Το τελευταίο διάστημα, με πρωτοβουλία μελών της Ταξικής Πορείας, εργαζόμενων στο νοσοκομείο Ξάνθης, διακινήθηκε μέσα στους εργαζόμενους κείμενο για συλλογή υπογραφών. Τελικός αποδέκτης του κειμένου μέσω του οποίου απαιτούμε από το Σωματείο μας να καλέσει σε Γενική Συνέλευση και το οποίο υπογράφηκε από πολλές δεκάδες συναδέλφους, ήταν το Δ.Σ. του Σωματείου εργαζομένων.
Οι λόγοι που μας οδήγησαν στην απόφαση αυτή ήταν:
- από τη μια η δριμύτητα της επίθεσης που δέχεται το σύνολο των εργαζομένων στο Νοσοκομείο, τόσο ως προς τα εργασιακά του δικαιώματα, όσο και ως προς τη σφοδρή επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών·
- από την άλλη, η ανύπαρκτη δράση του Σωματείου, ως το όργανο υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ότι κατά την περίοδο της πανδημίας δεν έγινε καμία γενική συνέλευση, όσες απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις εξαγγέλθηκαν από τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα πέρασαν απαρατήρητες και απλώς διεκπεραιώθηκε η αναγγελία τους από το Δ.Σ. με έναν «γραφειοκρατικό τρόπο». Η δικαιολόγηση της στάσης τους από τους ίδιους αντλεί επιχειρήματα από την τρέχουσα φιλολογία και πρακτική που επέδειξε η πλειοψηφία των συμβιβασμένων αστικο-ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών χώρων: «μετά θα τα πούμε, τώρα είναι ώρα ευθύνης, δεν είναι καιρός για τέτοια, ο συνωστισμός, ο ιός»…, το χάλι μας το μαύρο.
Το κείμενο παραδόθηκε και από την επόμενη μέρα μοιράζεται στους εργαζόμενους προκήρυξη που κάνει τον απολογισμό της κίνησης αυτής και καλεί σε δράση τους συναδέλφους ώστε να γίνει εφικτή η πραγματοποίηση επιτέλους Γενικής Συνέλευσης. Παραθέτουμε την προκήρυξη:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ
Παραδόθηκαν προς το Δ.Σ. του σωματείου μας τα κείμενα υπογραφών τα οποία διακινήθηκαν με πρωτοβουλία ορισμένων εργαζομένων μελών του σωματείου. Όλοι εμείς που υπογράψαμε τα κείμενα αυτά ζητήσαμε να γίνει έκτακτη Γενική Συνέλευση του σωματείου συμφωνώντας όλοι πως πρέπει να μπει τέλος στην ακατανόητη αδράνεια του Δ.Σ. που μόνο επιβαρυντικά προς τα συμφέροντα των εργαζομένων λειτουργεί.
Η «δράση» του σωματείου από την αρχή της μακρύτατης θητείας του έως και την έκτακτη κατάσταση της πανδημίας, λειτούργησε με χαρακτήρα διεκπεραιωτικό, αποτυγχάνοντας να αναπτύξει δεσμούς αλληλεγγύης και συναδελφικότητας και να προάγει την αγωνιστικότητα για την προστασία των συμφερόντων των εργαζομένων. Αν αυτός ήταν ο χαρακτήρας του σωματείου μας μέχρι τις αρχές του 2020, η συνέχεια της δράσης του μέχρι σήμερα είναι αχαρακτήριστη… Κι αυτό για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο:
Η περίοδος της πανδημίας, η οποία συνεχίζεται σε πλήρη εξέλιξη, είναι μακράν η χειρότερη από κάθε άποψη για όλο τον λαό, για τους εργαζόμενους, τους μαθητές, τους φοιτητές αλλά δεν συγκρίνεται με την κατάσταση για τους εργαζόμενους στα Νοσοκομεία. Την περίοδο αυτή με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της επέλεξαν να εκμεταλλευτούν οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας για να βαθύνουν την επίθεση στους λαούς, να καταργήσουν δεκάδες κατακτημένα δικαιώματα και ελευθερίες, να νομοθετήσουν αντιλαϊκές διατάξεις που δεκαετίες αποτύγχαναν να τις περάσουν, να στοχοποιήσουν και να μεταβιβάσουν την ευθύνη σε τμήματα του λαού διατυπώνοντας το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης», να ποινικοποιήσουν τον συνδικαλισμό και την ελεύθερη πολιτική έκφραση, να καταστείλουν τη λαϊκή οργή, να φασιστικοποιήσουν τη δημόσια κοινωνική και πολιτική ζωή. H αποτυχία του συστήματος να διαχειριστεί την πανδημία είναι ολοφάνερη σε όλο τον πλανήτη.
Ο βασικότερος παράγοντας της αποτυχίας του είναι η σταθερή, αμετακίνητη και αμετανόητη επιλογή διάλυσης των συστημάτων Υγείας και αποδυνάμωσης των υγειονομικών δομών. Οι συνθήκες της πανδημίας που ζούμε, από μόνες τους αποδείχτηκε ότι δεν είναι ικανές να ταρακουνήσουν το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και να το μετατρέψουν σε ανθρωποκεντρικό, σε προστάτη της υγείας και ευημερίας των λαών.
Αυτό που είναι αναγκαίο το συνειδητοποιούν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι και τμήματα του λαού παντού και στη χώρα μας. Η αντίσταση στην επίθεση ενάντια στο δικαίωμα στη ζωή και στην υγεία. Χιλιάδες εργαζόμενοι συσπειρώνονται στα σωματεία τους και παλεύουν μέσα απ΄ αυτά υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα που μας στερούν. Η περίπτωση των υγειονομικών είναι η πιο κραυγαλέα όσον αφορά τη στέρηση των δικαιωμάτων. Όχι μόνο ποτέ δεν ορίστηκαν τα νοσοκομεία ως χώροι βαριάς και ανθυγιεινής εργασίας αλλά συζητούν τον περιορισμό του ανθυγιεινού επιδόματος, όχι μόνο μαζικές νέες προσλήψεις υγειονομικών δεν έγιναν αλλά έθεσαν σε αναστολή 7.000 υγειονομικούς, όχι μόνο δεν άνοιξαν τα 11 νοσοκομεία που είχαν κλείσει το 2013 αλλά ετοιμάζονται να καταργήσουν κι άλλα γιατί… περισσεύουν. Οι εργασιακές συνθήκες είναι άγριες και ακραία αντιδραστικές με συνεχείς μετακινήσεις, κομμένα ρεπό και καταργημένο το δικαίωμα της άδειας. Η πίεση που δέχονται οι εργαζόμενοι καθημερινά, ψυχική και σωματική, είναι αφόρητη.
Κατά τη διαδικασία συλλογής υπογραφών μοιραστήκαμε οργή και θυμό με τους συναδέλφους για την παντελή απουσία του σωματείου και απαίτηση να γίνει επιτέλους Γενική Συνέλευση. Προέκυψε παράλληλα το εξής: πολλοί είναι οι συνάδελφοι που απογοητευμένοι από τη στάση του σωματείου απαξίωσαν πλήρως το ρόλο που δυνάμει μπορεί και πρέπει να παίξει ένα εργασιακό σωματείο και επέλεξαν να διαγραφούν απ' αυτό. Γεγονός που εξηγείται μεν, είναι όμως λαθεμένο ως προσωπική στάση. Οι επαγγελματίες συνδικαλιστές καριέρας στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα (ΠΟΕΔΗΝ – ΑΔΕΔΥ) με τίποτα δεν μπορούν να καλύψουν το κενό που υπάρχει στους χώρους δουλειάς αν δεν υπάρχει σωματείο. Η ανασυγκρότηση του σωματείου μας και το ξαναχτίσιμο της εμπιστοσύνης των εργαζόμενων σ' αυτό είναι υπόθεση που αφορά όλους μας.
Στο άρθρο 9 του Καταστατικού του σωματείου αναφέρεται: «Έκτακτα συγκαλείται η Γ.Σ. όταν κρίνει το Δ.Σ. προκειμένου να συζητήσει σοβαρά θέματα, ή εάν το ζητήσει το 1/5 τουλάχιστον των ταμειακά εντάξει μελών…… Αν το Δ.Σ. δεν καλέσει έκτακτη Γ.Σ. αυτή συνέρχεται με φροντίδα ενός ή περισσοτέρων από τους αιτούντες…» Βάσει του καταστατικού μας συνεπώς το Δ.Σ. πρέπει να λογοδοτήσει στους εργαζόμενους στη Γ.Σ. διαφορετικά οι εργαζόμενοι θα προχωρήσουν χωρίς αυτό! Τα υπόλοιπα στη Συνέλευση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου