Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Η δίκαιη αγανάκτηση του εργαζόμενου κόσμου να γίνει μαζικός αγώνας για δουλειά και ζωή με δικαιώματα!

Οι χιλιάδες εργαζόμενοι που έδωσαν τη μάχη της απεργίας και διαδήλωσαν μαζικά σ’ ολόκληρη τη χώρα στις 28 Φλεβάρη, παρά την απουσία απεργιακού καλέσματος απ’ την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και πολλά εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες, έστειλαν ηχηρό μήνυμα αντίστασης κι αγώνα. Το έστειλαν στην κυβέρνηση και όλες τις δυνάμεις του συστήματος, που συνεχίζουν την προώθηση της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής. Αυτής που επιχειρεί τη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη, που ευθύνεται για τα διαρκή εγκλήματα απέναντι στον λαό και τους εργαζόμενους, που βυθίζει τον κόσμο της δουλειάς σε ολοένα χειρότερη θέση και προοπτική. Το έστειλαν και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που έκαναν ό,τι περνούσε απ’ το χέρι τους ώστε οι εργαζόμενοι να μη συναντηθούν σ’ ένα κοινό μέτωπο με τους αγώνες της νεολαίας και των αγροτών, που κάνουν ό,τι μπορούν ώστε οι εργατικές διεκδικήσεις να μένουν στο περιθώριο. Το έδειξαν τόσο με την προσπάθεια καλλιέργειας ενός μονοθεματικού και επετειακού χαρακτήρα στην απεργία, όσο και με την πλήρη ανυπαρξία συνέχειας, την ώρα που τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν λύνονται, αλλά καθημερινά χειροτερεύουν.

Οι εργαζόμενοι απέδειξαν ότι αναζητούν απαντήσεις στον δρόμο του μαζικού αγώνα. Τροφοδοτήθηκαν απ’ την προκλητική επιχείρηση, απ’ την κυβέρνηση και τους κρατικούς μηχανισμούς, συγκάλυψης των πραγματικών ευθυνών για το έγκλημα στα Τέμπη. Απ’ τον δίμηνο αγώνα των φοιτητών ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την πολιτική των ακόμα πιο σκληρών ταξικών φραγμών, που θέλει να πετάξει εκτός εκπαίδευσης τα παιδιά του εργαζόμενου λαού. Απ’ τα μπλόκα των αγροτών και τη διεκδίκηση μιας ζωής με αξιοπρέπεια από τη δουλειά τους. Και απ’ τις συνέπειες που προκαλεί η συνολική βάρβαρη πολιτική που τσαλαπατά δικαιώματα, ισοπεδώνει κατακτήσεις και καταδικάζει τον κόσμο της δουλειάς καθημερινά στη φτώχεια.

Η ακρίβεια διαλύει το εργατικό εισόδημα. Η στέγαση, με τα ενοίκια και τα επιτόκια των δανείων στα ύψη, αποτελεί ένα μόνιμο, άλυτο πρόβλημα για την τεράστια πλειοψηφία. Την κατάσταση χειροτερεύει η συνεχιζόμενη ακρίβεια στα τρόφιμα, τα καύσιμα και την ενέργεια. Παράλληλα, η αντιλαϊκή επίθεση σε παιδεία, υγεία και κάθε λαϊκή κατάκτηση που είχε αναγκαστεί να παραχωρήσει το κράτος, αναγκάζει τους εργαζόμενους να βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για οτιδήποτε έχουν ανάγκη. Το συνολικό περιβάλλον όλο και πιο έντονου ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών μόνο χειροτέρευση προμηνύει, με το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου μακελειού των λαών να συζητιέται και να προετοιμάζεται πλέον ανοιχτά.

Η κυβέρνηση γνωρίζει τη σημερινή τραγική κατάσταση, γνωρίζει ότι η αντιδραστική της πορεία θα την κάνει ακόμα πιο δύσκολη για τον λαό και φοβάται τον αγωνιστικό ξεσηκωμό του. Γι’ αυτό επιχειρεί -όσο μπορεί- τη δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας, στην οποία οι μισθοί ανεβαίνουν, η ανεργία ελαττώνεται, οι τιμές πέφτουν. Όσο γρήγορα κι αν ξεφτίζουν τα παραμύθια της, όπως αυτό για τις τριετίες, δεν έχει και τίποτα άλλο να «προσφέρει». Σ’ αυτό το πλαίσιο κινούνται οι σχεδιασμοί για αύξηση του κατώτατου μισθού έναν μήνα νωρίτερα ή οι υποσχέσεις για διπλασιασμό του μέσου μισθού ως το 2027. Στην πραγματικότητα, το μόνο που έχει να προτείνει το σύστημα είναι: «όποιος δεν βγαίνει, να πιάσει (κι άλλη) δουλειά», είτε πρόκειται για εργαζόμενο στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα, είτε για αγρότη, είτε για συνταξιούχο, είτε για φοιτητή, είτε για μαθητή. Το σύστημα δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα σε αξιοπρεπή ζωή, ούτε καν στην ίδια τη ζωή. Γι’ αυτό και έχει έτοιμο το σκληρό καθεστώς καταστολής και διώξεων απέναντι σε κάθε κομμάτι του λαού που αγωνίζεται και το ενεργοποιεί με κάθε ευκαιρία.

Ο αγωνιστικός ξεσηκωμός που φοβάται το σύστημα είναι και η μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους. Για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, ώστε να καλύπτουν το κόστος της ζωής. Για συλλογικές συμβάσεις που θα βελτιώνουν τους όρους δουλειάς για όλους τους εργαζόμενους. Για επίδομα ανεργίας που θα καλύπτει τις ανάγκες των ανέργων και θα δίνεται χωρίς προϋποθέσεις για ολόκληρο το διάστημα της ανεργίας. Για δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Τις εργατικές διεκδικήσεις μπορούν να κερδίσουν μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, μέσο από κινητοποιήσεις με μαζικότητα, διάρκεια και αποφασιστικότητα.

Τα εργατικά προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν ούτε περιμένοντας τις επόμενες κάλπες, ούτε περιμένοντας κάποια αλλαγή στη στάση των κυρίαρχων συνδικαλιστικών δυνάμεων. Ολόκληρο το διάστημα μέχρι τις 28 Φλεβάρη ανέδειξε απ’ τη μια την απόλυτη στράτευση της ΓΣΕΕ στο πλευρό της κυβερνητικής πολιτικής ως δύναμη θαψίματος κάθε προσπάθειας συγκρότησης εργατικών αγώνων. Απ’ την άλλη, ανέδειξε την απροθυμία του ΠΑΜΕ και όλων των δυνάμεων που στήριξαν τον σχεδιασμό του, να συγκροτηθεί κοινό μέτωπο αγώνα μεταξύ φοιτητών, αγροτών και εργαζόμενων, αλλά και ν’ αναδειχτούν τα εργατικά ζητήματα σε πρώτο πλάνο. Κατεύθυνση που ενισχύθηκε, ανάμεσα στα άλλα, απ’ την απουσία κινηματικών διεργασιών στα σωματεία για την ενεργοποίηση των εργαζόμενων.

Αυτή η αρνητική για τους εργαζόμενους κατάσταση μπορεί να ξεπεραστεί μόνο απ’ τους ίδιους και τις αστείρευτες δυνάμεις τους, όταν οργανώνονται και παλεύουν συλλογικά. Οι δυνάμεις που θέλουν να υπηρετήσουν το εργατικό κίνημα έχουν κάθε λόγο να αξιοποιήσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις που εκφράστηκαν. Να αναδείξουν την ανάγκη, αλλά και τη δυνατότητα, οι εργατικοί αγώνες να βγουν στο προσκήνιο. Και τη δυνατότητά τους να κατακτήσουν νίκες, απέναντι σε μια πολιτική που τα αδιέξοδα και την αδυναμία της προσπαθεί να κρύψει μέσα απ’ τη μαζική καταστολή και κάθε είδους συνδικαλιστικές και πολιτικές διώξεις. Οι εργαζόμενοι πρέπει και μπορούμε, με τους αγώνες μας, να κερδίσουμε τα δικαιώματά μας στη δουλειά, στον αξιοπρεπή μισθό, στην ουσιαστική ασφάλεια, στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση