Έχουν περάσει τρία χρόνια από την τελευταία Γενική Συνέλευση και τα προβλήματα είναι πολλά και περισσότερα. Στη τριετία που πέρασε η κυβέρνηση έχει ψηφίσει και εφαρμόσει μια σειρά από αντεργατικούς νόμους ενάντια στον κόσμο της δουλειάς. Η ακρίβεια τσακίζει τους μισθούς, ο νόμος για τον κατώτατο μισθό αποκλείει κάθε μισθολογική διεκδίκηση, ενώ οι πολεμικοί προϋπολογισμοί θυσιάζουν τις όποιες αυξήσεις και όλες τις δαπάνες που αφορούν στα δικαιώματά μας.
Πιο συγκεκριμένα, από την εποχή των μνημονίων, με τις απανωτές περικοπές μισθών και ταυτόχρονα τις περικοπές δρο-μολογίων και γραμμών, φτάσαμε σήμερα στην ίδια εταιρεία να υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων, με λεωφορεία ιδιοκτησίας τραπεζών και ιδιωτών. Την ώρα που τα οχήματα λιγοστεύουν και η αναμονή των επιβατών μεγαλώνει, την ίδια ώρα οι χρόνοι των δρομολογίων μειώνονται, τα δρομο-λόγια αυξάνονται, οι αλλαγές γίνονται σχεδόν σε όλες τις βάρδιες στο "δρόμο" και μάλιστα, για να γίνουν οι βάρδιες αυστηρά 8ωρες, τα διαλείμματα έχουν καταντήσει ανέκδοτο. Με όλα αυτά και ακόμα περισ-σότερα, έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο οι διαπληκτισμοί και οι χειροδικίες σε βάρος των οδηγών.
Αυτά τα προβλήματα έχουν την αφετηρία τους στην πολιτική που ακολουθεί και αυτή η κυβέρνηση. Για να λειτουργήσει, όμως, αυτή η πολιτική χρειάζεται, εκτός από τις οποίες νομοθετικές παρεμβάσεις, που έτσι κι αλλιώς κάνουν οι κυβερνήσεις, και τα σωματεία μας ανενεργά, χωρίς διαδικασίες και συνελεύσεις. Χρειάζεται να υπάρχουν και οι άνθρωποι μέσα στους χώρους δουλειάς και που έχουν εκλεγεί στα σωματεία, για να κάνουν ή να ΜΗΝ κάνουν την δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν. Κι αυτή η δουλειά είναι ξεκάθαρα να ενημερώνουν, να διεκδικούν και να υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και όχι να απαντούν ΟΛΟΙ: "είναι στο χέρι σας.... σηκώσετε το πόδι από το γκάζι" και άλλα τέτοια, που ουσιαστικά ρίχνουν τις ευθύνες στους ίδιους τους εργαζόμενους.
Ακόμα και το δικαίωμα στην απεργία έχει μπει στο στόχαστρο με πιέσεις να παρθούν πίσω δηλώσεις των οδηγών για 24ωρη απεργία, αρχικά με πλάγιο τρόπο και μετά με ξεκάθαρες κουβέντες από τα γραφεία κίνησης, που, ας μην ξεχνάμε, τοποθετούνται με "πρόταση του σωματείου".
Αλλά ακόμα και στις διαπραγματεύσεις για τις Σ.Σ.Ε. η ενημέρωση είναι ανύπαρκτη, με πρόσχημα ότι η δημοσιότητα μπορεί να «κάψει» τη συμφωνία.
Ακόμα και οι υποσχέσεις για αναγνώριση της προϋπηρεσίας των νέων συναδέλφων, έχουν μείνει στα χαρτιά, ενώ, από την άλλη, ευνοούνται όλοι αυτοί που πήδηξαν από το τιμόνι στη διοίκηση και πάντα με την υπόδειξη του Προεδρείου του Σωματείου και μάλιστα σε συνέχειες....
Το επόμενο διάστημα θα είναι πολύ πιο δύσκολο για όλους. Αυτό που θα κρίνει τα πάντα είναι να μείνουμε ενωμένοι και αλληλέγγυοι ο ένας στον άλλον, κόντρα στο ατομικό βόλεμα, που θέλουν όσοι είναι απέναντι μας. Να δυναμώσουμε το σωματείο μας σε αγωνιστική κατεύθυνση και να παλέψουμε, ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό για να κερδίσουμε, όχι μόνο εμείς και οι οικογένειες μας αλλά και οι επόμενες γενιές.
ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ
ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου