Α.Λ., εργαζόμενη στο ΓΝΑ Γεννηματάς
Το τελευταίο διάστημα οι υγειονομικοί και κυρίως οι γιατροί και οι νοσηλευτές έχουν την τιμητική τους. Καλά λόγια για τις γνώσεις τους, την αποτελεσματικότητά τους, τον ηρωισμό με τον οποίο θα παλέψουν ενάντια και στον κορονοϊό υπερβάλλοντας εαυτόν ακούγονται από πολλούς, αλλά κυρίως από την κυβέρνηση. Μάλιστα την Κυριακή 16 Μάρτη –με προτροπή της συζύγου του πρωθυπουργού– πολύς κόσμος βγήκε στα μπαλκόνια και χειροκρότησε σε ένδειξη σεβασμού στο έργο τους. Κάποιοι από τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία αισθάνθηκαν μια ηθική ικανοποίηση για το λαό που αναγνωρίζει την προσπάθειά τους, οι περισσότεροι όμως το θεώρησαν προκλητικό. Γιατί δεν ξέχασαν ότι 6 χρόνια πριν ήταν ο Μητσοτάκης ως υπουργός που μέσω της αξιολόγησης ζητούσε να βγει άχρηστο και ακατάλληλο –με σκοπό αργότερα να απολυθεί– το 15% των υγειονομικών. Δεν ξέχασαν ότι ήταν ο Γεωργιάδης ως υπουργός που έκλεισε νοσοκομεία, έβγαλε σε διαθεσιμότητα εργαζόμενους και ζητούσε να του πουν ευχαριστώ που δεν τους απέλυσε. Δεν ξέχασαν ότι δεν προσέλαβαν ούτε έναν μόνιμο εργαζόμενο ενώ ανάγκασαν χιλιάδες γιατρούς να ξενιτευτούν.
Τι άλλαξε, λοιπόν, και μας συμπάθησαν ξαφνικά στην κυβέρνηση; Δεν είναι αυτοί που λίγο διάστημα πριν αρνήθηκαν την ένταξή μας στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα; Δεν είναι αυτοί που με το νέο συνταξιοδοτικό μάς αναγκάζουν να δουλεύουμε ακόμη περισσότερα χρόνια για να πάρουμε μικρότερη σύνταξη; Δεν είναι αυτοί που ενώ υπάρχουν 35.000 κενές θέσεις στα νοσοκομεία (με βάση τους δικούς τους οργανισμούς) ανοίγουν καινούργια τμήματα και τα υποστελεχώνουν με υποχρεωτικές μετακινήσεις από το υπάρχον προσωπικό; Δεν είναι αυτοί που ψάχνουν τρόπο να απολύσουν ή δεν ανανεώνουν τις συμβάσεις εργαζόμενων με ελαστικές μορφές εργασίας;
Αυτοί είναι! Ο κορονοϊός δεν τους μετάλλαξε σε φίλους ούτε των εργαζόμενων ούτε των ευάλωτων συμπολιτών μας, όπως λένε. Ξέρουν πολύ καλά ότι το σύστημα υγείας «μπάζει από παντού». Κενά κρεβάτια ΜΕΘ που δεν ανοίγουν, ενώ δεκάδες διασωληνωμένοι άνθρωποι νοσηλεύονται σε κοινούς θαλάμους. Πρόληψη και πρωτοβάθμια φροντίδα σχεδόν ανύπαρκτες. Χιλιάδες ανασφάλιστοι ψάχνουν διάγνωση στο διαδίκτυο. Και μέσα σ’ όλα αυτά ένας καινούργιος ιός που δεν μπορούν, λένε, να τον αντιμετωπίσουν ούτε τα πιο προηγμένα συστήματα υγείας του κόσμου. Τι να σου κάνει και η φτωχή μας χώρα που μόλις βγήκε από τα μνημόνια; Η οικονομία της –που αντέχει να ενισχύσει το κεφάλαιο (για ό,τι χάσει λόγω του ιού και όχι μόνο)– δεν μπορεί να προσλάβει το απαραίτητο προσωπικό για να σωθούν άνθρωποι. Οι 2.000 προσλήψεις που ανακοινώθηκαν δεν φτάνουν «ούτε για ζήτω» αν αναλογιστεί κανείς τα κενά που υπάρχουν, το ότι ήδη μετράμε ένα νεκρό συνάδελφο, 11 θετικούς στον ιό και 150 σε καραντίνα (μέχρι 16/3/2020). Επιπλέον, 3.000 περίπου είναι αυτοί που χαρακτηρίζονται ευάλωτοι (για τους οποίους δεν ισχύει ό,τι για τον υπόλοιπο κόσμο, να μείνουν δηλαδή στο σπίτι, επειδή δεν μπορούν να αντικατασταθούν).
Οι υγειονομικοί λοιπόν ξέρουμε καλά ότι το επόμενο διάστημα μας περιμένει ιδιαίτερη έκθεση σε κίνδυνο και εντατικοποιημένοι ρυθμοί δουλειάς. Θέλουμε και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, όμως αυτό δεν εξαρτάται κυρίως από εμάς. Για να σώσουμε περισσότερες ζωές και να εκθέσουμε τον εαυτό μας λιγότερο σε κίνδυνο, πρέπει να απαιτήσουμε τώρα, μαζικές προσλήψεις προσωπικού, μονιμοποίηση των συμβασιούχων, μέτρα προστασίας και τον εξοπλισμό που χρειαζόμαστε.
Το τελευταίο διάστημα οι υγειονομικοί και κυρίως οι γιατροί και οι νοσηλευτές έχουν την τιμητική τους. Καλά λόγια για τις γνώσεις τους, την αποτελεσματικότητά τους, τον ηρωισμό με τον οποίο θα παλέψουν ενάντια και στον κορονοϊό υπερβάλλοντας εαυτόν ακούγονται από πολλούς, αλλά κυρίως από την κυβέρνηση. Μάλιστα την Κυριακή 16 Μάρτη –με προτροπή της συζύγου του πρωθυπουργού– πολύς κόσμος βγήκε στα μπαλκόνια και χειροκρότησε σε ένδειξη σεβασμού στο έργο τους. Κάποιοι από τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία αισθάνθηκαν μια ηθική ικανοποίηση για το λαό που αναγνωρίζει την προσπάθειά τους, οι περισσότεροι όμως το θεώρησαν προκλητικό. Γιατί δεν ξέχασαν ότι 6 χρόνια πριν ήταν ο Μητσοτάκης ως υπουργός που μέσω της αξιολόγησης ζητούσε να βγει άχρηστο και ακατάλληλο –με σκοπό αργότερα να απολυθεί– το 15% των υγειονομικών. Δεν ξέχασαν ότι ήταν ο Γεωργιάδης ως υπουργός που έκλεισε νοσοκομεία, έβγαλε σε διαθεσιμότητα εργαζόμενους και ζητούσε να του πουν ευχαριστώ που δεν τους απέλυσε. Δεν ξέχασαν ότι δεν προσέλαβαν ούτε έναν μόνιμο εργαζόμενο ενώ ανάγκασαν χιλιάδες γιατρούς να ξενιτευτούν. Τι άλλαξε, λοιπόν, και μας συμπάθησαν ξαφνικά στην κυβέρνηση; Δεν είναι αυτοί που λίγο διάστημα πριν αρνήθηκαν την ένταξή μας στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα; Δεν είναι αυτοί που με το νέο συνταξιοδοτικό μάς αναγκάζουν να δουλεύουμε ακόμη περισσότερα χρόνια για να πάρουμε μικρότερη σύνταξη; Δεν είναι αυτοί που ενώ υπάρχουν 35.000 κενές θέσεις στα νοσοκομεία (με βάση τους δικούς τους οργανισμούς) ανοίγουν καινούργια τμήματα και τα υποστελεχώνουν με υποχρεωτικές μετακινήσεις από το υπάρχον προσωπικό; Δεν είναι αυτοί που ψάχνουν τρόπο να απολύσουν ή δεν ανανεώνουν τις συμβάσεις εργαζόμενων με ελαστικές μορφές εργασίας;
Αυτοί είναι! Ο κορονοϊός δεν τους μετάλλαξε σε φίλους ούτε των εργαζόμενων ούτε των ευάλωτων συμπολιτών μας, όπως λένε. Ξέρουν πολύ καλά ότι το σύστημα υγείας «μπάζει από παντού». Κενά κρεβάτια ΜΕΘ που δεν ανοίγουν, ενώ δεκάδες διασωληνωμένοι άνθρωποι νοσηλεύονται σε κοινούς θαλάμους. Πρόληψη και πρωτοβάθμια φροντίδα σχεδόν ανύπαρκτες. Χιλιάδες ανασφάλιστοι ψάχνουν διάγνωση στο διαδίκτυο. Και μέσα σ’ όλα αυτά ένας καινούργιος ιός που δεν μπορούν, λένε, να τον αντιμετωπίσουν ούτε τα πιο προηγμένα συστήματα υγείας του κόσμου. Τι να σου κάνει και η φτωχή μας χώρα που μόλις βγήκε από τα μνημόνια; Η οικονομία της –που αντέχει να ενισχύσει το κεφάλαιο (για ό,τι χάσει λόγω του ιού και όχι μόνο)– δεν μπορεί να προσλάβει το απαραίτητο προσωπικό για να σωθούν άνθρωποι. Οι 2.000 προσλήψεις που ανακοινώθηκαν δεν φτάνουν «ούτε για ζήτω» αν αναλογιστεί κανείς τα κενά που υπάρχουν, το ότι ήδη μετράμε ένα νεκρό συνάδελφο, 11 θετικούς στον ιό και 150 σε καραντίνα (μέχρι 16/3/2020). Επιπλέον, 3.000 περίπου είναι αυτοί που χαρακτηρίζονται ευάλωτοι (για τους οποίους δεν ισχύει ό,τι για τον υπόλοιπο κόσμο, να μείνουν δηλαδή στο σπίτι, επειδή δεν μπορούν να αντικατασταθούν).
Οι υγειονομικοί λοιπόν ξέρουμε καλά ότι το επόμενο διάστημα μας περιμένει ιδιαίτερη έκθεση σε κίνδυνο και εντατικοποιημένοι ρυθμοί δουλειάς. Θέλουμε και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, όμως αυτό δεν εξαρτάται κυρίως από εμάς. Για να σώσουμε περισσότερες ζωές και να εκθέσουμε τον εαυτό μας λιγότερο σε κίνδυνο, πρέπει να απαιτήσουμε τώρα, μαζικές προσλήψεις προσωπικού, μονιμοποίηση των συμβασιούχων, μέτρα προστασίας και τον εξοπλισμό που χρειαζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου