Άλλη μια συνηθισμένη κινητοποίηση της ΠΟΕΔΗΝ έγινε σήμερα 23/6. Απεργία 24ωρη για όλη την Ελλάδα, 5ωρη στάση εργασίας για την Αττική και μοναδική συγκέντρωση στην Αθήνα. Συνταγή δοκιμασμένη κι αποτυχημένη πολλά χρόνια τώρα. Για να βγουν από την υποχρέωση οι συνδικαλιστικές ηγεσίες προκηρύσσουν κινητοποιήσεις καταδικασμένες εκ των προτέρων, για να έχουν να κατηγορούν τον κόσμο ότι «δεν καταλαβαίνει», «δεν ακολουθεί» και «μετά διαμαρτύρεται» για την κατάστασή του που χειροτερεύει. Ένα είδος ατομικής ευθύνης κι εδώ...
Από την άλλη οι εργαζόμενοι, που καταλαβαίνουν βέβαια το ρόλο της ΠΟΕΔΗΝ, έχουν συναίσθηση του συσχετισμού δύναμης που επικρατεί. Επειδή δυστυχώς και η κατάσταση των δυνάμεων που αναφέρονται στο κίνημα δεν είναι καλή, χιλιάδες συνάδερφοι οδηγούνται στην ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία. Παραιτούνται ακόμη κι από την προσπάθεια, επειδή κάποιοι τούς έπεισαν ότι «τίποτα δε γίνεται». Οπότε χωρίς αντίπαλο η κυβέρνηση περνάει το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά νομοσχέδια, η κατάσταση χειροτερεύει διαρκώς και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Κάποιοι βλέπουν τη ζούγκλα που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα και «παρηγοριούνται», άλλοι καταλαβαίνουν ότι είναι εικόνα από το μέλλον τους αλλά νιώθουν ανίσχυροι να το αντιμετωπίσουν.
Τον καιρό της πανδημίας οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία δοκιμάστηκαν σκληρά. Οι ελάχιστες προσλήψεις συμβασιούχων δεν μπορούσαν να καλύψουν ούτε καν όσους νοσούσαν ή βγήκαν σε καραντίνα. Τα εμβολιαστικά κέντρα λειτούργησαν με το υπάρχον προσωπικό των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας. Αποτέλεσμα: το ένα ρεπό τη βδομάδα να είναι κάτι συνηθισμένο για καιρό, ακόμη και για τμήματα COVID. Ως και το υπουργείο παραδέχεται ότι η επαγγελματική εξουθένωση στα νοσοκομεία χτυπάει κόκκινο.
Οι εργαζόμενοι είναι σε αναβρασμό γιατί, εκτός των άλλων, είδαν και με τα μάτια τους πόσο μετράει η ζωή η δική μας αλλά και των ανθρώπων του λαού για τους «άριστους». Η περιβόητη δέσμευση του πρωθυπουργού για ένταξη στα ΒΑΕ καθώς επίσης κι οι διάφορες φήμες για οικονομική ενίσχυση των υγειονομικών, καταλαβαίνουν ότι είναι για να καταλαγιάσουν την οργή τους και να μην την αφήσουν να μετατραπεί σε απόφαση για πραγματικό αγώνα.
Η επίθεση θα συνεχιστεί γι' αυτό κι εμείς πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να οργανωθούμε στα σωματεία μας, να κάνουμε μαζικές συνελεύσεις και να ξεκινήσουμε πραγματικούς κι όχι εικονικούς αγώνες. Αυτοί είναι η δύναμη και η ελπίδα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου