Η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό να γίνει πραγματική υπόθεση των σωματείων και των εργαζομένων!

 Να καλεστούν άμεσα Γενικές Συνελεύσεις!

Να πλατύνει το κύμα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό!

Ο Παλαιστινιακός λαός βρίσκεται εδώ και μέρες μπροστά στη μεγαλύτερη σφαγή που έχει αντιμετωπίσει τα τελευταία 75 χρόνια από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ. Ήδη από την Παρασκευή το βράδυ το κράτος-δολοφόνος, με την αμέριστη στήριξη ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, κλιμάκωσε την επίθεσή του, εισβάλλοντας στην πολύπαθη λωρίδα της Γάζας, η οποία βομβαρδίζεται ανελέητα.

Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση και σύσσωμο το αστικό μπλοκ προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι τάσσονται στο «σωστό πλευρό της Ιστορίας», και τα αστικά ΜΜΕ συντεταγμένα προσπαθούν εναγωνίως να μετατρέψουν το θύμα σε θύτη.

Η μαζική αυτή σφαγή δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη! Είναι αναγκαίο ο λαός και οι εργαζόμενοι, και στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε χώρα, να σταθούν στο πλευρό της παλαιστινιακής αντίστασης. Να καταγγείλουν μαζικά τη θηριωδία που εξελίσσεται!

Είναι τουλάχιστον προβληματικό το γεγονός ότι μπροστά σε αυτήν την κραυγαλέα αναγκαιότητα, οι εργαζόμενοι δεν είχαν μέχρι και σήμερα την ευκαιρία ούτε καν να συζητήσουν μέσα στα σωματεία τους και τα συλλογικά τους όργανα για το τι συντελείται. Μέχρι και σήμερα, στην πλειοψηφία των σωματείων που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ δεν έχει καλεστεί ούτε μια Γενική Συνέλευση, για να ανοιχτεί πλατιά στους εργαζόμενους η κατεύθυνση της στήριξης του παλαιστινιακού λαού. Οι όποιες τοποθετήσεις επί του θέματος γίνονται με δελτία Τύπου(!) και αποφάσεις ΔΣ που γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, μακριά τόσο από τους εργαζόμενους όσο και από κάθε δυνατότητα εμπλοκής τους! Και με γραμμή η οποία έρχεται απευθείας από τα γραφεία του Περισσού, επιβάλλοντας, για παράδειγμα, το λαθεμένο αίτημα για «επιστροφή στα σύνορα του 1967».

Την ίδια στιγμή που η αστική προπαγάνδα χύνει αμείωτα το δηλητήριό της απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, την ίδια στιγμή που το σύστημα –όχι τυχαία– χτυπάει τα σωματεία και την οργανωμένη πάλη, το ΠΑΜΕ δεν μπαίνει καν στη διαδικασία καλέσματος Γενικών Συνελεύσεων μπροστά στις τόσο σοβαρές εξελίξεις, αλλά αρκείται να καλεί σε δράσεις με αποστολή e-mail! Η πρακτική αυτή, μάλιστα, έρχεται σε συνέχεια της όμοιας στάσης που κράτησε και ενόψει της ψήφισης του νέου αντεργατικού νόμου Γεωργιάδη, όπου ουσιαστικά για μια ακόμα φορά οι όποιες αποφάσεις για απεργία πάρθηκαν τελευταία στιγμή μέσα από ΔΣ!

Δυστυχώς, στο ίδιο μοτίβο κινούνται και μια σειρά σωματεία που ελέγχονται από άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, τα οποία μέσα από ΔΣ αποφασίζουν για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις, χωρίς ουσιαστικά να δίνουν την ευκαιρία στους εργαζόμενους να εμπλακούν ενεργά στις συλλογικές διαδικασίες και να τις νιώσουν δική τους υπόθεση.

Η απάντηση απέναντι στις καταιγιστικές εξελίξεις, στον πόλεμο που διεξάγεται, στις δολοφονίες ολόκληρων λαών από τους ιμπεριαλιστές και τα μαντρόσκυλά τους, στην αντεργατική επίθεση που οξύνεται συνεχώς, δεν μπορεί να δοθεί με τον λαό και τους εργαζόμενους στη γωνία.

Το ζωντάνεμα των σωματείων και η κατεύθυνση συγκρότησης των εργαζομένων δεν περνάει μέσα από «αγωνιστικά» δελτία Τύπου και αποφάσεις ΔΣ με ανακοινώσεις δράσεων. Το χτίσιμο της εμπιστοσύνης των εργαζομένων στις δικές τους δυνάμεις και την οργανωμένη πάλη δεν υπηρετείται από την λογική της ανάθεσης του αγώνα σε κάποιους αντιπροσώπους.

Την στιγμή που η αστική προπαγάνδα χύνει αμείωτα το δηλητήριό της, είναι άμεση ανάγκη σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο να καλεστούν Γενικές Συνελεύσεις!

Να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις!

Να πλατύνει το κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό!

Ο λαός της Παλαιστίνης δεν είναι μόνος!

 

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ