Στη συναυλία που συνδιοργάνωσαν ΓΣΕΕ και Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, που ειπώθηκε ότι θα γίνει και σε άλλες πόλεις με τα κατά τόπους Εργατικά Κέντρα, συμμετείχαν πολλοί και γνωστοί καλλιτέχνες (Σαββόπουλος, Φαραντούρη, Μυστακίδης κ.ά.). Καλλιτέχνες που ο καθένας από αυτούς άφησε το στίγμα του στη μουσική, ενέπνευσε και γαλούχησε γενιές. Που το σύστημα έχει κάθε λόγο να τους προβάλλει για να δείχνει πιο προοδευτικό, ανεκτικό, εναλλακτικό και να δίνει την ψευδαίσθηση στους παλιούς αριστερούς και αγωνιστές ότι έχουν γίνει πράξη όλα αυτά για τα οποία πάλεψαν. Ταυτόχρονα όμως πρόκειται για καλλιτέχνες που είτε έκαναν τιτάνιο αγώνα για να διαγράψουν και αποτινάξουν από πάνω τους το παρελθόν (Σαββόπουλος), είτε στην καλύτερη να επαναπαυτούν στις δάφνες του παρελθόντος και να σιωπήσουν (Φαραντούρη).
Παρακάτω η ανακοίνωση που μοιράστηκε από την Ταξική Πορεία:
Να αντισταθούμε στον εργασιακό μεσαίωνα. Συνδικάτα ταξικά όχι κυβερνητικά.
100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ. 100 χρόνια από τα δυο ιστορικά συνέδρια με τα οποία ιδρύθηκαν ΓΣΕΕ και ΣΕΚΕ. Μια εξέλιξη που αποτέλεσε ζωτική ταξική και πολιτική ανάγκη της εργατικής τάξης και του λαού της χώρας μας την περίοδο εκείνη, αλλά κι όλα τα μετέπειτα χρόνια. Μια εξέλιξη που αποτέλεσε προϊόν της ταξικής πάλης. Στην πορεία αυτών των χρόνων και με μπροστάρη τους κομμουνιστές, δόθηκαν μάχες με χιλιάδες νεκρούς για να κατακτηθούν όλα όσα εμείς οι νεότεροι απολαύσαμε ως εργατικές κατακτήσεις. Συλλογικές συμβάσεις, οκτάωρο, ασφάλιση, δωρεάν περίθαλψη, συνδικαλιστικές ελευθερίες κλπ. Ακριβώς αυτές οι κατακτήσεις βρίσκονται, εδώ και δεκαετίες, στο στόχαστρο του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος και των ντόπιων καλοθελητών τους λόγω υποχώρησης και απαξίωσης των κομμουνιστικών ιδεών και κατ’ επέκταση του εργατικού κινήματος που θα υπερασπίζει και θα διευρύνει κατακτήσεις.
Στην χώρα μας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, πιστή στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, όσο και να θέλει να προωθήσει το παραμύθι της φιλεργατικής πολιτικής δεν μπορεί να κρύψει την πολιτική των ομαδικών απολύσεων, την μείωση μισθών & συντάξεων, την καθιέρωση ελαστικών εργασιακών σχέσεων και τις συνθήκες γαλέρας και τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς. Το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, στη μόρφωση, στην υγεία κλπ. αφού τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις έχουν ουσιαστικά κηρύξει παύση αγώνων. Την ίδια στιγμή όμως, έχει τα μάτια της στραμμένα προς τις υποδείξεις του ξένου και ντόπιου κεφάλαιου και των ιμπεριαλιστών, οι οποίοι επιμένουν –και το επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους– ότι δεν πρέπει να πάει χαμένο κανένα από τα χτυπήματα που κατάφερε σε βάρος της εργατικής τάξης και των εργαζομένων όλα αυτά τα χρόνια, δεν πρέπει να παρθεί πίσω κανένα από τα αντεργατικά μέτρα της προηγούμενης οχταετίας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση ιδιαίτερα χρήσιμη αποδεικνύεται για το κεφάλαιο και την κυβέρνησή του, η συμβολή των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ – Εργατικών Κέντρων. Κάνουν ότι είναι δυνατό, για να αφαιρέσουν κάθε τι αγωνιστικό και διεκδικητικό απαξιώνοντας τα μέσα πάλης και τους συλλογικούς αγώνες. Μας καλούν σε «Πανεθνική ημέρα δράσης» και «Κοινωνικής συμμαχίας», που συγκρότησαν μαζί με την εργοδοσία, δείχνοντας τον ξεπουληματικό και επικίνδυνο ρόλο αυτών των ηγεσιών. Δείχνει τη συμπόρευσή τους με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, καλώντας τους εργαζόμενους να συμμαχήσουν με τους εκμεταλλευτές τους, και να βάλουν πλάτη στην ένταση του ξεζουμίσματός τους. Απόντες από την μάχη για την ανάγκη των εργαζομένων για υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεων. Από την στήριξη των εργαζομένων στις συνθήκες ανασφάλειας και τρομοκρατίας. Οι ανάγκες των εργαζομένων δεν βολεύονται στις συναυλίες που διοργανώνει η ΓΣΕΕ με καλεσμένους που έχουν απαρνηθεί και διαγράψει με κάθε τρόπο την «νεανική τους τρέλα».
Σήμερα, προβάλει επιτακτικά η ανάγκη, οι εργαζόμενοι να πλαισιώσουν τα σωματεία τους και να τους δώσουν πνοή. Να συμβάλλουν στη συγκρότηση εστιών αντίστασης στην πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου – ιμπεριαλιστών. Ενάντια στις αυταπάτες και στις λογικές ανάθεσης ότι κάποιος άλλος θα τα κάνει για μας χωρίς εμάς. Η Ταξική Πορεία θέλει να συμβάλλει στην συγκρότηση και ανάπτυξη ενός μαζικού αγωνιστικού εργατικού κινήματος στην κατεύθυνση της «αντίστασης – ανατροπής – διεκδίκησης». Ενάντια σε λογικές ελέγχου, υποχώρησης, εγκλωβισμού του κινήματος σε κοινοβουλευτικές ενισχύσεις από το ΠΑΜΕ. Να συμβάλλουμε στη δημιουργία και μαζικοποίηση ταξικών σωματείων, ζωντανά κύτταρα του εργατικού κινήματος. Στη διαφύλαξη των συλλογικών διαδικασιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου