Στις 17 /12 έγινε, στο αμαξοστάσιο του Πειραιά, η εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ.
Η συμμετοχή του κόσμου ήταν η αναμενόμενη. Περίπου 600 εργαζόμενοι ήταν παρόντες στο ξεκίνημα της συνέλευσης και λίγο πάνω από 1000 πέρασαν από τον χώρο. Με λίγο πάνω από 3200 εργαζόμενους, πέρασαν από την συνέλευση περίπου το 1/3 των μελών του σωματείου.
Αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα. Εξάλλου, ήταν η πρώτη και μοναδική που έκανε το απερχόμενο προεδρείο, τα τελευταία 3 χρόνια που είχε στα χέρια του τον έλεγχο του σωματείου. Το γεγονός δε ότι ήταν γενικά άνευρη αποτελεί αντανάκλαση της συνεχόμενης αδράνειας του σωματείου και της μη λειτουργίας του, καθώς όλο το προηγούμενο διάστημα, δεν έκανε ούτε τακτικές συναντήσεις, ούτε δράσεις.
Αν εξαιρέσουμε έναν μικρό λεκτικό καβγά ανάμεσα στις παρατάξεις του ΜΕΤΑ και της ΠΑΣΚΕ, όλη η υπόλοιπη συνέλευση κύλησε χωρίς καμία ένταση και καμία σοβαρή αντιπαράθεση. Κυρίως όμως κύλησε χωρίς να τεθούν και να συζητηθούν τα πραγματικά προβλήματα του κλάδου που απασχολούν τους εργαζόμενους. Οι φιλοκυβερνητικές παρατάξεις που ελέγχουν το προεδρείο (ΔΑΚΕ και Αλλαγή Πορείας) «παίζανε», στην κυριολεξία, χωρίς κανένα αντίπαλο. Ελέγχουν τα γραφεία κίνησης και, με τις ευλογίες της διοίκησης, έχουν προσεγγίσει τους περισσότερους καινούργιους εργαζόμενους κι αυτό τους δίνει τον αέρα του «νικητή» των επόμενων εκλογών.
Η ΔΑΣ, από μεριά της, αναλώνεται σε τοποθετήσεις για ΣΣΕ, που θα κερδηθούν χωρίς να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι, με μόνο τη ψήφο στη ΔΑΣ και σχέδια για την …σωστή λειτουργία των συγκοινωνιών. Διατυπώνει προτάσεις για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για καταβολή των δώρων που έχουν κοπεί, χωρίς όμως κινητοποιήσεις, χωρίς τη συμμετοχή των εργαζομένων. Λογικές που «ξεχνάνε» ότι ζούμε σε ένα σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που τίποτα από όλα αυτά δεν χωράει, αποθεώνουν την ανάθεση και δημιουργούν αυταπάτες στη συνείδηση των εργαζομένων με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η Ταξική Πορεία, μοίρασε ανακοίνωση και τοποθετήθηκε πάνω στα θέματα που καίνε τον κλάδο. Ανέδειξε ως βασική αιτία των προβλημάτων των εργαζομένων την πολιτική που έχουν ακολουθήσει όλες οι κυβερνήσεις στο τομέα των συγκοινωνιών με μόνη διέξοδο το ζωντάνεμα του σωματείου σε αγωνιστική κατεύθυνση, τη συσπείρωση και αλληλεγγύη των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου