Μετά και τη λήξη της απεργίας η διοίκηση του ΟΤΕ έχει βγει στην επίθεση. Από τη μια η πρότασή της για ΣΣΕ δίνει ψίχουλα για τους εργαζόμενους ενώ αυτή συνεχίζει να αυξάνει την κερδοφορία της. Από την άλλη εκμεταλλεύεται την εσωτερική διαμάχη στην ΟΜΕ-ΟΤΕ για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο τη θέση της στη διαπραγμάτευση. Η πρότασή της μιλάει για 19μηνη σύμβαση, αυξήσεις-κοροϊδία για τους “νέους” εργαζόμενους στον ΟΤΕ, σχεδόν μηδενικές για τους “παλιούς”, μη διασφάλιση από απολύσεις. Βέβαια ερώτημα είναι και σε πόσους θα δοθούν εντέλει αυτές οι “αυξήσεις” όταν στα πλάνα του ομίλου είναι η περαιτέρω επέκταση της εργολαβοποίησης με νέες θυγατρικές, το περαιτέρω χτύπημα των δικαιωμάτων και η τρομοκρατία να φύγουν οι παλιοί εργαζόμενοι με εθελούσιες. Παράλληλα αυτοί που θα μείνουν, θα βιώνουν ακόμα περισσότερο την εντατικοποίηση, τα ωράρια-λάστιχο, τον εργασιακό μεσαίωνα, τα εργατικά ατυχήματα-εργοδοτικά εγκλήματα που έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Είναι φανερό ότι η διοίκηση του ΟΤΕ πατάει πάνω στο έδαφος της επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο αλλά και έχουν υπηρετήσει διαχρονικά με πίστη και η τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και οι προηγούμενες (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και παλαιότερα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ).
Μετά από τόσες μέρες απεργία που πίεσε τη διοίκηση του ΟΤΕ και τη διαπραγμάτευση που έγινε, η πλειοψηφία της ΟΜΕ-ΟΤΕ προσπαθεί να πείσει ότι η πρόταση της εργοδοσίας είναι επωφελής. Οι αλλεπάλληλες συνεδριάσεις και αντιπαραθέσεις δείχνει ότι ούτε για τους εργατοπατέρες ΠΑΣΚΕ-ΑΚΕ- Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία που στηρίζουν αυτό το επαίσχυντο προσχέδιο είναι εύκολο να το περάσουν και να το υπογράψουν. Δεν είναι εύκολο γιατί η απεργία που κάλεσαν, πλαισιώθηκε και στηρίχτηκε από μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων του ΟΤΕ ενώ και άλλα κομμάτια της κοινωνίας εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους σε αυτό τον αγώνα. Κατάφερε αυτή η απεργία να αντέξει κόντρα στη σιωπή των ΜΜΕ, τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της διοίκησης, την προσπάθεια κοινωνικού αυτοματισμού και την καταστολή από το κράτος και το σύστημα. Και αυτό -δυστυχώς για τον εργοδοτικό συνδικαλισμό- δημιουργεί ζήτημα. Γιατί δημιουργεί ελπίδα. Γιατί έτσι οι εργαζόμενοι ξεχωρίζουν τους φίλους από τους εχθρούς. Γιατί έτσι οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται πως αν μετατρέψουν την οργή από την καταπίεση που βιώνουν σε συλλογική δράση, σε αντίσταση, σε πάλη για τα δικαιώματά τους , θα συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που έχουν. Τότε θα μπορούν από καλύτερη θέση να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να αντισταθούν στην επίθεση της εργοδοσίας. Αυτή η κατεύθυνση όσο και αν οι εργατοπατέρες κόπτονται στα λόγια να την υπηρετήσουν, δεν τους εξυπηρετεί και για αυτό την υπονομεύουν. Ακόμα και τα βασικά αιτήματα που έβαλαν (διασφάλιση θέσεων από απολύσεις, να παρθούν πίσω οι απολύσεις των φυλάκων, αυξήσεις σε όλους, ΣΣΕ στις θυγατρικές, 3ετή ΣΣΕ στον όμιλο κ.α), δεν ήταν διατεθειμένοι να τα υπερασπιστούν αφού απορρίφθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από τη διοίκηση, η οποία και αντιπρότεινε το ντροπιαστικό προσχέδιο. Παρόλα αυτά, η πλειοψηφία της ΟΜΕ-ΟΤΕ το θεωρούν καλή βάση διαπραγμάτευσης ενώ στην ουσία είναι ξεπούλημα του αγώνα των εργαζομένων στον ΟΤΕ.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πειστούν από τα ευχολόγια και τους καθησυχασμούς καλοθελητών ότι οι αλλαγές που έχουν ανακοινωθεί, δεν θα τους επηρεάσουν. Δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από αυτούς που βάζουν πλάτη στις ορέξεις τις εργοδοσίας παζαρεύοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων και ξεπουλώντας τον απεργιακό τους αγώνα. Είναι επιτακτικό να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να βγουν μπροστά για να μπει φρένο στις ορέξεις της διοίκησης και να υπογραφεί ενιαία ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις και δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους. Δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Δεν είναι μόνοι τους. Έχουν συμμάχους τους εργαζόμενους όλου του κλάδου που οι εξελίξεις στον ΟΤΕ θα είναι βαρόμετρο και για αυτούς, την εργατική τάξη και το λαό που τσακίζεται κάτω από την ίδια επίθεση, τη νεολαία της οποίας το μέλλον συνθλίβεται μέρα με τη μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου