Πέμπτη 16/6, 7μμ, Πεζόδρομος Κοραή: Εργατική Συγκέντρωση για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη

Ένα χρόνο μετά την ψήφισή του, ο νόμος 4808/2021 παραμένει όπλο στα χέρια κυβέρνησης και εργοδοσίας

Καθώς συμπληρώνεται ένας χρόνος απ’ την ψήφιση του αντεργατικού εκτρώματος Χατζηδάκη και μπροστά στη διαδήλωση που έχει καλεστεί για τις 16 Ιούνη, η «Πρωτοβουλία για την κατάργηση του ν.4808/2021 και την περιφρούρηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών» διοργάνωσε ανοιχτή εργατική εκδήλωση-συζήτηση στις 6/6. Παρά τη δυστυχώς περιορισμένη ανταπόκριση, η πλούσια συζήτηση υπενθύμισε τόσο τα βασικά χαρακτηριστικά του νόμου όσο και τη διαδρομή που έχει διανύσει το σύστημα απ’ την ψήφισή του μέχρι σήμερα. Διαδρομή την οποία δεν δυσκόλεψε καθόλου η στάση των κυρίαρχων δυνάμεων.

Στη συζήτηση αναδείχτηκαν τόσο οι αντεργατικές όσο και οι αντισυνδικαλιστικές πλευρές του νόμου. Αρκετές απ’ τις πρώτες (όπως για την αμοιβή των υπερωριών) έχουν βρει εφαρμογή πρακτικά «αυτόματα». Κάποιες άλλες, ειδικά η «διευθέτηση ωραρίου» σε ατομικό επίπεδο, είναι δύσκολο να βγουν στην επιφάνεια, καθώς βασίζονται στην ύπαρξη ενός τέτοιου εκβιαστικού πλαισίου που να μην επιτρέπει στον εργαζόμενο ν’ αντισταθεί. Υπάρχει δε κι η περίπτωση των διατάξεων όπως αυτές που επιχείρησε να χρησιμοποιήσει, χωρίς επιτυχία, η εργοδοσία της e-food. Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο πλήθος διατάξεων που χτυπούν τα εργασιακά δικαιώματα παραμένει διαθέσιμο για ενεργοποίηση σύμφωνα με το συσχετισμό, γενικό και ειδικό, που έχει στη διάθεσή της η εργοδοσία.

Το σκέλος όμως που αφορά τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, με ειδικό βάρος στη στοχοποίηση της απεργίας, είναι αυτό που αξιοποίησε άμεσα το σύστημα.

Τις διατάξεις και του νόμου 4808/2021 βρήκαν μπροστά τους οι λιμενεργάτες στην Cosco, πρακτικά σε όλες τους τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Αντίστοιχα οι εκπαιδευτικοί, στην απεργία-αποχή για την αξιολόγηση και στην πρόσφατη στάση εργασίας ενάντια στις εξετάσεις PISA. Το ίδιο οι εργαζόμενοι στον ΕΦΚΑ, στο Παίδων Πεντέλης, στον ΟΑΕΔ, στον ΟΑΣΘ. Μ’ αυτόν το νόμο απειλήθηκαν οι εργαζόμενοι στη ΣΤΑΣΥ μέχρι και με φυλακίσεις για τη συμμετοχή τους στην 3ωρη στάση εργασίας του ΕΚΑ. Και βέβαια με το υπόβαθρο του νόμου, ειδικά σε ό,τι αφορά την ελαχιστοποίηση των συνεπειών σε περίπτωση παράνομων απολύσεων, η εργοδοσία στα Πετρέλαια Καβάλας απέλυσε ουσιαστικά όλους τους εργαζόμενους ενώ βρίσκονταν σε επίσχεση, αφότου είχε απολύσει σύσσωμο το ΔΣ του σωματείου.

Ο νόμος λοιπόν εφαρμόζεται. Γεγονός που δεν αναιρείται απ’ το ότι σε ορισμένες περιπτώσεις απεργίες που κρίθηκαν παράνομες πραγματοποιήθηκαν τελικά. Σε μια φάση που το σύστημα σωστά αναγνωρίζει πως οι εργαζόμενοι αναζητούν συλλογική οργάνωση ως τρόπο απάντησης στην επίθεσή του, που θα συνεχιστεί στο έδαφος της κρίσης και των οξυμένων ανταγωνισμών, έχει κάθε λόγο να περιορίζει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Ο νόμος Χατζηδάκη δείχνει τις «αρετές» του ως αναπόσπαστο κομμάτι της επίθεσης.

Το ζήτημα είναι πώς στέκεται κάθε δύναμη. Το διάστημα που έχει διανυθεί ανέδειξε καθαρά στάσεις και αντιλήψεις, σημάδια των οποίων είχαν φανεί και πριν την ψήφιση του νόμου, με πλέον χαρακτηριστική την ακύρωση της απεργίας στις 3 Ιούνη 2021 από το ΠΑΜΕ και την ΑΔΕΔΥ, προκειμένου ν’ ανέβουν στο άρμα της ΓΣΕΕ. Όταν οι αστικές συνδικαλιστικές δυνάμεις αποφεύγουν να τοποθετηθούν για το νόμο (ή και προωθούν την εφαρμογή του στα συλλογικά όργανα), δηλώνουν την πλήρη υποταγή τους σε καθετί που προβλέπει, όπως και στο συνολικό του πνεύμα. Όταν οι ρεφορμιστικές δυνάμεις, με κυρίαρχο το ΠΑΜΕ, υποστηρίζουν ότι «ο νόμος έχει μείνει στα χαρτιά», δηλώνουν προς κάθε κατεύθυνση την άρνησή τους να παίξουν ρόλο στον αγώνα ενάντιά του. Αυτός όμως, όπως και κάθε πλευρά της επίθεσης του συστήματος, δεν παρακάμπτεται. Όσο παραμένει αναπάντητος, δημιουργεί δεδομένα και οδηγεί σταθερά τους εργαζόμενους σε χειρότερη θέση.

Γι’ αυτό έχει σημασία η επιτυχία της συγκέντρωσης στις 16/6. Οπωσδήποτε, οι όροι γι’ αυτή θα έπρεπε να είναι καλύτεροι, το ζήτημα να έχει ανοιχτεί πλατιά στους εργαζόμενους, η κινητοποίηση να έχει απεργιακό χαρακτήρα. Η κυριαρχία όμως των αστικών και των ρεφορμιστικών δυνάμεων στα συνδικαλιστικά όργανα είναι δεδομένη. Με βάση την (τέτοια ή αλλιώτικη) τοποθέτησή τους, δεν «προκύπτει» καμία ανάγκη κινητοποίησης απέναντι στο νόμο. Οι δυνάμεις λοιπόν που αναγνωρίζουν τη σημασία αυτού του αγώνα με στόχο την ανατροπή του νόμου, έχουν ν’ αντιμετωπίσουν και την υπονόμευση από αυτούς που διατείνονται πως βρίσκονται στο πλευρό των εργαζόμενων.

Ο αγώνας για την ανατροπή ενός τέτοιου νόμου έχει μεγάλες απαιτήσεις και σε αποφασιστικότητα και σε συνέχεια, προκειμένου να κερδίσει δυνάμεις και μαζικότητα. Σ’ αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε ν’ αναδεικνύουμε την ανάγκη της πάλης για την κατάργηση του ν.4808/2021, τόσο με την παρέμβαση σε εργασιακούς χώρους και συνδικαλιστικές διαδικασίες, όσο και μέσα από κάθε προσπάθεια κοινού βηματισμού και κοινής δράσης. Σ’ αυτή την κατεύθυνση επιμένουμε στη δραστηριοποίηση και της «Πρωτοβουλίας για την κατάργηση του ν.4808/2021», στην ίδια κατεύθυνση καλούμε σε μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση την Πέμπτη 16/6, στις 7μμ, στον πεζόδρομο της Κοραή.