Εκλογές στην Ενωση Λογιστών Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής

Ανακοίνωση της Ταξικής Πορείας που μοιράστηκε στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση της Ενωσης Λογιστών Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής

Απέναντι στην συνεχιζόμενη επίθεση

Μόνη διέξοδος οι αγώνες μας

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Αμείωτη συνεχίζεται η επίθεση που βιώνει ο λαός και οι εργαζόμενοι στα δικαιώματα τους. Το νέο αφήγημα που επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ γύρω από την λεγόμενη «έξοδο από τα μνημόνια», παρουσιάζει την δική τους «πραγματικότητα», όπου τα δύσκολα πέρασαν, οι θυσίες έπιασαν τόπο και ένας νέος δρόμος ανοίγει για την «ανάκαμψη» και την «ανάπτυξη». Μόνο που η  σκληρή πραγματικότητα βροντοφωνάζει για το ακριβώς αντίθετο. Η καθημερινότητα που βιώνουν στο πετσί τους λαός και εργαζόμενοι εδώ και οχτώ χρόνια – η ισοπέδωση των δικαιωμάτων τους, η καταλήστευση του εισοδήματός τους, η ανεργία, η φτώχεια, η εξαθλίωση – δεν ήταν μία δυσάρεστη παρένθεση, δεν ήταν μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή το αποτέλεσμα αλόγιστων πολιτικών.

Είναι έκφραση της ληστρικής επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο ενάντια στην εργατική τάξη, με τους συσχετισμούς για την εργατική τάξη να είναι ιδιαίτερα αρνητικοί. Επίθεση που οξύνθηκε ακόμη περισσότερο με αφορμή την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι έκφραση της ληστρικής φύσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι οποίες φρόντισαν να σφίξουν ακόμη περισσότερο τη θηλιά τους γύρω από τη χώρα, να αντλήσουν ακόμη περισσότερα κέρδη σε βάρος του λαού.

Αυτό το πλαίσιο, όχι μόνο δεν έχει ανατραπεί, αλλά συνεχίζει να βαθαίνει την επίθεσή του συστήματος. Το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο προσπαθεί να πάρει την ιστορική του «ρεβάνς» απέναντι στα δικαιώματα του λαού και των εργαζομένων. Δικαιώματα που κερδήθηκαν από το εργατικό και λαϊκό κίνημα με αγώνες και αίμα. Έτσι, ακόμα και το «success story» που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την ΔΕΘ και με φόντο τις επικείμενες εκλογές – με την γνωστή, τάχα φιλολαϊκή, υποσχεσεολογία- μπαίνει στα πλαίσια εξυπηρέτησης της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας και πάντα με την έγκριση των «δανειστών». Άλλωστε είναι η ίδια κυβέρνηση που πέρασε κάθε αντεργατικό και αντιλαϊκό μέτρο, ενισχύοντας το καθεστώς της λιτότητας, της ανεργίας, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, της καταστολής και της τρομοκρατίας. Η κυβέρνηση που έβαψε τα χέρια της στο αίμα των νεκρών από τις πυρκαγιές στο Μάτι, από τις πλημμύρες στη Μάνδρα, από τα καθημερινά εργοδοτικά εγκλήματα. Η ίδια κυβέρνηση που υπηρέτησε πιστά τα σχέδια των Ιμπεριαλιστών στην περιοχή, ενισχύοντας τους κινδύνους για τον λαό μας και συνολικά τους λαούς της περιοχής.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν ούτε από αυτή την κυβέρνηση, ούτε από αυτές που θα έρθουν. Καμία κυβερνητική λύση δεν πρόκειται να αμφισβητήσει την πολιτική του συστήματος απέναντι στον λαό. Άλλωστε, έχει βιώσει από πρώτο χέρι, το τι μπορεί να περιμένει από όλους αυτούς που του πλάσαραν την «ελπίδα» που ερχόταν. Όλους αυτούς που του πρότειναν «σύντομες» λύσεις μέσα από κυβερνητικές και κοινοβουλευτικές αυταπάτες κάθε «απόχρωσης» και είναι έτοιμοι να το ξανακάνουν, ενισχύοντας το κλίμα φόβου και ηττοπάθειας που έχει επικρατήσει.

Η πραγματική διέξοδος για τον λαό και τους εργαζομένους βρίσκεται σε άλλη κατεύθυνση. Η ουσιαστική συζήτηση που οφείλει να ανοίξει, αφορά το πώς θα συγκροτηθούν αντιστάσεις και πως οι εργαζόμενοι θα οργανώσουν την πάλη τους, για να ξαναβρούν την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Το σύστημα ξέρει καλά, ότι μόνο το πραγματικό κίνημα του λαού και των εργαζομένων, μπορεί να βάλει φρένο στα σχέδιά του και να ανατρέψει την επίθεση. Για αυτό κάνει τα πάντα για να κρατήσει τις αντιστάσεις των εργαζομένων στο γύψο, βρίσκοντας «άξιους» συμμάχους στις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, που κάνουν τα μέγιστα για να εξυπηρετήσουν την επίθεση του κεφαλαίου.

Ο κλάδος μας, όπως και όλοι οι άλλοι, έχει δεχτεί τεράστια επίθεση στα δικαιώματα του. Η καθημερινότητα που βιώνουμε περιγράφεται με την τεράστια ανεργία, ειδικά για τους νέους πτυχιούχους, ενώ οι ελαστικές σχέσεις εργασίας από την μια και τα ατέλειωτα 10ωρα και 12ωρα από την άλλη έχουν γίνει καθεστώς. Οι μισθοί έχουν πιάσει πάτο με πολλούς συναδέλφους να δουλεύουν για 500 ή ακόμα και 400 ευρώ να είναι κάτω των 25, μέσα σε ένα κλίμα ασφυκτικής πίεσης για την επίτευξη των «στόχων» της επιχείρησης. Και όλο αυτό συχνά ντύνεται από την εργοδοσία με το πέπλο του «συνεργάτη» που πρέπει αν βάλει πλάτη και όχι του «απλού» υπαλλήλου. Για πολλούς συναδέλφους το μπλοκάκι έχει γίνει δυσβάσταχτο καθεστώς, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο να μην το καταργεί, αλλά να το επισημοποιεί φορτώνοντας τους με επιπλέον βάρη.

Το Σωματείο μας πρέπει να συμβάλει ουσιαστικά στη συγκρότηση των αντιστάσεων ενάντια σε όλες αυτές τις αντιδραστικές εξελίξεις. Οφείλει να απευθυνθεί σε όλο και περισσότερους συναδέλφους και να μαζικοποιηθεί, για να μπορέσουν οι αντιστάσεις μας να πατήσουν γερά στα πόδια τους. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει οι συνάδελφοι να νιώσουν τον αγώνα ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα, δική τους υπόθεση και όχι μια διαδικασία που θα την κάνουν άλλοι εκ μέρους τους. Σε αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθάει η λογική της αγωνιστικής επάρκειας που εμφανίζει η ΕΣΑΚ. Ο τρόπος που κινείται στα πλαίσια υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης, η οποία ανακοινώνεται στους εργαζόμενους, χωρίς οι ίδιοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία να έχουν συμμετέχει ουσιαστικά στον αγώνα για την διεκδίκησή της, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Για να κερδιθεί η Συλλογική Σύμβαση για όλο τον κλάδο, πρέπει να κινηθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μάζα συναδέλφων, να οξύνουν την πάλη τους και να κάνουν το τον αγώνα για την αύξηση των μισθών και την διεκδίκηση εργασιακών δικαιωμάτων δική τους υπόθεση. Λογικές εικονικής σύγκρουσης και αποφάσεων από σωματεία «σφραγίδες» για την στήριξη μιας πρότασης νόμου ή του όποιου πολιτικού σχεδίου, που συναντήσαμε και στο παρελθόν, όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά σπέρνουν αυταπάτες για το πώς πραγματικά κατακτούν οι εργαζόμενοι τα δικαιώματά τους. Όπως επίσης και η εικόνα της τελευταίας συνέλευσης, όπου καλεστήκαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε 2 διαφορετικές κατευθύνσεις για απεργία, όπου η καθεμία εξυπηρετούσε και το πολιτικό σχέδιο του εκφραστή της. Από την μια η πρόταση του ΠΑΜΕ για απεργία στις 8/11, για να στηριχτεί η εθιμοτυπική πλέον ετήσια πρόταση νόμου του ΚΚΕ στη βουλή, χωρίς καμία λογική συνέχειας και κλιμάκωσης του αγώνα και με πολύ κακούς όρους για την πραγματοποίησή της, παρά τους βερμπαλισμούς που την συνοδεύουν. Για να έρθουν μέσα σε λίγες μέρες, να της άλλαξαν ημερομηνία, έτσι απλά. Τι και αν η απεργία είχε υπερψηφιστεί μέσα στη συνέλευση; Τι και αν υπήρξαν συνάδελφοι που σεβόμενοι την απόφαση του σωματείου μπήκαν στην διαδικασία να δώσουν μάχη με την εργοδοσία για να απεργήσουν; Οι ίδιοι που την πρότειναν δεν σεβάστηκαν την απόφαση του σωματείου, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην χειροτέρευση των όρων συμμετοχής των συναδέλφων. Από την άλλη η πρόταση για την απο τα «κάτω» απεργία την 1/11 της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων, που ανακοινώθηκε πριν καν παρθούν οι αποφάσεις των συνελεύσεων των σωματείων που την καλούσαν. Οι πρακτικές αυτές, με απεργίες που καλούνται σαν τουφεκιές στον αέρα, αναπαράγουν την πολυδιάσπαση και τη λογική του ηγεμονισμού, αποπροσανατολίζοντας από τα πραγματικά επίδικα της πάλης.

Ως Ταξική Πορεία θέλουμε με την παρέμβασή μας να συμβάλλουμε σε μια άλλη, διαφορετική αντίληψη στο σωματείο και τις διαδικασίες του. Μια αντίληψη πραγματικής σύγκρουσης έξω από την λογική των ακτιβισμών και των εικονικών συγκρούσεων.Να ενισχύσουμε την κατεύθυνση υπεράσπισης των ζωντανών και δημοκρατικών διαδικασιών του σωματείου μας, και με σκοπό τη μαζική και ουσιαστική πρωτοβάθμια οργάνωση των εργαζομένων. Που θα παλεύουν για συλλογικές συμβάσεις, αυξήσεις στους μισθούς και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Σήμερα που χτυπιέται το δικαίωμα στην απεργία και ο συνδικαλισμός με τον πιο άμεσο τρόπο, πρέπει να υπάρξει σθεναρή αντίσταση. Να κατανοήσουν πλατιά οι εργαζόμενοι του κλάδου ότι το παρόν και το μέλλον τους βρίσκεται στη μαζική οργανωμένη πάλη, με αιχμή την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Ότι πρέπει να παλέψουν οι ίδιοι και όχι να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε δεξιούς και αριστερούς σωτήρες.

Το επόμενο διάστημα καλούμε τους συναδέλφους να ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ για:

• Συλλογική Σύμβαση εργασίας με κατοχύρωση του 5ήμερου - 8ωρου, με αυξήσεις στους μισθούς και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από μια δουλειά.
• Δικαίωμα στην ασφάλιση και την περίθαλψη για όλους τους άνεργους συναδέρφους.
• Ταμείο ανεργίας και αποζημίωση για όσους συναδέρφους απολύονται, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας.
• Να ανατραπεί η πολιτική του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
• Κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό και το σοβινισμό για την αποτροπή του πολέμου.