Διοίκηση
και κυβέρνηση έχουν βαλθεί να πραγματοποιήσουν το στόχο της ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών,
που αποτελεί πόθο του συστήματος εδώ και δεκαετίες, αλλά τέθηκε ξανά με τα
πρώτα μνημόνια. Για να το πετύχουν, ακολουθούν διπλή τακτική: από τη μια χτυπάνε τους εργαζόμενους και
υπονομεύουν τη συλλογική τους δράση, από την άλλη προωθούν και ψηφίζουν μέτρα
και διατάξεις που διευκολύνουν την είσοδο ιδιωτών σε βήματα. Με την τακτική
αυτή, επιδιώκουν να καλλιεργήσουν αυταπάτες
και εφησυχασμό για να αποφύγουν
αντιδράσεις -όπως αυτές που εμπόδισαν την ιδιωτικοποίηση στο μακρινό παρελθόν-
αλλά και να υπονομεύσουν τη δυνατότητα αντίδρασης στην περίπτωση που το
αποφασίσουν οι εργαζόμενοι. Γιατί ξέρουν
καλά ότι ο μαζικός αγώνας των εργαζόμενων είναι αυτός που μπορεί να χαλάσει τα
σχέδιά τους.
Η διοίκηση λοιπόν υπονομεύει ανοιχτά το σωματείο. Το
ζήτημα της Συλλογικής Σύμβασης έχει
καταντήσει ανέκδοτο, με τις «διαπραγματεύσεις» να ξεκινάνε και να σταματάνε
όπως βολεύεται το υπουργείο και τους εργαζόμενους να συνεχίζουν για χρόνια να
δουλεύουν χωρίς ΣΣΕ. Το Α/Σ Ελληνικού
έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες. Συνάδελφοι τιμωρούνται με πειθαρχικά επειδή υλοποιούν αποφάσεις
του σωματείου. Δεκάδες συνάδελφοι, ή και ολόκληρα κυκλώματα, μετακινούνται στην άλλη άκρη της
Αττικής μέσα σε μια νύχτα. Βάρδιες
καλύπτονται με ρεπό, με περιπτώσεις συναδέλφων που πάνε ακόμα και σε άλλα
αμαξοστάσια για δουλειά. Η απόφαση του υπουργείου για είσοδο από την μπροστινή πόρτα, στο πλαίσιο των
συνολικών αντιλαϊκών κατευθύνσεων στα ΜΜΜ, υλοποιείται.
Απέναντι
στο καθένα από τα παραπάνω και συνολικά, οι
δυνάμεις στο ΔΣ του σωματείου είναι ανύπαρκτες. Γαλουχημένες στη
συνδιαλλαγή και τη στήριξη της διοίκησης, δεν έχουν την παραμικρή διάθεση
σύγκρουσης με τις κεντρικές αποφάσεις. Οι όποιες κινήσεις γίνονται έχουν
χαρακτηριστικά «να πούμε ότι κάτι κάναμε» και καταλήγουν να ρίχνουν την ευθύνη
στους συναδέλφους, σαν άλλοθι για την απροθυμία της συνδικαλιστικής ηγεσίας. Αυτήν ακριβώς την απροθυμία και αδυναμία
αξιοποιούν κυβέρνηση, υπουργείο και διοίκηση της εταιρίας για να ξετυλίγουν
την επίθεσή τους, οδηγώντας σε ανυποληψία το ίδιο το σωματείο και τη συλλογική
δράση.
Μ’
αυτόν τον αέρα, το υπουργείο πέρασε
πρόσφατα την τροπολογία που δίνει τη δυνατότητα σε ΟΑΣΑ και ΟΑΣΘ να δίνουν
γραμμές και δρομολόγια σε ΚΤΕΛ, δήμους και ιδιωτικές εταιρίες. Πρόκειται
για εξειδίκευση του νόμου Ρέππα, η οποία διευκολύνει και απλοποιεί τις
διαδικασίες παραχώρησης συγκοινωνιακού έργου και μάλιστα επιτρέπει να δίνονται
τα «φιλέτα». Η διάταξη που επιβάλλει στα ΚΤΕΛ να εγκαταστήσουν άμεσα συμβατά
συστήματα ηλεκτρονικού εισιτηρίου και τηλεματικής λύνει το «γρίφο» για το πώς
θα μοιράζονται τα έσοδα. Η πρόβλεψη για παροχή
οχημάτων και οδηγών στις ιδιωτικές εταιρίες για την εκτέλεση των
δρομολογίων όχι μόνο τις επιδοτεί απροκάλυπτα, αλλά μπορεί να αξιοποιηθεί και
ως απεργοσπαστικός μηχανισμός,
σπάζοντας με ακόμα έναν τρόπο τη συνοχή
του σωματείου. Η σημασία που έχει αυτή η τροπολογία αποκαλύφτηκε αμέσως, με
τη συμφωνία του ΟΑΣΘ με τα ΚΤΕΛ
Θεσσαλονίκης για 8 δρομολόγια που ήδη ανακοινώθηκε και τη δεύτερη συμφωνία
με τα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής που σχεδιάζεται.
Συνάδελφοι,
συναδέλφισσες,
Τις
συνέπειες της πολιτικής που ακολουθείται τις ζούμε καθημερινά σε κάθε πλευρά
της δουλειάς μας. Τις ζει και ο λαός που χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ. Δεν χωράνε
αυταπάτες. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπηρετεί με συνέπεια την αντιλαϊκή πολιτική
και στο χώρο των συγκοινωνιών και όποιος προσπαθεί να μας πείσει για το
αντίθετο κοροϊδεύει. Είναι η ίδια πολιτική που ακολουθούσαν οι προηγούμενες
κυβερνήσεις και θα ακολουθήσουν κι οι επόμενες, γι’ αυτό και εξίσου κοροϊδεύουν
όσοι υπόσχονται «λύσεις» από τις «δικές τους» κυβερνήσεις αν βγουν. Μόνος δρόμος για την ανατροπή αυτής της
πολιτικής είναι ο αγώνας των εργαζόμενων και του λαού. Αγώνας μαζικός,
οργανωμένος, με τους συναδέλφους στην πρώτη γραμμή. Μόνο έτσι, συλλογικά και
αγωνιστικά, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας.
- Κιζιρίδης Κώστας
- Πετροβίτσος Κώστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου