Αιγύπτου, η εμπλοκή στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για πλήρη πρόσδεση στο άρμα τους της FYROM και άλλων βαλκανικών κρατών δημιουργούν ένα όλο και πιο εκρηκτικό μίγμα και ο κίνδυνος ακόμα και μιας πολεμικής εμπλοκής δεν είναι κινδυνολογία. Η αύξηση της έντασης στο Αιγαίο κυρίως με το πολύ πρόσφατο επεισόδιο στα Ίμια, το παιχνίδι των παραβιάσεων και των απειλών σε σχέση με την εκμετάλλευση του πλούτου και τις ΑΟΖ με την «σύμμαχη» Τουρκία δημιουργούν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Ο λαός κι οι εργαζόμενοι, ανάμεσά τους κι οι υγειονομικοί, έχουν κάθε λόγο να αντιπαλέψουν αυτούς τους σχεδιασμούς που κινδυνεύουν να τους μετατρέψουν σε αναλώσιμο υλικό σε μια σύρραξη, την ιμπεριαλιστική εμπλοκή, τις εθνικιστικές κορώνες και τις μωροφιλόδοξες βλέψεις των ντόπιων κυρίαρχων τάξεων. Έχουν κάθε λόγο να «επενδύσουν» στην φιλία των λαών και την αλληλεγγύη μεταξύ τους.
Στο εσωτερικό μέτωπο οι κατευθύνσεις που έχουν χαράξει οι ξένοι επικυρίαρχοι με τα προηγούμενα και τα τωρινά μνημόνια υλοποιούνται κανονικά. Έτσι συνεχίζονται οι πολιτικές φτωχοποίησης του λαού και των εργαζόμενων, οι περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, ο περιορισμός του πραγματικού εισοδήματος μέσω της εντεινόμενης φοροεπιδρομής άμεσων και έμμεσων φόρων, η επιδείνωση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, η χειροτέρευση των όρων ζωής και δουλειάς, η κυριαρχία της εργασιακής ανασφάλειας και η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων υπέρ των ελαστικών μορφών εργασίας, της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών ωραρίων, η διευκόλυνση των απολύσεων, ο περιορισμός -μέχρι κατάργησης πρακτικά- του δικαιώματος της απεργίας, η προώθηση των κατασχέσεων κατοικιών, λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων, το ξεπούλημα πλουτοπαραγωγικών πόρων και υποδομών στο όνομα της «αξιοποίησης». Τα μέτρα και οι ρυθμίσεις έρχονται σωρηδόν στα πλαίσια των «αξιολογήσεων» της οικονομίας, των μεσοπρόθεσμων και των εφαρμοστικών νόμων. Το «τέλος των μνημονίων» και η έξοδος στην κανονικότητα της τοκογλυφίας των «αγορών», που διατυμπανίζει η Κυβέρνηση, οδηγούν κατευθείαν σε χειρότερες μέρες και σε άλλα νέα μνημόνια, όπως και αν τα βαφτίσει αυτή ή κάποια επόμενη κυβέρνηση. Γιατί τα Μνημόνια δεν αποτελούν μια αστοχία, προσωρινή παραφωνία ή εμπλοκή, αλλά εκφράζουν το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας από Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, την υποβάθμιση της αστικής τάξης και το ξεθεμελίωμα κάθε κατάκτησης και δικαιώματος της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Χρειάζεται να δοθεί σκληρός και παρατεταμένος αγώνας για την άρση αυτών των ανατροπών, μαζικές αντιστάσεις και διεκδικήσεις. Μέχρι τότε καλύτερες μέρες δεν πρόκειται να ‘ρθουν. Γι’ αυτό είναι το λιγότερο αυταπάτη το σύνθημα που ακούγεται από πολλές συνδικαλιστικές δυνάμεις για ανάκτηση των απωλειών και επιστροφή στην κανονικότητα (;) του 2009!
Στο χώρο του Δημοσίου προωθείται η ατζέντα για το «σύγχρονο», «αποτελεσματικό», «αντικειμενικό» και «αποπολιτικοποιημένο» Δημόσιο το οποίο με ένα αυτοματοποιημένο και ανεπηρέαστο τρόπο θα υλοποιεί τις αντιλαϊκές πολιτικές. Παράλληλα με το πάγωμα των μισθών και κάθε είδους περικοπές, με κύριο όχημα την «αξιολόγηση» υπαλλήλων και υπηρεσιών προσπαθούν να επιβάλλουν την πειθάρχηση, το αλληλοφάγωμα, την (υποχρεωτική) κινητικότητα, την συγχώνευση/κατάργηση μονάδων, την ανταποδοτικότητα και την περικοπή υπηρεσιών. Κυβερνητικά στελέχη, όπως η Γεροβασίλη, «ξεπλένουν» όλες τις αντιδραστικές διαδικασίες χρησιμοποιώντας επιχειρήματα, όρους και πρακτικές που παραπέμπουν κατευθείαν σε αντιλήψεις και εποχές αυταρχισμού και κοινωνικού μεσαίωνα.
Η ίδια τάση κυριαρχεί και στο χώρο της Υγείας. Με προμετωπίδα την κατάργηση του 5ευρου και τις (κουτσές) ρυθμίσεις για τους ανασφάλιστους, η Κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει την εφαρμογή των μνημονιακών κατευθύνσεων και μέτρων, συχνά βαφτίζοντάς τα με άλλο όνομα κατά την προσφιλή της τακτική για να θολώσει τα νερά.
Τα νοσοκομεία κι οι άλλες μονάδες στενάζουν απ’ την υποστελέχωση ενώ οι μόνιμες προσλήψεις, που συνεχώς εξαγγέλονται, όλο καθυστερούν και αδυνατούν να καλύψουν ακόμα και τις αποχωρήσεις με αποτέλεσμα να κυριαρχεί το χάος των ελαστικών μορφών. Από τους «προνομιούχους» επικουρικούς διαφόρων ταχυτήτων μέχρι τα 12μηνα του ΟΑΕΔ, τους εργαζόμενους των συνεργείων, των ατομικών συμβάσεων, των εργαζόμενων με μπλοκάκι, τους δανεικούς εργαζόμενους, τις προσλήψεις μέσω ΚΕΕΛΠΝΟ - ΑΕΜΥ κλπ. Τα καθηκοντολόγια πάνε περίπατο και τα αλλότρια καθήκοντα κυριαρχούν κι ενώ τυπικά δεν επιτρέπονται από την άλλη επιβραβεύονται μέσα απ’ την κακόφημη αξιολόγηση.
Το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών (ΒΑΕ) παραμένει στα αζήτητα, μέσω της πρόσφατης νομοθετικής ρύθμισης προωθείται η περικοπή ή κατάργηση ακόμα κι αυτού του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας ενώ σαν φερετζές των προωθούμενων μέτρων ανασύρονται τα μέτρα υγιεινής κι ασφάλειας.
Οι προνοιακές μονάδες πετάχτηκαν στο Υπουργείο Εργασίας και την «κοινωνική αλληλεγγύη», τα νοσοκομεία που έκλεισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις παραμένουν κλειστά, οι περικοπές δεκάδων χιλιάδων θέσεων και νοσηλευτικών κλινών παραμένουν ενώ προωθούνται νέοι οργανισμοί νοσοκομείων με μειωμένους συντελεστές προσωπικού που θα οδηγήσουν σε συρρίκνωση/κατάργηση τμημάτων και μονάδων και θα περιορίσουν εικονικά τις ελλείψεις προσωπικού, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις θα προκύψουν και «πλεονάζοντες» υπάλληλοι.
Εξαγγέλονται μεγαλεπήβολα σχέδια για την ΠΦΥ -με κομβικό ρόλο στο νέο «υβριδικό» μόρφωμα των ΤΟΜΥ- που τίποτ’ άλλο δεν κάνουν παρά προσπαθούν να δυσκολέψουν την πρόσβαση των ασθενών στα νοσοκομεία, να περιορίσουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες και να περικόψουν το κόστος όπως ακριβώς συμβαίνει και σε άλλες πιο «αναπτυγμένες» χώρες που χρησιμοποιούνται ως πρότυπο. Σχέδια που έχουν την κριτική συναίνεση μεγάλου μέρους συνδικαλιστικών δυνάμεων που φιλοδοξούν, όπως και σε όλα σχεδόν τα ζητήματα, να παίξουν τον ρόλο του συνδιαχειριστή - συνδιαμορφωτή των μέτρων.
Προωθούνται κανονικά οι ρυθμίσεις που προάγουν την ανταποδοτικότητα –διατηρώντας και μετονομάζοντας την ΕΣΑΝ των προηγούμενων- και την εμπορευματοποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, τον περιορισμό της χρηματοδότησης και την μεταφορά του κόστους άμεσα στους ασθενείς παράλληλα με την διατήρηση του χαρατσιού του 1 ευρώ ανά συνταγή, την αύξηση της συμμετοχής μέσω της μείωσης των ασφαλιστικών τιμών αποζημίωσης, τις ρυθμίσεις για την φαρμακευτική δαπάνη, τα γενόσημα και τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα κλπ.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα είχε γίνει τόσο εύκολα, κανένας απ’ όλους αυτούς τους σχεδιασμούς δεν θα είχε προχωρήσει κανονικά εάν δεν είχαν βρει τον λαό και τους εργαζόμενους ανοργάνωτους και σε πολιτική σύγχυση. Εάν δεν είχαν βρει το συνδικαλιστικό κίνημα απομαζικοποιημένο, απονομιμο-ποιημένο στις συνειδήσεις των εργαζομένων και του κόσμου, δυσφημισμένο απ’ την στάση και τις πρακτικές των δυνάμεων, κύρια των φιλοκυβερνητικών, που κυριάρχησαν τις τελευταίες δεκαετίες. Εάν δεν είχαν καλλιεργηθεί συστηματικά η λογική της ανάθεσης σε αντιπροσώπους, της αποχής απ’ τις μαζικές διαδικασίες, οι εκλογικίστικες στοχεύσεις. Αυτές τις «αμαρτίες» πληρώνουμε και θα πληρώνουμε όσο συνεχίζουν να κυριαρχούν αυτές οι δυνάμεις και οι λογικές τους.
Η κατάπτυστη στάση των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στην ψήφιση του πρόσφατου πολυνομοσχέδιου με τα μνημονιακά προαπαιτούμενα είναι χαρακτηριστικότατη και αποδεικνύει ότι αυτές οι ηγεσίες είναι ξεπουλημένες, δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά στην πράξη είναι σύμμαχοι των κυβερνήσεων και των πολιτικών που εφαρμόζουν. Η πρόσφατη απόφαση της πανελλαδικής σύσκεψης της ΑΔΕΔΥ για την αξιολόγηση, σε συνδυασμό με άλλες κινήσεις, αυξάνει τις ανησυχίες ότι ίσως οδηγούμαστε σε απόπειρα για μια εύσχημη κωλοτούμπα στο κρίσιμο ζήτημα αυτό.
Κομμάτι αυτών των ηγεσιών και συνυπεύθυνες στον ίδιο βαθμό για τις εξελίξεις αυτές, είναι οι δυνάμεις που κυριάρχησαν στην ΠΟΕΔΗΝ και συγκροτούν την ηγεσία της όλα αυτά τα χρόνια. Οι αλληλοφιλοφρονήσεις αγωνιστικότητας με την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ και το διαρκές «λιβάνισμα στα γένια της» προσπαθούν να κρύψουν την πραγματική της στάση και τις ευθύνες της. Οι εικονικές κινητοποιήσεις, οι συμβολικές ενέργειες για τα κανάλια και το θεαθήναι θέλουν να συσκοτίσουν την έλλειψη πραγματικής διάθεσης για την ενεργοποίηση των συναδέλφων, την συγκρότηση κινήματος και την οργάνωση μαχών για την ανατροπή των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Βασιζόμενη στην προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ και των συνδικαλιστών του στο μνημονιακό μπλοκ κάνει ασκήσεις ανέξοδης αντιπολίτευσης, προσωποποιώντας την αντιπαράθεση στους κακούς Τσίπρα και υπουργούς υγείας, κι έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της την επιστροφή στις «παλιές καλές μέρες» και τους προηγούμενους κυβερνητικούς διαχειριστές. Γιατί κουβέντα δεν κάνουν για το ποιος επιβάλλει τα μνημόνια, κουβέντα δεν κάνουν για τις δικές τους ευθύνες στην στήριξη των πολιτικών δυνάμεων που έστρωσαν τον δρόμο και έφεραν τα μνημόνια, κουβέντα για αυτοκριτική για την απαξίωση και το ξεδόντιασμα του συνδικαλιστικού κινήματος. Κουβέντα για την διαμόρφωση της λογικής της συνδιαχείρισης, τον παραγοντισμό, την υπονόμευση των συλλογικών διαδικασιών και την μετατροπή των συναδέλφων σε εκλογικό σώμα. Γιατί, αντί για τα επιθεωρησιακά καραβάνια και την βροχή των δελτίων τύπου, θα θέλαμε να μας πουν για το πόσες προσπάθειες ενεργοποίησης του κόσμου έχουν κάνει, για το πόσες Γενικές Συνελεύσεις έτρεξαν πραγματικά -κι όχι τις καρικατούρες των 15-20 ατόμων σε νοσοκομεία με εκατοντάδες εργαζόμενους και δεκάδες υποψηφίων στις εκλογές-, για το πόσες φορές προσπάθησαν να στηρίξουν κινητοποιήσεις κι απεργίες με ζήλο ανάλογο με αυτόν για τις εκλογές, τους αντιπροσώπους των συνεδρίων και τον έλεγχο των μηχανισμών. Για την ουσιαστική απουσία απ’ την μάχη για το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων. Για το ό,τι ενώ χρησιμοποιούν το ζήτημα των ελαστικά εργαζόμενων, στην πράξη αρνούνται να τους γράψουν στα σωματεία και την ομοσπονδία και να τους καλύψουν συνδικαλιστικά, όπως και οι ομοϊδεάτες τους στην ΑΔΕΔΥ.
Πλέον ουσιαστικό σύμμαχο στην στάση τους έχουν και τους νέους κυβερνητικούς συνδικαλιστές του ΑΡΜΑ. Γιατί μπορεί να τους χωρίζει η διαπάλη για την διαμόρφωση καλύτερων εσωτερικών συσχετισμών, τους ενώνει όμως η στοίχιση πίσω απ’ τις ίδιες πλέον αντιλαϊκές κατευθύνσεις κι όσους τις προωθούν.
Κι αν όλοι αυτοί κάνουν την δουλειά τους είναι γιατί και οι δυνάμεις που δηλώνουν ότι θέλουν να χαράξουν ένα διαφορετικό δρόμο (ΠΑΜΕ, ΜΕΤΑ, Αγων. Πρωτοβουλία για την Ανατροπή) δεν καταφέρνουν ή δεν θέλουν να συμβάλουν στο να δοθεί μια πραγματική απάντηση και να δώσουν στους συναδέλφους τον τρόπο και τον δρόμο για να παλέψουν. Προσχωρώντας σε λογικές συμβολικών ενεργειών και εικονικού κινήματος, παραμένοντας σε λογικές παραταξιακής αναπαραγωγής και περιχαράκωσης, υποτασσόμενοι σε εκλογικίστικες αντιλήψεις και μικροηγεμονισμούς μόνο μια τέτοια κατεύθυνση δεν μπορούν να προωθήσουν.
• ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ - ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!
• ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!
• ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΩΣ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΟΥ ΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ - ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ!
• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
• ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ!
• ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!
• ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΕ, ΔΝΤ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!
Ψηφίστε – Στηρίξτε ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Για ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ και ΑΔΕΔΥ
1. Κυπριανός Σπύρος (Χατζηκώστα Ιωαννίνων)
2. Λέγγας Σωτήρης (Νοσοκομείο Ικαρίας)
3. Περίχαρος Δημήτρης (Αμαλία Φλέμιγκ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου