ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ, ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ, 26/6, ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΑΜΟΥ
3 χρόνια μεσολάβησαν απ' τις τελευταίες εκλογές του σωματείου ιδιωτικών υπαλλήλων και θα έλεγε κανείς πως ο κόσμος και οι ζωές μας έχουν αλλάξει ραγδαία. Απ' τον ορατό κίνδυνο για το ξέσπασμα ενός τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου σύμφωνα με τις εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας αλλά και σε αυτό της Μέσης Ανατολής, την ανελέητη και ναζιστικού χαρακτήρα σφαγή του ηρωικού παλαιστινιακού λαού απ' το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ, μέχρι την ολοένα και αυξανόμενη επίθεση του συστήματος και του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζόμενων μαζών σε όλο τον κόσμο.
Στη χώρα μας με την ψήφιση των δύο αντεργατικών νόμων τομή Χατζηδάκη-Γεωργιάδη, κράτος και εργοδοσία έκαναν φανερές τις επιδιώξεις τους να αποσπάσουν κάθε δικαίωμα που είχαν κατακτήσει η εργατική τάξη και ο λαός όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κατάργηση 8ωρου, απλήρωτες υπερωρίες, θέσπιση υποχρεωτικού 6ημερου, εμπέδωση ατομικής διευθέτησης που πετάει στα σκουπίδια τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, συμβάσεις μηδενικού χρόνου, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας κ.ο.κ. είναι κάποια απ' τα όσα νομοθέτησε το κράτος για λογαριασμό του κεφαλαίου, κάνοντας τη ζωή και τη δουλειά των εργαζομένων μια δυσβάσταχτη πραγματικότητα. Και δίπλα σε αυτά, απαγόρευση του ελεύθερου, ταξικού, μαχητικού συνδικαλισμού και του δικαιώματος στην απεργία όπου τον βγάζουν στην παρανομία με τους πιο πάνω νόμους. Οι διώξεις αγωνιστών και απεργών έχει γίνει ημερήσια διάταξη για το σύστημα, στην προσπάθειά του να πνίξει τις όποιες αντιστάσεις και αντιδράσεις απέναντι στην πολιτική του. Όλο το παραπάνω πλαίσιο συμπληρώνεται από τα αλλεπάλληλα κύματα ανατιμήσεων και ακρίβειας που εξανεμίζουν τους μισθούς πείνας που παίρνει η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Οι αυξήσεις κοροϊδία που δόθηκαν δεν καλύπτουν ούτε στο ελάχιστο τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών, ενώ το δικαίωμα στην περίθαλψη και την παιδεία για τον λαό και τη νεολαία χτυπιέται καθημερινά, κάνοντας τις ζωές και το μέλλον μας όλο και χειρότερο.
Μέσα σε αυτή την ασφυκτική για τον λαό και τους εργαζομένους πραγματικότητα, αλλά και εξαιτίας αυτής, υπήρχαν αγωνιστικά ξεσπάσματα. Απεργίες μαζικοποιήθηκαν σε πείσμα των ξεπουλημένων ηγεσιών της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ, ο κόσμος εξέφρασε την αγανάκτηση και τον αποτροπιασμό του μετά το δολοφονικό έγκλημα στα Τέμπη, βγήκε στον δρόμο στις μεγάλες αντιφασιστικές αντι-ιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις της 17 Νοέμβρη. Έδειξε διάθεση να παλέψει, να αντισταθεί στην πολιτική της ολομέτωπης επίθεσης του συστήματος. Τα ξεσπάσματα αυτά θα πρέπει να βρουν συνέχεια. Να γίνουν μαζικότερα, πιο οργανωμένα και αποφασιστικά. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με τη γραμμή της υποταγής και του συμβιβασμού που ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια η διοίκηση του σωματείου μας και η παράταξη της Ταξικής Ενότητας. Ένα σωματείο φάντασμα, χωρίς μαζικές διαδικασίες και συνελεύσεις, που απλώς επικυρώνει τις αποφάσεις από τα πάνω, χωρίς να λογοδοτεί και να κάνει απολογισμούς, με λογικές ανάθεσης σε αυτόκλητους σωτήρες που, δήθεν, θα διεκδικήσουν για μας αλλά χωρίς εμάς ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Με αιτήματα πάλης που κάθε άλλο παρά τέτοια είναι, θυμίζοντας περισσότερο κυβερνητικές προτάσεις παρά γραμμή αντίστασης και διεκδίκησης.
Συνάδερφοι, τα σωματεία δεν είναι ούτε μέσο ανάδειξης κομματικών στελεχών, ούτε αποκούμπι για κατατρεγμένους. Είναι όπλο πάλης των εργαζομένων και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Τη στιγμή που το σύστημα μας θέλει στην παρανομία εμείς πρέπει να μαζικοποιήσουμε και να διαφυλάξουμε τα όργανα πάλης μας. Να απαιτήσουμε συνελεύσεις, να πάρουμε αποφάσεις αγώνα, να θέσουμε στόχους και αιτήματα που να μας συσπειρώνουν κι όχι που μας αποσυγκροτούν περαιτέρω και σπέρνουν τη σύγχυση και την απογοήτευση. Αυτό επιδιώκουμε ως Ταξική Πορεία. Αυτό είναι το δύσκολο και συγχρόνως εύκολο που θέτουμε ως στόχο. Τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία, τον μαζικό, αποφασιστικό αγώνα στους δρόμους, στην κόντρα με το σύστημα και τους θεσμούς του, στην κατεύθυνση της αντίστασης και της διεκδίκησης. Δύσκολο γιατί έχουμε απέναντί μας, ως εργαζόμενοι, ορκισμένους εχθρούς, το κράτος και την εργοδοσία, αλλά και ψεύτικους φίλους, τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και όλους όσους διατηρούν τα σωματεία στη σημερινή άθλια κατάσταση. Εύκολο γιατί όπως έχει δείξει το παρελθόν τίποτα δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στις συγκροτημένες, οργανωμένες, αποφασιστικές εργαζόμενες μάζες, που μέσω των οργάνων πάλης τους όπως τα σωματεία διεκδικούν ζωή και δουλειά με δικαιώματα.
Συνάδερφοι είναι η δική μας στάση που θα αποτελέσει τον αποφασιστικό παράγοντα ενάντια στις αντιδραστικές εξελίξεις. Είναι οι δικοί μας αγώνες που θα βάλουν φρένο στην άθλια πραγματικότητα που μας επιβάλλουν και το ακόμα αθλιότερο μέλλον που επιφυλάσσουν για μας και τα παιδιά μας.
Να αντισταθούμε, να βγούμε μαζικά μπροστά, παλεύοντας για:
• ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ
• ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ- ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
• 8ΩΡΟ-5ΗΜΕΡΟ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
• ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΙ ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΕΥΡΕΙΑΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ
• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
• ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ-ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου