1η ΜΑΗ / ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΟΜΟΝΟΙΑ, 11:00 π.μ.

Εργάτες, εργαζόμενοι, άνεργοι

Το Μάη του 1886 οι εργάτες στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας 8ωρο και καλύτερες συνθήκες δουλειάς, ενάντια στο καθεστώς τής ξέφρενης εκμετάλλευσής τους από το κεφάλαιο. Αυτός ο μεγαλειώδης  αγώνας οδήγησε στην καθιέρωση της 1ης Μάη ως εργατικής γιορτής, σύμβολο του αγώνα της εργατικής τάξης για την κοινωνική απελευθέρωση. Αυτός ο αγώνας αποτέλεσε μια σημαντική συμβολή στην πορεία προς τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, την πρώτη μεγάλη έφοδο προς τον ουρανό, που άνοιξε το δρόμο για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, και που φέτος συμπληρώνει 100 χρόνια.

Από τότε μέχρι σήμερα, η Εργατική Πρωτομαγιά συνεχίζει να εμπνέει τους αγώνες της εργατικής τάξης αλλά και να αποτελεί αγκάθι για τις δυνάμεις του κεφάλαιου και της καταπίεσης. Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι πρέπει να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας και να ορθώσουμε το ανάστημά μας ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον εργασιακό μεσαίωνα. Γιατί σήμερα, η άγρια επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις του κεφάλαιου ενάντιά μας έχει στόχο να ξεριζώσει και την τελευταία εργατική κατάκτηση, να αμφισβητήσει κάθε εργατικό δικαίωμα. Θέλουν να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους. Που θα δουλεύουν όσο, όπως και όποτε θέλει η εργοδοσία. Που θα πληρώνονται με ψίχουλα και χωρίς καμία εξασφάλιση. Που θα δουλεύουν με όρους απάνθρωπους, χωρίς μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Θέλουν να χτυπήσουν κάθε έννοια συλλογικότητας και οργάνωσης. Γι’ αυτό χτυπάνε τις απεργίες και τους εργατικούς αγώνες, γι’ αυτό διώκουν και καταδικάζουν αγωνιστές, γι’ αυτό σχεδιάζουν νέα μέτρα ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και το δικαίωμα στην απεργία.

Σε αυτήν τους την επίθεση, οι δυνάμεις του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού εκμεταλλεύονται την αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης, την ήττα των αγωνιστικών, επαναστατικών ιδεών. Εκμεταλλεύονται το κλίμα της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας που κυριαρχεί στους εργαζόμενους. Εκμεταλλεύονται την κυριαρχία στα σωματεία των δυνάμεων της υποταγής και της συνθηκολόγησης που οδήγησαν στην απομαζικοποίηση και τη μετατροπή τους σε «σφραγίδες».

Έχουν με το μέρος τους τις ντόπιες υποτακτικές κυβερνήσεις -μαζί και αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ- που επεκτείνουν την αντεργατική νομοθεσία και βαθαίνουν τον εργασιακό μεσαίωνα. Έχουν με το μέρος τους τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες (σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα) που έχουν δέσει τα συμφέροντά τους με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, αλλά και τη γραμμή της διάσπασης που προωθεί το ΠΑΜΕ, που οχυρώνεται πίσω από τις δήθεν ταξικές ρητορείες του για να αποφύγει την πραγματική σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο.

131 χρόνια μετά, λοιπόν, οι διεκδικήσεις των εργατών του Σικάγο δεν είναι μία απλή ιστορία του παρελθόντος, είναι η ζωντανή ιστορία του σημερινού εργάτη που καλείται να σταθεί ξανά στα πόδια του και να αντιμετωπίσει τον ταξικό του αντίπαλο. Που πληρώνει καθημερινά το δικό του φόρο αίματος στο βωμό του κεφάλαιου και τη στυγνής εκμετάλλευσης. Με τους δεκάδες νεκρούς και τους εκατοντάδες  σακατεμένους εργάτες που παλεύουν για το μεροκάματο με όρους σκληρούς και άνισους.

Και το χειρότερο! Με τους σημερινούς εργάτες, τους εργαζόμενους και τη νεολαία να κινδυνεύουν να γίνουν κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ, Ρωσίας, Ευρωπαίων, Κίνας) που εξαπολύουν βροχή τις βόμβες ενάντια σε χώρες και λαούς. Που εξαναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπων στην προσφυγιά. Που αναζητούν στον πολεμικό τους ανταγωνισμό τη διέξοδο από την αγιάτρευτη κρίση του σάπιου συστήματός τους. Που φέρνουν όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης πολεμικής αναμέτρησης, ενός παγκόσμιου ολοκαυτώματος.

Αυτοί που μας κλέβουν το ψωμί είναι οι ίδιοι που μας οδηγούν στο πολεμικό μακελειό. Αυτοί που τους διευκολύνουν στο ένα, τους διευκολύνουν και στο άλλο. Αυτοί που προωθούν τις αντεργατικές πολιτικές τους, έχουν μετατρέψει τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο των φονιάδων.

Και ο μόνος που μπορεί να τους σταματήσει είναι ο μαζικός αγώνας του λαού και των εργαζομένων. Αγώνας για το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους, με δικαιώματα και ανθρώπινες συνθήκες. Αγώνας για την ειρήνη και τη φιλία των λαών. Αγώνας για την ανατροπή της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.