Η διέξοδος βρίσκεται στην ταξική οργάνωση και τους αγώνες των εργαζομένων!

Η διέξοδος βρίσκεται στην ταξική οργάνωση και τους αγώνες των εργαζομένων

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Κάθε μέρα που περνάει αποκαλύπτεται τι πραγματικά έχει να «προσφέρει» το σύστημα του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού στην εργατική τάξη και τους λαούς: από τη σφαγή του Ουκρανικού και του Παλαιστινιακού λαού, μέχρι την καθημερινή εξάπλωση της φτώχειας και της εξαθλίωσης για τους λαούς όλου του πλανήτη. Αυτή την άθλια πραγματικότητα και ένα ακόμη πιο μαύρο μέλλον –θανάτου, πόνου και δυστυχίας– επιφυλάσσει για τις πλατιές λαϊκές και εργαζόμενες μάζες αυτό το σάπιο σύστημα.

Οι συνέπειες της πολιτικής αυτής είναι ιδιαίτερα σκληρές για χώρες σαν τη δική μας. Πού είναι η περιβόητη «ανάπτυξη» που προσπαθούν να μας πείσουν ότι «έρχεται» όλοι οι εκπρόσωποι της ντόπιας άρχουσας τάξης; Πώς τολμούν να μιλούν για «ευημερία», όταν η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα δε μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, κάτω από το βάρος των συνεχών ανατιμήσεων και της ακρίβειας που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα;  

Με περισσό θράσος δηλώνουν πως η απάντηση βρίσκεται στο να δουλεύουμε όλη μέρα, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Θέλουν να τσακίσουν την κατάκτηση του 5ήμερου- 8ωρου και ομολογούν πως αυτό που οραματίζονται για τον κόσμο της δουλειάς είναι η επέκταση της εργασιακής ζούγκλας! Η δουλειά χωρίς δικαιώματα, η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η άνευ όρων διάθεση των εργαζόμενων στις ορέξεις της εργοδοσίας. Μόνο που οι επιπτώσεις της βάρβαρης αυτής πολιτικής ήδη φαίνονται με τον πιο φρικτό τρόπο, μέσα από τις δεκάδες εργοδοτικές δολοφονίες που βαφτίζουν «ατυχήματα», που είναι η πιο ακραία έκφραση του πόσο αναλώσιμοι θεωρούνται οι εργαζόμενοι για το κεφάλαιο. 

Στο νέο τοπίο εργασιακής βαρβαρότητας που θέλουν να επιβάλουν, δεν είναι τυχαίο ότι προσπαθούν να δέσουν χειροπόδαρα τους εργαζόμενους και τα όργανα πάλης τους. Το χτύπημα στη συνδικαλιστική οργάνωση, αλλά και ιδιαίτερα στο δικαίωμα στην απεργία, στόχο έχει να καθυποτάξει τους εργατικούς αγώνες που αναπόφευκτα γεννά και θα γεννήσει η πολιτική αυτή. 

Εκμεταλλεύονται τον αρνητικό ταξικό συσχετισμό που βαραίνει τις εργαζόμενες μάζες και την αποσυγκρότηση του εργατικού- λαϊκού κινήματος για να προχωρήσουν τις επιδιώξεις τους, ενώ ποντάρουν και στις δυνάμεις που κυριαρχούν σε αυτό, οι οποίες σπέρνουν την απογοήτευση, την υποταγή και το συμβιβασμό, παρά τα παχιά λόγια που κατά καιρούς ξεστομίζουν.

Σαν την ηγεσία της ΓΣΕΕ, που όχι μόνο δεν προκήρυξε απεργία ενάντια στο πρόσφατο αντεργατικό τερατούργημα Γεωργιάδη, αλλά θεώρησε ότι περιέχει και θετικά στοιχεία! Θέλουν τους εργαζόμενους στο περιθώριο και υπονομεύουν κάθε αγωνιστική διάθεση, ενώ για τους εαυτούς τους επιφυλάσσουν το ρόλο του επίσημου συνομιλητή-συμβουλάτορα του κεφάλαιου και του κράτους. 

Σαν τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που –μέσω της νέας ηγεσίας τους– ξαναπλασάρουν τις θεωρίες της ταξικής υποταγής («συνεργασία» την ονομάζουν).

Αλλά και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που αυτοαποκαλούνται «ταξικές», δεν πάνε πίσω. Αποδεικνύουν διαρκώς ότι πίσω από τα μεγάλα λόγια δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση για σύγκρουση με την αντεργατική βαρβαρότητα. Κρύβουν την πραγματικότητα, σπέρνουν αυταπάτες και εφησυχασμό, προσπαθώντας να πείσουν ότι οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίζονται «θα μείνουν στα χαρτιά» ή θα γίνουν «κουρελόχαρτα», την ώρα που εφαρμόζονται και διαδέχονται ο ένας τον άλλο.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Αυτή η κατάσταση δεν είναι μονόδρομος. Αυτό το κλίμα απραξίας που θέλουν να επιβάλουν οι δυνάμεις που έχουν την πλειοψηφία στο εργατικό κίνημα δεν έχει καμία σχέση με τις αγωνίες και τις διαθέσεις της εργατικής τάξης. Οι μαζικοί αγώνες που ξεσπούν σε μια σειρά κλάδους, οι μαζικές απεργίες ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη και ενάντια στο έγκλημα στα Τέμπη, η ηρωική, πολύμηνη απεργία στη Μαλαματίνα είναι δείγματα των αγωνιστικών διαθέσεων ενάντια στη βαρβαρότητα που επελαύνει. Είναι στο ίδιο μήκος κύματος με τις μαζικές απεργίες που ξεσπούν σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην «πολιτισμένη» Δύση (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία κ.λπ.). Είναι αγώνες ενάντια στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.

Εκεί ήταν και συνεχίζει να είναι η διέξοδος για τους εργαζόμενους. Γιατί μόνο έτσι θα υπερασπιστούμε το δίκιο και τις κατακτήσεις μας. Μόνο έτσι θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην απεργία και τον συνδικαλισμό. Μόνο έτσι θα διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας στην πλήρη και σταθερή δουλειά, σε συλλογικές συμβάσεις, σε αυξήσεις που να καλύπτουν το κόστος της ζωής (για να ζούμε από ΜΙΑ δουλειά!), σε μέτρα ασφάλειας και ενάντια στους εξοντωτικούς όρους δουλειάς. 

Με όπλο την ταξική μας οργάνωση. Με τη συμμετοχή μας στα σωματεία. Σωματεία όπλα των εργαζομένων και όχι εργαλεία των ξεπουλημένων. Σωματεία ζωντανά και όχι σφραγίδες ή κομματικά παραμάγαζα. Με πρωτοβουλίες συσπείρωσης όλων των εργαζομένων, στη βάση των κοινών, ταξικών μας συμφερόντων.

Μόνο έτσι θα μπει φραγμός στην αντεργατική καταιγίδα. Μόνο έτσι θα μπουν οι βάσεις για την ανατροπή της βαρβαρότητας.

• ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 5ΗΜΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ 8ΩΡΟ!
• ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!
• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ!
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ – ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ!
• ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ!
• ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΡΩΣΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ!