Πέρασε περίπου μια δεκαετία από τότε που η ΠΟΕΔΗΝ, με πρόσχημα ότι «δεν τραβάει ο κόσμος», σταμάτησε να προκηρύσσει πανελλαδικές απεργίες και ξεκίνησε τα κακόγουστα σόου που ονόμασε «καραβάνια σωτηρίας του ΕΣΥ».
Κάθε δύο ως τρεις μήνες προκύρησε 7ωρη στάση εργασίας σε μια πόλη, κυρίως την Αθήνα, και 24ωρη απεργία για την υπόλοιπη Ελλάδα. Μοναδική πορεία στην πόλη του καραβανιού. Έτσι εξασφάλιζε ότι ελάχιστοι θα απεργούσαν και η πορεία, αν και πανελλαδική, θα ήταν άμαζη. Οπότε ούτε το ΕΣΥ σώθηκε, ούτε την επίθεση της κυβέρνησης στα δικαιώματά μας μπορέσαμε να σταματήσουμε ή έστω να περιορίσουμε. Όμως η αποτυχημένη αυτή συνταγή πρόσφατα έγινε ακόμα χειρότερη.
Στις 19 Δεκεμβρίου προκηρύχτηκε στάση για τη Λάρισα και τη Θεσσαλία και 24ωρη «διευκολυντική» απεργία για την υπόλοιπη Ελλάδα. Τι σημαίνει διευκολυντική; Αν και δεν ήταν απόλυτα ξεκάθαρο, φάνηκε εκ των υστέρων ότι στην απεργία μπορούσαν να συμμετέχουν μόνο όσοι, τα πρωτοβάθμια σωματεία τους πήραν απόφαση να πάνε στη Λάρισα! Απόφαση που υπονομεύει και την ίδια τη δυνατότητα της ομοσπονδίας να καλεί σε γενική απεργία. Έτσι όσοι συνάδερφοι αποφάσισαν να απεργήσουν χωρίς να έχει παρθεί η συγκεκριμένη απόφαση από το σωματείο τους βρέθηκαν κατά τόπους εκτεθειμένοι.
Είναι κι αυτή μια σοβαρή υπηρεσία των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών στο σύστημα και την πολιτική του. Αυτή της υπονόμευσης του συγκρουσιακού και μαχητικού χαρακτήρα της ΑΠΕΡΓΙΑΣ και της μετατροπής των αγώνων σε περιφερόμενο φολκλόρ. Έτσι ονομάζονται ΑΠΕΡΓΙΕΣ που δεν είναι απεργίες (ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ από την αξιολόγηση), ΑΠΕΡΓΙΕΣ που πρέπει να προσδιοριστούν (διευκολυντική) και ΑΠΕΡΓΙΕΣ που εξαγγέλλονται αλλά δεν προκηρύσσονται. Φυσικά με τόσο ξεπούλημα δεν είναι να απορεί κανείς γιατί «ο κόσμος δεν τραβάει» που δεν σέρνεται πίσω από τις κινητοποιήσεις-βιτρίνα.
Είναι φανερό σε όλους ότι δεκαετίες τώρα, ενώ η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει, το μέλημα των ηγεσιών των ομοσπονδιών δεν είναι να οργανώσουν τους αγώνες των εργαζομένων για να βελτιώσουν τους όρους ζωής και δουλειάς τους. Νοιάζονται μόνο για τη διατήρηση του ρόλου τους ως συνομιλητή του υπουργού. Οι εργαζόμενοι έχουν αποδείξει ότι υπάρχουν σημαντικές διαθέσεις αγωνιστικής απάντησης στην κυβερνητική πολιτική της επίθεσης. Όπως στη στάση εργασίας στις 8/12, που η ανάγκη και το αίτημα αιχμής για μονιμοποίηση των συμβασιούχων έβγαλε σημαντικό αριθμό υγειονομικών στο δρόμο. Κινητοποίηση που για άλλη μια φορά δεν βρήκε τη δυναμική συνέχειά της αφού η ΠΟΕΔΗΝ έπρεπε να «κλιμακώσει» με την προγραμματισμένη από διμήνου «διευκολυντική» «μη» ΑΠΕΡΓΙΑ στην Λάρισα.
Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα καλό από αυτούς. Θα πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να ζωντανέψουμε τα σωματεία μας. Να αποφασίσουμε αγώνες και να συμμετέχουμε μαζικά. Είναι ο μόνος δρόμος που θα μας οδηγήσει σε νίκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου