Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογική τροχιά και η ψεύτικη “κανονικότητα” του ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζει τον επόμενο γύρο της αντεργατικής επίθεσης που θα ξεσπάσει μετά τις εκλογές, όποιος κι αν σχηματίσει κυβέρνηση. Τα μνημόνια που “τελείωσαν” παραμένουν σε εφαρμογή για πολλά χρόνια, η “αυξημένη επιτήρηση” είναι πανταχού παρούσα και η παροχολογία των ημερών δεν αποτελεί παρά προσπάθεια συγκάλυψης του βαθέματος της εξάρτησης της χώρας από ΗΠΑ και ΕΕ, έντασης της εκμετάλλευσης των λαϊκών στρωμάτων από ντόπιο και ξένο κεφάλαιο αλλά και πλαίσιο ασφυξίας των λαϊκών κι εργατικών δικαιωμάτων.
Οι εργαζόμενοι στην κρατική περίθαλψη, όπως και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, βιώνουμε την πολιτική της λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις, την ακρίβεια και την φοροληστεία, την έλλειψη προσλήψεων και την εντατικοποίηση της δουλειάς, το χτύπημα της μονιμότητας και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Ταυτόχρονα προχωρά η κακόφημη αξιολόγηση, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων επεκτείνεται, ο αγωνιστικός συνδικαλισμός βρίσκεται υπό διωγμό.
Αιχμή του τελευταίου διαστήματος αποτελούν η συνεχιζόμενη ομηρία των συμβασιούχων συναδέλφων μας, η στόχευση κατάργησης-περικοπής του ανθυγιεινού, τα αναδρομικά των δώρων και του επιδόματος αδείας. Και στα τρία αυτά ζητήματα, κυβέρνηση και τρόικα έχουν ενιαία γραμμή, που δεν είναι άλλη από το χτύπημα του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, την περαιτέρω μείωση του εισοδήματός μας μέσω της “εξαφάνισης” του ανθυγιεινού και την τελεσίδικη και αμετάκλητη “κατοχύρωση” της κατάργησης του 13ου και του 14ου μισθού. Στην ίδια ρότα, είναι γνωστό ότι από 1/1/2020 μειώνεται δραστικά το αφορολόγητο με αποτέλεσμα νέα φορολεηλασία, αμφισβητείται το οικογενειακό επίδομα μέσα στο μηνιαίο μισθό, ενώ ούτε συζήτηση για επαναφορά των δώρων και του επιδόματος αδείας στο προ μνημονίων ύψος.
Κι ενώ το σύνολο των εργαζομένων “συμπιέζεται” σ' όλα τα επίπεδα αναζητώντας διέξοδο, αυτό που πλασάρεται από το σύστημα είναι οι εκλογικές αυταπάτες που κατευθυνόμενα ξαναφουντώνουν, η εικονική πραγματικότητα που παρουσιάζεται ως αληθινή ζωή μαζί με τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό. Οι συνελεύσεις, οι συγκεντρώσεις, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις προβοκάρονται από εχθρούς και “φίλους” που βάλθηκαν να μας “πείσουν” ότι οι εποχές απαιτούν “άλλες μορφές αγώνα”, π.χ. ένα “καλό” δικηγόρο ή ένα “καλό” εκπρόσωπο που θα διαπραγματευτεί για λογαριασμό μας. Πρόκειται για γραμμή βέβαιης ήττας, μιας και οι “από πάνω” γνωρίζουν καλά τα τρωττά τους σημεία, που δεν είναι άλλα από τον μαζικό, συλλογικό, αποφασιστικό και με διάρκεια αγώνα που πρέπει και μπορούμε να πραγματοποιήσουμε.
Και, καλά, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, μαζί και οι υπόλοιπες αστικορεφορμιστικές δυνάμεις, τη δουλειά του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης κάνουν. Βρίσκουν πρόθυμους βοηθούς την υποταγμένη και συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία που το μόνο που την απασχολεί είναι η αναπαραγωγή της. Στάσεις εργασίας και κάποιες απεργίες ασύνδετες μεταξύ τους για εκτόνωση, κλάδοι και χώροι που δεν συναντιούνται πουθενά, πλαίσια και μορφές που δεν εκφράζουν κατ' ελάχιστο τις σημερινές αναγκαιότητες και δυνατότητες. Μια κατάσταση με άλλα λόγια εκφυλισμού που λειτουργεί αποσυσπειρωτικά μέσα στους εργαζόμενους που όμως διευρύνει τη λογική και πρακτική της ανάθεσης. Η ΠΟΕΔΗΝ αποτελεί ένα ακόμη τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Είναι φανερό ότι απαιτείται μια άλλη γραμμή και κατεύθυνση, ικανή να μας οδηγήσει σε νίκες. Και αυτήν μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να υλοποιήσουμε, σπάζοντας τη μιζέρια, την ηττοπάθεια, τις αυταπάτες και τον φόβο. Η απεργία είναι μέσο πάλης κι όχι διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια μιας εχθρικής με τα συμφέροντά μας ηγεσίας. Ας την αξιοποιήσουμε.
-ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ! ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ!
-ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΟΣΟΣΚΟΜΕΙΩΝ ΩΣ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΩΝ ΧΩΡΩΝ ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ - ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ!
-ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ-ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ!
-ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 14 ΜΑΡΤΗ
Οι εργαζόμενοι στην κρατική περίθαλψη, όπως και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, βιώνουμε την πολιτική της λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις, την ακρίβεια και την φοροληστεία, την έλλειψη προσλήψεων και την εντατικοποίηση της δουλειάς, το χτύπημα της μονιμότητας και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Ταυτόχρονα προχωρά η κακόφημη αξιολόγηση, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων επεκτείνεται, ο αγωνιστικός συνδικαλισμός βρίσκεται υπό διωγμό.
Αιχμή του τελευταίου διαστήματος αποτελούν η συνεχιζόμενη ομηρία των συμβασιούχων συναδέλφων μας, η στόχευση κατάργησης-περικοπής του ανθυγιεινού, τα αναδρομικά των δώρων και του επιδόματος αδείας. Και στα τρία αυτά ζητήματα, κυβέρνηση και τρόικα έχουν ενιαία γραμμή, που δεν είναι άλλη από το χτύπημα του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, την περαιτέρω μείωση του εισοδήματός μας μέσω της “εξαφάνισης” του ανθυγιεινού και την τελεσίδικη και αμετάκλητη “κατοχύρωση” της κατάργησης του 13ου και του 14ου μισθού. Στην ίδια ρότα, είναι γνωστό ότι από 1/1/2020 μειώνεται δραστικά το αφορολόγητο με αποτέλεσμα νέα φορολεηλασία, αμφισβητείται το οικογενειακό επίδομα μέσα στο μηνιαίο μισθό, ενώ ούτε συζήτηση για επαναφορά των δώρων και του επιδόματος αδείας στο προ μνημονίων ύψος.
Κι ενώ το σύνολο των εργαζομένων “συμπιέζεται” σ' όλα τα επίπεδα αναζητώντας διέξοδο, αυτό που πλασάρεται από το σύστημα είναι οι εκλογικές αυταπάτες που κατευθυνόμενα ξαναφουντώνουν, η εικονική πραγματικότητα που παρουσιάζεται ως αληθινή ζωή μαζί με τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό. Οι συνελεύσεις, οι συγκεντρώσεις, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις προβοκάρονται από εχθρούς και “φίλους” που βάλθηκαν να μας “πείσουν” ότι οι εποχές απαιτούν “άλλες μορφές αγώνα”, π.χ. ένα “καλό” δικηγόρο ή ένα “καλό” εκπρόσωπο που θα διαπραγματευτεί για λογαριασμό μας. Πρόκειται για γραμμή βέβαιης ήττας, μιας και οι “από πάνω” γνωρίζουν καλά τα τρωττά τους σημεία, που δεν είναι άλλα από τον μαζικό, συλλογικό, αποφασιστικό και με διάρκεια αγώνα που πρέπει και μπορούμε να πραγματοποιήσουμε.
Και, καλά, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, μαζί και οι υπόλοιπες αστικορεφορμιστικές δυνάμεις, τη δουλειά του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης κάνουν. Βρίσκουν πρόθυμους βοηθούς την υποταγμένη και συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία που το μόνο που την απασχολεί είναι η αναπαραγωγή της. Στάσεις εργασίας και κάποιες απεργίες ασύνδετες μεταξύ τους για εκτόνωση, κλάδοι και χώροι που δεν συναντιούνται πουθενά, πλαίσια και μορφές που δεν εκφράζουν κατ' ελάχιστο τις σημερινές αναγκαιότητες και δυνατότητες. Μια κατάσταση με άλλα λόγια εκφυλισμού που λειτουργεί αποσυσπειρωτικά μέσα στους εργαζόμενους που όμως διευρύνει τη λογική και πρακτική της ανάθεσης. Η ΠΟΕΔΗΝ αποτελεί ένα ακόμη τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Είναι φανερό ότι απαιτείται μια άλλη γραμμή και κατεύθυνση, ικανή να μας οδηγήσει σε νίκες. Και αυτήν μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να υλοποιήσουμε, σπάζοντας τη μιζέρια, την ηττοπάθεια, τις αυταπάτες και τον φόβο. Η απεργία είναι μέσο πάλης κι όχι διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια μιας εχθρικής με τα συμφέροντά μας ηγεσίας. Ας την αξιοποιήσουμε.
-ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ! ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ!
-ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΟΣΟΣΚΟΜΕΙΩΝ ΩΣ ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΩΝ ΧΩΡΩΝ ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ - ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ!
-ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ-ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ!
-ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 14 ΜΑΡΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου