ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

 

Με αρκετή μαζικότητα πραγματοποιήθηκε η ανοιχτή απολογιστική συνέλευση της Ταξικής Πορείας το απόγευμα της Δευτέρας. Παρόλο που το αντεργατικό νομοσχέδιο ψηφίστηκε, ο αγώνας για 8ωρο και για δουλειά με δικαιώματα είναι μπροστά.

Η συζήτηση ανέδειξε πρώτα απ’ όλα τα ζητήματα του απεργιακού αγώνα που δόθηκε το προηγούμενο διάστημα, από την Πρωτομαγιά μέχρι και την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, ενός αγώνα όπου εκφράστηκαν οι αγωνιστικές διαθέσεις ενός κόσμου και η αγανάκτηση του μπροστά στην ασταμάτητη επίθεση που δέχεται τα τελευταία χρόνια, ο οποίος αγώνας βέβαια είχε τα όρια του. Όρια που βάζει η ίδια η χρόνια οπισθοχώρηση του εργατικού κινήματος, για την οποία καθοριστικό ρόλο έχουν παίξει οι συνδικαλιστικές ηγεσίες.

 Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της όλης κουβέντας είναι αυτό της υπονομευτικής στάσης που κράτησαν αυτές οι δυνάμεις (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ) το προηγούμενο διάστημα με αποκορύφωμα την ακύρωση της απεργίας στις 3 Ιουνίου, συνεχίζοντας το φιλοκυβερνητικό ρόλο που έχουν αναλάβει εδώ και χρόνια. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε όλα αυτά έχει και το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ που υπερψήφισε την ακύρωση της απεργίας, δείχνοντας για ακόμη μια φορά την υποταγή του στον κοινοβουλευτισμό και την αστική νομιμότητα παρά τις αγωνιστικές του κορώνες.

 Έγινε απολογισμός της δράσης της Ταξικής Πορείας και της στάσης που κράτησε όλο το προηγούμενο διάστημα, με παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους και γειτονιές, για την συμμετοχή σε πρωτοβουλίες κοινής δράσης με άλλες δυνάμεις, για τη συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις και για τα αντανακλαστικά της όσον αφορά την απάντηση στο νομοσχέδιο από τη στιγμή της ανακοίνωσης του.

Τέλος αναδείχθηκε η αναγκαιότητα του αγώνα που πρέπει να δοθεί από εδώ και πέρα για την ανατροπή του νόμου, ενός αγώνα που πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι κόντρα σε λογικές ήττας και αυταπατών που λένε «να μείνει ο νόμος στα χαρτιά». Άλλα και η αναγκαιότητα του αγώνα για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος με πρώτο και κυριότερο βήμα την συγκρότηση και το ζωντάνεμα των πρωτοβάθμιων σωματείων που με τόσο μένος προσπαθούν σύσσωμες οι δυνάμεις του συστήματος να διαλύσουν. Είναι στοίχημα για τους εργαζόμενους να καταφέρουν να οργανώσουν αυτόνομα τις δυνάμεις τους κόντρα στον φιλοεργοδοτισμό και τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπηρετούν τον ταξικό τους εχθρό.