Οι υπό απόλυση συμβασιούχοι έδωσαν τον τόνο στη συγκέντρωση των εργαζόμενων στα νοσοκομεία

Συγκέντρωση στην πλατεία Μαβίλη και πορεία στο υπουργείο Υγείας πραγματοποίησαν στις 22/2 οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία. Η ομοσπονδία των γιατρών προκήρυξε 24ωρη απεργία, ενώ η ΠΟΕΔΗΝ -επαναλαμβάνοντας τη γνωστή διαλυτική της συνταγή- 7ωρη στάση εργασίας για την Αττική, 24ωρη απεργία για την υπόλοιπη Ελλάδα και κινητοποίηση στην Αθήνα.

Η μαζικότητα της διαδήλωσης ήταν η αναμενόμενη (700-1000 άτομα), αναντίστοιχη των μεγάλων προβλημάτων στα νοσοκομεία. Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση του τιμοκαταλόγου των απογευματινών επί πληρωμή χειρουργείων, της μεγάλης αύξησης στο ποσό που θα πληρώνουν οι ασφαλισμένοι για τα φάρμακα αλλά και του νέου χαρατσιού ενός και τριών ευρώ στις συνταγές για εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις αντίστοιχα, κι ενώ από την αρχή του μήνα έχουμε τους πρώτους απολυμένους στην καθαριότητα (για να επιστρέψουν δριμύτεροι οι εργολάβοι), παρ' όλο που ο υπουργός τους υποσχέθηκε παράταση ως το τέλος Ιουνίου. 

Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν καταλαβαίνουν ή έχουν συμβιβαστεί με την όλο και χειρότερη κατάσταση στα νοσοκομεία. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν τα πάντα και δυστυχώς τα καταφέρνουν στο να κρατούν τους εργαζόμενους στη γωνία, απογοητευμένους κι αδύναμους. Ούτε θέλουν ούτε μπορούν να οργανώσουν μαζικούς αγώνες. Ακόμα και με το θέμα των επικουρικών που ανανεώθηκε στην αρχή η σύμβασή τους για ένα εξάμηνο ή των συμβασιούχων του ΟΑΕΔ που έληξε η σύμβαση κι ανανεώθηκε μετά, ή τέλος των πρώην εργολαβικών που κάποιοι απολύθηκαν από τις αρχές Φλεβάρη, δεν προκήρυξαν μια κοινή κινητοποίηση. Τους αφήνουν μόνους τους «κι ό,τι γίνει». Ενδεικτικό ήταν ότι η οργή και πίκρα για αυτό, εκφράστηκε από αρκετούς άμεσα ενδιαφερόμενους, με τους απολυμένους ή υπό απόλυση συμβασιούχους να δίνουν τον τόνο στην κινητοποίηση.

Έχουμε τη δυνατότητα να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής και δουλειάς μας. Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας: να ενισχύσουμε την αγωνιστική κατεύθυνση στα πρωτοβάθμια σωματεία μας και να οργανώσουμε μαζικούς κι ανυποχώρητους αγώνες.