Και ποια είναι αυτή η πραγματικότητα; Είναι τα ελαστικά ωράρια, οι υπερωρίες, η εξαντλητική και εντατική εργασία, που την συγκεκριμένη μέρα απογειώνονται. Είναι τα μεροκάματα της πείνας, η δουλειά και τις Κυριακές, οι λογαριασμοί που τρέχουν, οι φόροι και το μαύρο μέλλον που βρίσκεται μπροστά μας. Είναι ο φόβος της απόλυσης και της ανεργίας, που κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου αν αντιδράσεις και η αίσθηση της μοναξιάς και της ανημποριάς να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα.
Η Black Friday, δεν είναι απλώς μια ακόμη «αμερικανιά», που μας έχουν γεμίσει τόσα χρόνια από δαύτες. Είναι η σήψη και η παρακμή αυτού του συστήματος, που σε περίοδο βαθιάς κρίσης προσπαθεί να βρει νέους τρόπους κερδοφορίας, σε βάρος πάντα των εργαζομένων και των καταναλωτών! Είναι το πρόσωπο του καπιταλισμού στην πιο σάπια του μορφή, που προάγει την ανθρωποφαγία και τον άκρατο ανταγωνισμό. Που θέλει τον καταναλωτή χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, έρμαιο του κάθε επιχειρηματία, να πατάει στα πτώματα (κυριολεκτικά) του διπλανού του, για να αγοράσει κάτι σε «προσφορά».
Όλο αυτό έρχεται σε μια φάση που ο λαός μας δεινοπαθεί από τα αβάσταχτα μέτρα, και το σύστημα του προσφέρει «άρτο και θεάματα» στην αρένα του καταναλωτισμού, πετώντας του ένα ξεροκόμματο και βάζοντας τον να αγωνιστεί σαν «μονομάχος» για να το κερδίσει. Δεν είναι τυχαία τα κάθε λογής τηλεσκουπίδια που μας έχουν λανσάρει τα τελευταία χρόνια με το ίδιο θέμα (βλέπε Survivor κ.α.).
Ούτε κουβέντα δεν ειπώθηκε για τις απάτες που έγιναν αυτές τις μέρες. Για τις αυξήσεις σε τιμές προϊόντων πριν τις εκπτώσεις, για να φαίνονται οι εκπτώσεις μεγαλύτερες. Για την κάθε μικροέκπτωση που ισχύει μέρες τώρα και ονομάστηκε black Friday για να αποπροσανατολίζει. Για τα προϊόντα στοκ, που προωθήθηκαν σαν καινούρια σε μεγαλύτερες τιμές.
Η νεολαία και ο εργαζόμενος λαός πρέπει να σταθούν απέναντι σε αυτό και κάθε πανηγύρι, που στήνει η αστική τάξη στις πλάτες τους. Να διεκδικήσουν αυξήσεις στους μισθούς και αξιοπρεπείς όρους δουλειάς. Να οργανωθούν στα σωματεία, στις γειτονιές, στους εργασιακούς τους χώρους και να αγωνιστούν συλλογικά για ένα καλύτερο μέλλον και μια καλύτερη ζωή. Μόνο εκεί οι εργαζόμενοι δε θα νοιώθουν μόνοι και απροστάτευτοι. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά κυβέρνηση. Μόνοι μας πρέπει να πάρουμε αυτό που μας ανήκει!
Η Black Friday, δεν είναι απλώς μια ακόμη «αμερικανιά», που μας έχουν γεμίσει τόσα χρόνια από δαύτες. Είναι η σήψη και η παρακμή αυτού του συστήματος, που σε περίοδο βαθιάς κρίσης προσπαθεί να βρει νέους τρόπους κερδοφορίας, σε βάρος πάντα των εργαζομένων και των καταναλωτών! Είναι το πρόσωπο του καπιταλισμού στην πιο σάπια του μορφή, που προάγει την ανθρωποφαγία και τον άκρατο ανταγωνισμό. Που θέλει τον καταναλωτή χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, έρμαιο του κάθε επιχειρηματία, να πατάει στα πτώματα (κυριολεκτικά) του διπλανού του, για να αγοράσει κάτι σε «προσφορά».
Όλο αυτό έρχεται σε μια φάση που ο λαός μας δεινοπαθεί από τα αβάσταχτα μέτρα, και το σύστημα του προσφέρει «άρτο και θεάματα» στην αρένα του καταναλωτισμού, πετώντας του ένα ξεροκόμματο και βάζοντας τον να αγωνιστεί σαν «μονομάχος» για να το κερδίσει. Δεν είναι τυχαία τα κάθε λογής τηλεσκουπίδια που μας έχουν λανσάρει τα τελευταία χρόνια με το ίδιο θέμα (βλέπε Survivor κ.α.).
Ούτε κουβέντα δεν ειπώθηκε για τις απάτες που έγιναν αυτές τις μέρες. Για τις αυξήσεις σε τιμές προϊόντων πριν τις εκπτώσεις, για να φαίνονται οι εκπτώσεις μεγαλύτερες. Για την κάθε μικροέκπτωση που ισχύει μέρες τώρα και ονομάστηκε black Friday για να αποπροσανατολίζει. Για τα προϊόντα στοκ, που προωθήθηκαν σαν καινούρια σε μεγαλύτερες τιμές.
Η νεολαία και ο εργαζόμενος λαός πρέπει να σταθούν απέναντι σε αυτό και κάθε πανηγύρι, που στήνει η αστική τάξη στις πλάτες τους. Να διεκδικήσουν αυξήσεις στους μισθούς και αξιοπρεπείς όρους δουλειάς. Να οργανωθούν στα σωματεία, στις γειτονιές, στους εργασιακούς τους χώρους και να αγωνιστούν συλλογικά για ένα καλύτερο μέλλον και μια καλύτερη ζωή. Μόνο εκεί οι εργαζόμενοι δε θα νοιώθουν μόνοι και απροστάτευτοι. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά κυβέρνηση. Μόνοι μας πρέπει να πάρουμε αυτό που μας ανήκει!
· Όχι στην εντατικοποίηση και τα ελαστικά ωράρια
· Αυξήσεις στους μισθούς, τέτοιες που να καλύπτουν τις ανάγκες μας
· Κάτω τα νέα αντεργατικά μέτρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου