Η Ταξική Πορεία συμμετείχε στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της Λαϊκής Αντίστασης - Αριστερής Αντιμπεριαλιστικής Συνεργασίας στην Αθήνα, σήμερα το πρωί στην Ομόνοια. Ακολουθεί η τοποθέτηση:
Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και φίλοι
Κάθε χρόνο την ίδια μέρα η εργατική τάξη γιορτάζει την Εργατική Πρωτομαγιά. Είναι η ημέρα που οι εργαζόμενοι παγκόσμια τιμούν τους αγώνες και τις θυσίες τους, αποτιμούν την πορεία και την κατάστασή τους και χαράσσουν το δρόμο τους. Από τις κινητοποιήσεις των αμερικάνων εργατών τον Μάιο του 1886 για τη διεκδίκηση του οχταώρου, μέχρι σήμερα, 130 χρόνια μετά, Κυριακή 8 Μαΐου 2016, το εργατικό κίνημα έχει γράψει πολλές ένδοξες και αιματοβαμμένες σελίδες, άλλες νικηφόρες και άλλες όχι. Από τις πρώτες κινητοποιήσεις των εργατών που πάλευαν για να αποκτήσουν στοιχειώδη δικαιώματα και να κατοχυρώσουν βασικές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές κατακτήσεις, από το μπόλιασμα των σοσιαλιστικών ιδεών που άνοιξαν νέους δρόμους κι έφεραν ελπίδα, την Οκτωβριανή Επανάσταση, την αντιφασιστική νίκη στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κινέζικη Επανάσταση, την εκτέλεση των 200 πατριωτών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, η εργατική τάξη, ανώνυμοι αγωνιστές και εργάτες, έγραψαν ένδοξες σελίδες της ιστορίας και άνοιξαν δρόμους. Κατέγραψαν μεγάλες και μικρές νίκες μα και υπέστησαν ήττες, την επικράτηση του ρεφορμισμού- ρεβιζιονισμού, την παλινόρθωση, την οπισθοχώρηση και την ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, για να βρεθούμε στο σήμερα. Στην Ελλάδα του 2016 των τριών και πιθανόν άμεσα, τεσσάρων μνημονίων, της άγριας επίθεσης, της χειροτέρευσης των όρων δουλειάς και ζωής, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, μα και των άγριων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της επικυριαρχίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, του κινδύνου ευρύτερης πολεμικής ανάφλεξης, των χιλιάδων ξεριζωμένων και κυνηγημένων προσφύγων.
Οι ενδο-ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί έχουν οξυνθεί επικίνδυνα. Η λίστα των εγκλημάτων των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς δεν τελειώνει. Εδώ και 5 χρόνια αιματοκυλούν τη Συρία, επεμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Παλαιστίνη… Φτωχοποιούν χώρες και σφαγιάζουν λαούς για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, εξοπλίζουν τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα, προκειμένου να ξεπεράσουν τη κρίση που το ίδιο το ιμπεριαλιστικό- καπιταλιστικό τους σύστημα δημιουργεί.
Την ίδια στιγμή η εξάρτηση της χώρας βαθαίνει, η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα-φράκτη με στρατόπεδα συγκέντρωσης και απελάσεις, ενώ ο στόλος του ΝΑΤΟ αλωνίζει στο Αιγαίο σε ρόλο τοποτηρητή.
Η πολλαπλής δεξιάς πολιτικής, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προωθεί μια σειρά από αντιλαϊκά νομοσχέδια για το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα εργασιακά, τον συνδικαλισμό. Εκμεταλλευόμενη τον αρνητικό για το εργατικό κίνημα και τους εργαζόμενους συσχετισμό και την αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης, εκμεταλλευόμενη την αδράνεια και την υποταγή του επίσημου συνδικαλισμού, δεν διστάζει ακόμα και να προετοιμάζει το έδαφος για τέταρτο μνημόνιο, ακολουθώντας κι αυτή τη γνωστή πεπατημένη της κινδυνολογίας και της τρομοκρατίας. Καμώνεται πως δήθεν διαπραγματεύεται σκληρά για να υποταχθεί τελικά στις σκληρές απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών ΕΕ και ΔΝΤ. Κλιμακώνει την επίθεση με νομοσχέδια και μέτρα που αν περάσουν θα δώσουν ένα νέο χτύπημα στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού, θα προσθέσουν μια νέα ήττα στους εργαζομένους και θα οδηγήσουν σε νέα οπισθοχώρηση και νέα εμπόδια στην οργάνωση και την πάλη τους.
Το δικαίωμα στην ασφάλιση-σύνταξη μπαίνει στη λαιμητόμο για όλους τους ασφαλισμένους παλιούς και νέους και οι μειώσεις σε κύριες, επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ, παρά τα τερτίπια της προσωπικής διαφοράς, θα είναι δραματικές. Οι αυξήσεις του Φ.Π.Α. στο 24% σε μια σειρά προϊόντα, η εκτίναξη των συντελεστών άμεσης φορολόγησης, η κατάργηση του αφορολόγητου και των όποιων φοροαπαλλαγών των λαϊκών εισοδημάτων είχαν απομείνει, θα φορτώσει κι άλλα βάρη στις ήδη βαριές πλάτες του λαού.
Την ίδια στιγμή ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ «κλιμακώνουν» τάχα με την κήρυξη της περίφημης 48ωρης απεργίας-φάντασμα, τη προηγούμενη Παρασκευή και Σάββατο, επιλέγοντας για άλλη μια φορά τη διέξοδο από τις απαιτήσεις της περιόδου. Απέναντι στο διαφαινόμενο, μετά την απεργία της 4ης Φεβρουαρίου, ενδεχόμενο πραγματικής κλιμάκωσης με τον κοινό αγώνα εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, πιάστηκαν από την βολική πρόταση του ΠΑΜΕ για «ευέλικτη» 48ωρη απεργία επιλέγοντας ουσιαστικά τη διαφυγή, αφήνοντας το έδαφος στη κυβέρνηση και τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς για να καταπνίξουν κάθε εστία αντίστασης. Επέλεξαν την αδράνεια και την απουσία από τους χώρους δουλειάς, τη στάση αναμονής αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στην απογοήτευση και την ηττοπάθεια, υπονομεύοντας τις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων. Ακόμη κι αυτή την Εργατική Πρωτομαγιά, αντί να την τιμήσουν απεργιακά, όπως θα έπρεπε, όχι μόνο σαν ιστορική επέτειο, αλλά κι ως ημέρα απεργιακής αναμέτρησης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, έσπευσαν να ανακοινώσουν προκλητικά τη σημερινή κυριακάτικη συγκέντρωση, υπονομεύοντας τη σημασία της.
Αυτή η πορεία για να ανασχεθεί και να ανατραπεί χρειάζεται όχι μια, αλλά πολλές Πρωτομαγιές. Με διεκδικήσεις για τα βασικά δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή, που θα πολιτικοποιούν την αντίσταση και τη διεκδίκηση, θα αναγνωρίζουν και θα διακρίνουν τον πραγματικό εχθρό και τους ψεύτικους φίλους, μα και θα αναδεικνύουν την επαναστατική ανατροπή αυτού του σάπιου και βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος ως την μοναδική συνολική απάντηση και διέξοδο.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και φίλοι
Σήμερα ενώνουμε τη φωνή μας με τους χιλιάδες διαδηλωτές που τίμησαν την εργατική Πρωτομαγιά σε όλο το κόσμο, που αψηφώντας τις δυνάμεις καταστολής βγήκαν στους δρόμους, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, καλούμε την εργατική τάξη να αντισταθούν στο κλίμα υποταγής κι αδράνειας, να οργανώσουν την αντίσταση, τη διεκδίκηση και την αναμέτρησή τους με τις δυνάμεις του συστήματος και της επίθεσης. Να ορθώσουν το ανάστημά τους κόντρα στους ανοιχτούς εχθρούς τους που εφορμούν στα δικαιώματά και τις κατακτήσεις τους, αλλά και κόντρα στους ψεύτικους φίλους τους που βάζουν σοβαρά εμπόδια στη πάλη τους, υπονομεύοντάς την. Είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ η ανάγκη για αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική πάλη για να μην περάσει η νέα επίθεση, η νέα αντεργατική αντιλαϊκή έφοδος του συστήματος και της κυβέρνησής του, για να σταματήσει το ματοκύλισμα και ο ξεριζωμός των λαών. Είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ η ανάγκη για συγκρότηση της εργατικής τάξης και του λαού σε δύναμη αναμέτρησης με το σύστημα.
ΖΗΤΩ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ!
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και φίλοι
Κάθε χρόνο την ίδια μέρα η εργατική τάξη γιορτάζει την Εργατική Πρωτομαγιά. Είναι η ημέρα που οι εργαζόμενοι παγκόσμια τιμούν τους αγώνες και τις θυσίες τους, αποτιμούν την πορεία και την κατάστασή τους και χαράσσουν το δρόμο τους. Από τις κινητοποιήσεις των αμερικάνων εργατών τον Μάιο του 1886 για τη διεκδίκηση του οχταώρου, μέχρι σήμερα, 130 χρόνια μετά, Κυριακή 8 Μαΐου 2016, το εργατικό κίνημα έχει γράψει πολλές ένδοξες και αιματοβαμμένες σελίδες, άλλες νικηφόρες και άλλες όχι. Από τις πρώτες κινητοποιήσεις των εργατών που πάλευαν για να αποκτήσουν στοιχειώδη δικαιώματα και να κατοχυρώσουν βασικές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές κατακτήσεις, από το μπόλιασμα των σοσιαλιστικών ιδεών που άνοιξαν νέους δρόμους κι έφεραν ελπίδα, την Οκτωβριανή Επανάσταση, την αντιφασιστική νίκη στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κινέζικη Επανάσταση, την εκτέλεση των 200 πατριωτών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, η εργατική τάξη, ανώνυμοι αγωνιστές και εργάτες, έγραψαν ένδοξες σελίδες της ιστορίας και άνοιξαν δρόμους. Κατέγραψαν μεγάλες και μικρές νίκες μα και υπέστησαν ήττες, την επικράτηση του ρεφορμισμού- ρεβιζιονισμού, την παλινόρθωση, την οπισθοχώρηση και την ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, για να βρεθούμε στο σήμερα. Στην Ελλάδα του 2016 των τριών και πιθανόν άμεσα, τεσσάρων μνημονίων, της άγριας επίθεσης, της χειροτέρευσης των όρων δουλειάς και ζωής, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, μα και των άγριων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της επικυριαρχίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, του κινδύνου ευρύτερης πολεμικής ανάφλεξης, των χιλιάδων ξεριζωμένων και κυνηγημένων προσφύγων.
Οι ενδο-ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί έχουν οξυνθεί επικίνδυνα. Η λίστα των εγκλημάτων των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς δεν τελειώνει. Εδώ και 5 χρόνια αιματοκυλούν τη Συρία, επεμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Παλαιστίνη… Φτωχοποιούν χώρες και σφαγιάζουν λαούς για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, εξοπλίζουν τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα, προκειμένου να ξεπεράσουν τη κρίση που το ίδιο το ιμπεριαλιστικό- καπιταλιστικό τους σύστημα δημιουργεί.
Την ίδια στιγμή η εξάρτηση της χώρας βαθαίνει, η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα-φράκτη με στρατόπεδα συγκέντρωσης και απελάσεις, ενώ ο στόλος του ΝΑΤΟ αλωνίζει στο Αιγαίο σε ρόλο τοποτηρητή.
Η πολλαπλής δεξιάς πολιτικής, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προωθεί μια σειρά από αντιλαϊκά νομοσχέδια για το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα εργασιακά, τον συνδικαλισμό. Εκμεταλλευόμενη τον αρνητικό για το εργατικό κίνημα και τους εργαζόμενους συσχετισμό και την αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης, εκμεταλλευόμενη την αδράνεια και την υποταγή του επίσημου συνδικαλισμού, δεν διστάζει ακόμα και να προετοιμάζει το έδαφος για τέταρτο μνημόνιο, ακολουθώντας κι αυτή τη γνωστή πεπατημένη της κινδυνολογίας και της τρομοκρατίας. Καμώνεται πως δήθεν διαπραγματεύεται σκληρά για να υποταχθεί τελικά στις σκληρές απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών ΕΕ και ΔΝΤ. Κλιμακώνει την επίθεση με νομοσχέδια και μέτρα που αν περάσουν θα δώσουν ένα νέο χτύπημα στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού, θα προσθέσουν μια νέα ήττα στους εργαζομένους και θα οδηγήσουν σε νέα οπισθοχώρηση και νέα εμπόδια στην οργάνωση και την πάλη τους.
Το δικαίωμα στην ασφάλιση-σύνταξη μπαίνει στη λαιμητόμο για όλους τους ασφαλισμένους παλιούς και νέους και οι μειώσεις σε κύριες, επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ, παρά τα τερτίπια της προσωπικής διαφοράς, θα είναι δραματικές. Οι αυξήσεις του Φ.Π.Α. στο 24% σε μια σειρά προϊόντα, η εκτίναξη των συντελεστών άμεσης φορολόγησης, η κατάργηση του αφορολόγητου και των όποιων φοροαπαλλαγών των λαϊκών εισοδημάτων είχαν απομείνει, θα φορτώσει κι άλλα βάρη στις ήδη βαριές πλάτες του λαού.
Την ίδια στιγμή ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ «κλιμακώνουν» τάχα με την κήρυξη της περίφημης 48ωρης απεργίας-φάντασμα, τη προηγούμενη Παρασκευή και Σάββατο, επιλέγοντας για άλλη μια φορά τη διέξοδο από τις απαιτήσεις της περιόδου. Απέναντι στο διαφαινόμενο, μετά την απεργία της 4ης Φεβρουαρίου, ενδεχόμενο πραγματικής κλιμάκωσης με τον κοινό αγώνα εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, πιάστηκαν από την βολική πρόταση του ΠΑΜΕ για «ευέλικτη» 48ωρη απεργία επιλέγοντας ουσιαστικά τη διαφυγή, αφήνοντας το έδαφος στη κυβέρνηση και τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς για να καταπνίξουν κάθε εστία αντίστασης. Επέλεξαν την αδράνεια και την απουσία από τους χώρους δουλειάς, τη στάση αναμονής αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στην απογοήτευση και την ηττοπάθεια, υπονομεύοντας τις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων. Ακόμη κι αυτή την Εργατική Πρωτομαγιά, αντί να την τιμήσουν απεργιακά, όπως θα έπρεπε, όχι μόνο σαν ιστορική επέτειο, αλλά κι ως ημέρα απεργιακής αναμέτρησης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, έσπευσαν να ανακοινώσουν προκλητικά τη σημερινή κυριακάτικη συγκέντρωση, υπονομεύοντας τη σημασία της.
Αυτή η πορεία για να ανασχεθεί και να ανατραπεί χρειάζεται όχι μια, αλλά πολλές Πρωτομαγιές. Με διεκδικήσεις για τα βασικά δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή, που θα πολιτικοποιούν την αντίσταση και τη διεκδίκηση, θα αναγνωρίζουν και θα διακρίνουν τον πραγματικό εχθρό και τους ψεύτικους φίλους, μα και θα αναδεικνύουν την επαναστατική ανατροπή αυτού του σάπιου και βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος ως την μοναδική συνολική απάντηση και διέξοδο.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και φίλοι
Σήμερα ενώνουμε τη φωνή μας με τους χιλιάδες διαδηλωτές που τίμησαν την εργατική Πρωτομαγιά σε όλο το κόσμο, που αψηφώντας τις δυνάμεις καταστολής βγήκαν στους δρόμους, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, καλούμε την εργατική τάξη να αντισταθούν στο κλίμα υποταγής κι αδράνειας, να οργανώσουν την αντίσταση, τη διεκδίκηση και την αναμέτρησή τους με τις δυνάμεις του συστήματος και της επίθεσης. Να ορθώσουν το ανάστημά τους κόντρα στους ανοιχτούς εχθρούς τους που εφορμούν στα δικαιώματά και τις κατακτήσεις τους, αλλά και κόντρα στους ψεύτικους φίλους τους που βάζουν σοβαρά εμπόδια στη πάλη τους, υπονομεύοντάς την. Είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ η ανάγκη για αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική πάλη για να μην περάσει η νέα επίθεση, η νέα αντεργατική αντιλαϊκή έφοδος του συστήματος και της κυβέρνησής του, για να σταματήσει το ματοκύλισμα και ο ξεριζωμός των λαών. Είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ η ανάγκη για συγκρότηση της εργατικής τάξης και του λαού σε δύναμη αναμέτρησης με το σύστημα.
ΖΗΤΩ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ!
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου