Με αφορμή και πάλι την πανδημία, βρήκε την ευκαιρία η κυβέρνηση και οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές παρατάξεις να μπλοκάρουν για άλλη μια φορά τη λειτουργία των σωματείων. Πιο συγκεκριμένα, με απόφαση του υπουργού Εργασίας, έχουν παραταθεί οι θητείες όλων των οργάνων των συνδικαλιστικών οργανώσεων μέχρι τις 30-6-2021 και μάλιστα με νέα πρότασή της η ΑΔΕΔΥ ζητά νέα παράταση μέχρι τις 31-12-2021 και ειδικά για τους εκπαιδευτικούς μέχρι τις 31-12-2022! Κι όλα αυτά γιατί εκτιμούν ότι σε συνθήκες πανδημίας δεν μπορούν να διεξαχθούν διαδικασίες εκλογών με ασφαλή τρόπο! Μια θέση που βρίσκει σύμφωνη και την κυβέρνηση και ταιριάζει απόλυτα, προετοιμάζοντας το έδαφος, με την ηλεκτρονική ψηφοφορία που προβλέπει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.
Ωστόσο, μετά από ενάμιση σχεδόν χρόνο καραντίνας, είναι πλέον φανερό ότι καθόλου δεν ενδιαφέρει την κυβέρνηση η υγεία του λαού. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι να σταματήσει κάθε συλλογική διαδικασία, κάθε συζήτηση μεταξύ των εργαζομένων, ειδικά σε αυτές τις συνθήκες που περνά το ένα αντεργατικό και αντιλαϊκό νομοσχέδιο μετά το άλλο και η αγανάκτηση του κόσμου μεγαλώνει. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι οι εκλογές των σωματείων που απειλούν τη δημόσια υγεία, είναι οι μαζικές διαδικασίες των εργαζομένων που ανησυχούν την κυβέρνηση.
Ενδιαφέρον, αλλά αναμενόμενο, είναι βέβαια το γεγονός ότι η κυβέρνηση βρήκε σύμμαχο στις κυρίαρχες συνδικαλιστικές παρατάξεις. Αναμενόμενο, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι έτσι κι αλλιώς αποφεύγουν τις μαζικές διαδικασίες και βολεύονται πολύ καλά πίσω από τη διατήρηση των θέσεων και του συσχετισμού στις διοικήσεις, χωρίς το ρίσκο εκλογικών αναμετρήσεων που μπορεί, σε αυτές τις συνθήκες, να τους επιφύλασσαν και εκπλήξεις. Δεν διστάζουν δε να προσφεύγουν και στα δικαστήρια επιζητώντας τον διορισμό τους για να παραταθεί -με πραξικοπηματικό τρόπο- η θητεία τους, όπως έγινε πρόσφατα με τη διοίκηση της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Για τους εργαζόμενους τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δεν πρέπει να χαρίζουν με κανένα τρόπο τη λειτουργία των σωματείων, των οργάνων πάλης τους στο κράτος. Είτε αυτό γίνεται με την καταγραφή των στοιχείων τους στο Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, είτε γίνεται με την υποταγή σε ό,τι ορίζει σαν «νομιμότητα» το κράτος και την εφαρμογή κάθε διάταξης που ψηφίζεται και αφορά τις διαδικασίες τους, είτε ακόμα και με την προσφυγή στα δικαστήρια ή στον υπουργό, στα κρατικά αστικά όργανα, για την «επίλυση» των διαφορών τους. Μπορεί οι εκλογές στα σωματεία να μην μπορούν να υποκαταστήσουν τις συλλογικές διαδικασίες, τις συνελεύσεις, τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αφήνονται τα σωματεία δέσμια διορισμένων διοικήσεων στις οποίες κυριαρχούν δυνάμεις υποταγμένες, έτοιμες να δώσουν διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης και… υπευθυνότητας.
Είναι μεγάλη ανάγκη να βγουν οι διαδικασίες των σωματείων από την καραντίνα. Να γίνουν γενικές συνελεύσεις, να συζητήσουν οι εργαζόμενοι τα προβλήματά τους, να συζητήσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα που προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας, να μπορέσουν να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου