Με βάση τον «δίαυλο επικοινωνίας για την επίλυση των προβλημάτων» που «φάνηκε αμυδρά», όπως δηλώνει σε ανακοίνωσή του το ΣΕΛΜΑ, ανέστειλε την 24ωρη προειδοποιητική απεργία της Τρίτης 28 Μάρτη στο Μετρό. Αυτός ο «δίαυλος επικοινωνίας» είναι μια συνάντηση με εκπροσώπους του υπουργείου Μεταφορών κάποια στιγμή μέχρι το τέλος της βδομάδας. Μόνο που αυτή η εξέλιξη σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει τους εργαζόμενους στο Μετρό. Οι διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία και τους πολιτικούς προϊστάμενους που την όρισαν δεν είναι κάτι νέο. Έχουν ιστορία πίσω τους και είναι αυτή η ιστορία που έχει αναδείξει με καθόλου «αμυδρό» τρόπο ότι το μόνο που ενδιαφέρει την εργοδοτική πλευρά είναι η ομηρία των εργαζόμενων σε μια κατάσταση όπου ούτε τα αιτήματά τους υλοποιούνται (παρά τις «δεσμεύσεις» της εργοδοσίας) ούτε κινητοποιούνται.
Σήμερα και με βάση την πίεση που δέχτηκε συνολικά το σύστημα απ’ τις μαζικές κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν, η ακύρωση απεργίας που έχει αποφασιστεί και μάλιστα παρά την άρνηση των υπόλοιπων σωματείων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς να συμμετάσχουν, αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους του κλάδου, τους δεσμεύει σ’ ένα κλίμα αναμονής και ηττοπάθειας, και σίγουρα θα χρησιμοποιηθεί απ’ την κυβέρνηση εναντίον τους. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου, αντί ν’ αξιοποιήσουν το αγωνιστικό κλίμα που αχρήστευσε την κυβερνητική προπαγάνδα σχετικά με τις απεργίες που δήθεν «ταλαιπωρούν τον κόσμο», επιλέγουν την υποχώρηση και την «καλή πίστη» δίχως να έχουν κατοχυρώσει οτιδήποτε. Στενεύουν δε τον αγώνα των εργαζόμενων σε επιμέρους παροχές, την ώρα που (και οι ίδιοι) έχουν αναδείξει το πλήθος των προβλημάτων που προκαλεί στον κλάδο η κυρίαρχη αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική (ελλείψεις προσωπικού, προβλήματα στους συρμούς και την υποδομή, μισθοί πείνας κ.ά.). Τις ίδιες δηλαδή συνθήκες που προκάλεσαν το έγκλημα στα Τέμπη.
Αυτό που χρειάζονται τόσο οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ όσο κι ο λαός που τα χρησιμοποιεί είναι αποφασιστικός αγώνας ενάντια στην πολιτική που απαξιώνει τόσο τη δουλειά και τους μισθούς των εργαζόμενων όσο και τη ζωή και το δικαίωμα του λαού σε φθηνές, αξιοπρεπείς κι ασφαλείς συγκοινωνίες. Στον αγώνα ενάντια σ’ αυτή την πολιτική, που υπηρετήθηκε σταθερά από κάθε κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι έχουν το δίκιο με το μέρος τους και το λαό στο πλευρό τους. Γι’ αυτό και οι όποιες κινητοποιήσεις τους έχουν αντιμετωπιστεί στο πρόσφατο παρελθόν με δικαστικές αποφάσεις και διώξεις. Γι’ αυτό και ο «νόμος Χατζηδάκη» τούς στοχοποιεί ειδικά, με την απεργία να ποινικοποιείται εξ ορισμού με την απαίτηση τα ΜΜΜ να συνεχίζουν να λειτουργούν («ελάχιστη εγγυημένη υπηρεσία»). Η σημερινή υποχώρηση υπονομεύει όχι μόνο τα εργασιακά αλλά και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, ειδικά το δικαίωμα στην απεργία, όλων των εργαζόμενων.
Στη φάση που η συνεχιζόμενη πάλη των Γάλλων εργατών, η μεγάλη απεργία των Γερμανών σιδηροδρομικών που διεκδικούν αυξήσεις 10,5%, οι μαζικές απεργίες στη Βρετανία, την Ισπανία, αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη τους τελευταίους μήνες, αναδεικνύουν ότι αυτό το σύστημα δεν μπορεί να προσφέρει κανενός είδους προοπτική στους εργαζόμενους, το λαό και τη νεολαία, γίνεται όλο και φανερό ότι η μόνη δύναμη ανατροπής της πολιτικής του είναι η πάλη των εργαζόμενων και του λαού. Τα συλλογικά όργανα πρέπει να πρωτοστατήσουν σ’ αυτή την πάλη, ώστε η μαζική κινητοποίηση των τελευταίων βδομάδων να βρει συνέχεια, να συνδεθεί με κάθε εργατικό αγώνα, να τον ενισχύσει και να ενισχυθεί. Χωρίς αυταπάτες και ξεκαθαρίζοντας ότι το σύστημα, που βρίσκεται μόνιμα σε κρίση και παράγει μόνο φτώχια, καταστροφή και πόλεμο για την τεράστια πλειοψηφία, δεν «παραχωρεί» τίποτα απ’ την «καλή του την καρδιά». Μόνο οι αγώνες μπορούν να το εξαναγκάσουν σε υποχωρήσεις και να φέρουν νίκες για τους εργαζόμενους.
- Κάτω η βάρβαρη αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική!
- Μαζικές μόνιμες προσλήψεις!
- Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος της ζωής!
- Ασφαλείς συγκοινωνίες για εργαζόμενους και επιβάτες!
- Κάτω τα χέρια απ’ το δικαίωμα στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου