Απανωτά κρούσματα εργοδοτικής τρομοκρατίας

Δεν έχουν τελειωμό τα περιστατικά εργοδοτικής τρομοκρατίας στον κλάδο του τουρισμού και του επισιτισμού. Καθημερινά πια βγαίνουν  στη δημοσιότητα περιπτώσεις ακραίας βίας και τρομοκρατίας σε βάρος των εργαζομένων. Η λεγόμενη "βαριά βιομηχανία" του τουρισμού είναι, προφανώς, πολλές φορές βαρύτερη για τις δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου, και ιδιαίτερα τους νέους.

Το πρώτο από τα δύο νέα περιστατικά συνέβη σε επιχείρηση επισιτισμού σε τουριστική περιοχή στο Ηράκλειο Κρήτης. Ο εργοδότης απαίτησε από τον εργαζόμενο να απομακρυνθεί από την επιχείρηση γιατί θα γινόταν έλεγχος. Εκεί ο εργαζόμενος ανακάλυψε ότι δουλεύει ανασφάλιστος και θέλησε διευκρινίσεις, για να πάρει ως απάντηση την... κάννη του όπλου. Περίπου ένα μήνα αργότερα, στις 22 Ιουλίου, οι δύο πλευρές έκλεισαν ραντεβού για να βρεθεί μια λύση στην εργασιακή τους διαφορά, και εκεί ο εργοδότης εμφανίστηκε με το όπλο! Μάλιστα, ο εργοδότης, απειλώντας με το όπλο, τράβηξε τη σκανδάλη αρκετές φορές, χωρίς ωστόσο χειρότερα, αφού το όπλο δεν είχε σφαίρες.

Στο δεύτερο περιστατικό, στην Κέρκυρα, ο εργοδότης τράβηξε μαχαίρι(!) ενάντια σε εργαζόμενη μαγείρισσα, εκπρόσωπο των εργαζομένων ξενοδοχείου, επειδή μιλούσε με τους συναδέλφους της για συνδικαλιστικά ζητήματα.


Τα συγκεκριμένα περιστατικά είναι κρίκοι στην αλυσίδα της τρομοκρατίας που ασκούν οι εργοδότες στους εργαζόμενους, στην αλυσίδα της αντεργατικής πολιτικής που συνεχίζει με ιδιαίτερο ζήλο η κυβέρνηση της ΝΔ, δηλ. όλα για το κεφάλαιο, με το πρόσχημα της «ανάπτυξης».
Ήδη, τα πρώτα νομοθετήματα της κυβέρνησης δίνουν το στίγμα της αντιδραστικής πολιτικής της.

Σε μια περίοδο που η ανασφάλιστη εργασία, η εργασία χωρίς δικαιώματα, η μερική απασχόληση, οι τραμπουκισμοί στους εργαζόμενους που διεκδικούν τα αυτονόητα και τα «εργατικά ατυχήματα» (δηλ. τα εργοδοτικά εγκλήματα) που συνεχώς και αυξάνονται, είναι αναγκαίο να ενισχυθούν οι εργατικοί αγώνες στην κατεύθυνση της Αντίστασης και της  Διεκδίκησης.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε από τους εργατοπατέρες που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κρατούν τον κόσμο στο περιθώριο και στην αδράνεια. Η διέξοδος βρίσκεται στη συγκρότηση των εργατικών αντιστάσεων, στην αγωνιστική, ταξική οργάνωση των εργαζομένων, ενάντια σε λογικές ανάθεσης και σε αυταπάτες ότι κάποιος άλλος θα τα κάνει για εμάς χωρίς εμάς. Και αυτές τις λογικές τις πλήρωσαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια με την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο οι εργαζόμενοι δεν οργανώνουν τις αντιστάσεις τους, τόσο γεγονότα όπως τα παραπάνω θα αποτελούν την κανονικότητα.