Καταγγελία για τον ξυλοδαρμό εργαζόμενης στο Parnis Pallace- Να αντισταθούμε στην εργοδοτική τρομοκρατία!

Στα πλαίσια της ολομέτωπης επίθεσης που δέχεται ο λαός και οι εργαζόμενοι στα δικαιώματά τους, οι εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού-τουρισμού βρίσκονται για ακόμη μία φορά στο στόχαστρο. Ένας κλάδος στον οποίο, ειδικά και μετά το άνοιγμα των μαγαζιών και ξενοδοχείων μετά την καραντίνα, επικρατούν η απλήρωτη και μαύρη εργασία, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι απλήρωτες υπερωρίες, οι εντατικοί ρυθμοί δουλειάς, οι απολύσεις, οι αλλαγές συμβάσεων και φυσικά η καθημερινή έκθεση των εργαζομένων στον ιό, αφού δουλεύουν χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Ο εργασιακός μεσαίωνας εντείνεται, δημιουργώντας μια ασφυκτική κατάσταση για τους εργαζόμενους που συνολικά, και συγκεκριμένα στον κλάδο του επισιτισμού-τουρισμού, υποχρεώνονται να πληρώσουν τα σπασμένα: προωθείται η μερική εργασία έναντι της πλήρους, η εκ περιτροπής εργασία κοντεύει να γίνει κανονικότητα σε πολλούς χώρους εργασίας, έχουν ήδη γίνει χιλιάδες απολύσεις και φυσικά, εκατοντάδες εργαζόμενοι που δουλεύουν χρόνια σε εποχιακά επαγγέλματα, δεν έχουν ξαναπροσληφθεί φέτος. Παράλληλα, τα εργατικά “ατυχήματα”, ούτε μειώθηκαν ούτε σταμάτησαν, αλλά κοντεύουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο.


Ενδεικτική  για το πόσο έχει εκτραχυνθεί η αυθαιρεσία από την πλευρά των εργοδοτών,  η τελευταία καταγγελία για εργοδοτική τρομοκρατία, μία από τις δεκάδες που έχουν βγει στην επιφάνεια τον τελευταίο καιρό. Συγκεκριμένα, μία εργαζόμενη στο ξενοδοχείο Parnis Pallace Hotel Suites στις Αχαρνές καταγγέλλει ότι ξυλοκοπήθηκε αφού αρνήθηκε να δουλέψει για 16 ώρες την ημέρα! Πλέον μας ξυλοκοπούν όταν αρνιόμαστε να θυσιάσουμε τα βασικά για χάρη της κερδοφορίας τους. Γίνεται, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι η λεγόμενη “βαριά βιομηχανία” της χώρας, είναι απλώς και μόνο βάρος στις πλάτες των εργαζομένων σε αυτήν.  Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο βέβαια. Πριν λίγες ημέρες άλλος ένας εργαζόμενος κατήγγειλε ξυλοδαρμό από τον εργοδότη του όταν δήλωσε την παραίτηση του, αφού δεν μπορούσε να ανεχτεί τις άθλιες συνθήκες εργασίας που του επιβάλλονταν.

Ζητούν να δεχτούμε χωρίς αντίδραση την ασταμάτητη επίθεση και να πληρώσουμε για ακόμη μια φορά τα σπασμένα της κρίσης, αυτή την φορά αυτή της πανδημίας του κορονοϊού. Φτάνουν να μας ξυλοφορτώνουν κιόλας όταν διεκδικούμε τα αυτονόητα! Εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε να τους αποδείξουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι  να φορτώσουν στις δικές μας πλάτες τις δικές τους ευθύνες! Ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό θα γίνει αν οι εργαζόμενοι καταλάβουμε ότι η δύναμή μας βρίσκεται στον μαζικό, συλλογικό αγώνα, και όχι στην ατομική διεκδίκηση και διαπραγμάτευση, για αυτό και μας τρομοκρατούν με το που σηκώσουμε κεφάλι. Χρέος μας είναι σε κάθε χώρο δουλειάς να πάρουμε την κατάσταση στα δικά μας χέρια!

Κάθε μας υποχώρηση δίνει λίγο ακόμα χώρο στην εργοδοσία για να τσακίσει όλο και περισσότερα δικαιώματα και κατακτήσεις μας. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από κανέναν. Μόνο μέσα από την συλλογική διεκδίκηση θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στην νέα αντεργατική «κανονικότητα» που προσπαθούν να μας φορτώσουν και να διεκδικήσουμε δουλεία και ζωή με δικαιώματα!