Προκλητικά αντεργατική η απόφαση, προκλητικότερη η αιτιολόγησή της!

 

Δημοσιεύτηκε, λίγες μέρες μόνο μετά τις εκλογές, η απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ για τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και το επίδομα αδείας (δηλ. τον 13ο και τον 14ο μισθό) των δημοσίων υπαλλήλων, το περιεχόμενο της οποίας είχε “διαρρεύσει” προεκλογικά. Κρίθηκε, λοιπόν, συνταγματική και αναγκαία η μόνιμη κατάργηση του 1/7 του εισοδήματος των δ.υ. από την ταξική δικαιοσύνη στο ανώτατο επίπεδό της. Η συνειδητή απάτη κάποιων και οι αυταπάτες που έντεχνα καλλιεργήθηκαν στους εργαζόμενους με εργοδότη το κράτος - σε αντιδιαστολή με τον μαζικό απεργιακό αγώνα που παραμένει η μοναδική πραγματική διέξοδος - έδωσαν τη θέση τους στην ωμή πραγματικότητα.

Κανένα πρόβλημα με τον νόμο 4093 του 2012 και κατ' επέκταση με όλο το μνημονιακό οπλοστάσιο, αφού “δεν παραβιάζονται οι αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας”. Μάλιστα “έπρεπε” οι δ. υ. να υποστούν αυτό το μέτρο, αφού και οι ιδιωτικοί υπόστηκαν άλλα οικονομικής φύσεως μέτρα! Με απλά λόγια, πρώτα ή ταυτόχρονα σφαγιάζουμε το εισόδημα μιας κοινωνικής κατηγορίας και μετά “θεμελιώνουμε” γιατί πρέπει να ακολουθήσει η σφαγή και των υπολοίπων. Πραγματικά “τετράγωνη” νομική(;) λογική! Θαυμάστε “αιτιολόγηση”: “Ο βασικός μισθός στο δημόσιο που κειμένεται από 780 ως 1092 ευρώ (μεικτά, γιατί τα καθαρά είναι πολύ πιο κάτω) εξασφαλίζει αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, τόσο σε σχέση με όσους διαβιούσαν στα όρια της φτώχειας, όσο και με όσους απασχολούνταν στον ιδιωτικό τομέα με τον κατώτατο βασικό μισθό και ημερομίσθιο”. Δηλ. οι δ. υ. παίρνουν περισσότερα απ' τους ιδιωτικούς κι οι δυο μαζί πιο πολλά απ' τους φτωχούς! (και όλοι αυτοί ίσως περισσότερα απ' τους ανέργους). “Ατράνταχτο” επιχείρημα!

Σε άλλο σημείο της απόφασης αναφέρεται: Η κατάργηση των τριών επιδομάτων “τεκμηριώνεται επαρκώς...για την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών, ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν ήταν αναγκαίο, δεδομένου ότι με αυτό το μέτρο, το οποίο εφαρμόζεται γενικά σε όλους τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα, γίνεται προσπάθεια εξοικονόμησης και περιορισμού των διογκωμένων αναγκών της γενικής κυβέρνησης, η οποία υπαγορεύεται από επιταγές της ΕΕ για μείωση του υπερβολικού δημόσιου ελλείμματος”. Ή μεταφράζοντάς το, η ΕΕ επιτάσσει, το κοινοβούλιο ψηφίζει, η κυβέρνηση εφαρμόζει κι εμείς επικυρώνουμε. Εδώ η “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη αποκαλύπτει εμφατικά τον πολιτικό-αντεργατικό χαρακτήρα της απόφασής της!

Όσο προκλητικό κι αν είναι να θεωρείς “αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης” καθαρούς μισθούς των 650 ευρώ το μήνα την ώρα που για τον εαυτό σου δηλώνεις αδυναμία “ανεξαρτησίας” με λιγότερο απ' το τριπλάσιο (!) αυτού του ποσού, άλλο τόσο εξοργιστικό είναι να προσπαθείς να “ντύσεις” με νομικό ρούχο αποφάσεις πολιτικές, βαθειά ταξικές κι αντιλαικές. Η κατάσταση του κινήματος των δ.υ., αποτέλεσμα της μακρόχρονης κυριαρχίας αστικών και μεταρρυθμιστικών γραμμών και κατευθύνσεων μέσα σ' αυτό, είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα να εκδίδονται τέτοιου είδους αποφάσεις νομιμοποίησης της ληστείας-λεηλασίας του εργατικού εισοδήματος.

Οι εύκολες-ψεύτικες “λύσεις” των δικαστικών διεκδικήσεων αποκάλυψαν τη ματαιότητά τους κι εξέθεσαν όλους όσους - κι ήταν κι εξακολουθούν να είναι πολλοί αυτοί - τις εμφάνισαν και τις εμφανίζουν ως δήθεν διέξοδο. Οι εργαζόμενοι στον δημόσιο δεν έχουν άλλο δρόμο πέρα απ' την πάλη τους, τον αποφασιστικό, παρατεταμένο κι ασυμβίβαστο απεργιακό αγώνα για την κατάκτηση του 13ου και 14ου μισθού και όλων όσων οι ιμπεριαλιστές, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους τους αφαίρεσαν. Όσο κι αν η απόφαση αυτή του ΣτΕ προιδεάζει και για τον οριστικό ενταφιασμό της 13ης και της 14ης σύνταξης των συνταξιούχων όλων των ταμείων με την ανάλογη εφαρμογή της, άλλο τόσο πρέπει να “πεισμώσει” το κόσμο και τους απόμαχους της δουλειάς για ν' ανασυγκροτηθούν, ν' αντισταθούν, να διεκδικήσουν και να συγκρουστούν με τη πολιτική της διαρκούς φτωχοποίησης και υποβάθμισης της ζωής τους.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος!

16 Ιουλίου 2019

Ταξική Πορεία