Πανελλαδική Σύσκεψη της Ταξικής Πορείας

18-19 Σεπτέμβρη 2021, Αθήνα

ΕΝΑΡΞΗ: Σάββατο 12:00

 

Η πολιτική κυβερνήσεων-ιμπεριαλιστών-κεφαλαίου συνεχίζεται ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Χρησιμοποιώντας την πανδημία ως πρόσχημα, και με σκοπό για ακόμα μια φορά να φορτώσει τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων, η κυβέρνηση έχει περάσει μια σειρά αντεργατικά μέτρα, ενώ συνεχίζει, με νέα νομοσχέδια να κατατίθενται. Κεντρική θέση στην πολιτική των ελαστικών σχέσεων εργασίας, που προωθούνται εδώ και δεκαετίες, έχει ο νέος νόμος Χατζηδάκη που στρέφεται ενάντια σε βασικά δικαιώματα της εργατικής τάξης, όπως το οκτάωρο και η απεργία. Επίσης, κεντρικό μέτωπο πρέπει να αποτελέσει για το εργατικό κίνημα η νέα αντιασφαλιστική επίθεση. Συνολικά, η δραματική αύξηση της ανεργίας και οι απολύσεις, η προώθηση των σχέσεων εργασιακού μεσαίωνα και η ακρίβεια, χτυπούν βάναυσα τις εργαζόμενες μάζες.

Την ίδια στιγμή, διεξάγεται μια γενική επίθεση σε κάθε κοινωνικό δικαίωμα των εργαζομένων. Πρώτα από όλα, το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή, που αμφισβητείται με τη ανυπαρξία της πλήρους και δωρεάν περίθαλψης, αφήνοντας τους εργαζόμενους αβοήθητους απέναντι στην πανδημία, αλλά και την ίδια στιγμή κατηγορώντας τους ως υπαίτιους για την εξάπλωση της νόσου. Η πολιτική αυτή έχει την ανάγκη της έντασης της φασιστικοποίησης και της κρατικής καταστολής, ενάντια σε κάθε λαϊκή συγκρότηση, και ειδικά ενάντια στις εργατικές κινητοποιήσεις. Η πολιτική αυτή συμπληρώνεται από μια γενικευμένη κοινωνική οπισθοδρόμηση που αυξάνει την καταπίεση ενάντια στη γυναίκα και ειδικά την εργαζόμενη, καταστρέφει το περιβάλλον και αφήνει το λαό απροστάτευτο στο έλεος των φυσικών καταστροφών. Η πολιτική αυτή βρίσκει τη μοναδική «διέξοδο από την κρίση» στις πολεμικές αναμετρήσεις των ιμπεριαλιστών, τον εθνικισμό, το ρατσισμό και το μίσος απέναντι στους άλλους λαούς.

Η νέα κρίση που αντιμετωπίζει το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα θα ξεπεραστεί με την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, τη χειροτέρευση των όρων απόσπασης υπεραξίας, τη μεταφορά περισσότερου πλούτου «από τα κάτω προς τα πάνω και από τα μέσα προς τα έξω», από το λαό προς το κεφάλαιο και από τις εξαρτημένες χώρες προς τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις. Οι σχέσεις εργασίας που δημιουργούνται δεν είναι «πρόσκαιρες» αλλά μακρόχρονες επιδιώξεις του κεφαλαίου, που θέλει τον εργαζόμενο-εργαλείο να δουλεύει όσο, όπως και όταν χρησιμεύει στην κερδοφορία του.
 

Η αντεργατική επίθεση παίρνει τη μορφή «αντεργατικής πανδημίας» στους χώρους δουλειάς, όπου παλιά και νέα μέτρα συνδυάζονται προς όφελος της εργοδοσίας, με ταυτόχρονη καταπάτηση και της εργατικής νομοθεσίας, δημιουργώντας στην πράξη ένα πλαίσιο άγριας εκμετάλλευσης. Απέναντι σε αυτό το πλαίσιο, απέναντι στους παλιούς και νέους νόμους που το υπηρετούν, πρέπει να σταθεί το μαχόμενο εργατικό κίνημα και οι δυνάμεις που θέλουνε να το υπηρετήσουνε.

Η εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη, αρχικά στο συνδικαλιστικό σκέλος του νόμου (με απανωτές αποφάσεις που βγάζουνε απεργίες παράνομες) και ύστερα στο εργασιακό σκέλος, αποτελεί πρόκληση για το εργατικό κίνημα και θέτει σοβαρά ζητήματα στους εργαζόμενους με ταξική συνείδηση, για το πώς στέκονται στους χώρους δουλειάς. Δημιουργεί όμως και συνθήκες αφύπνισης και κινητοποίησης των εργαζόμενων, αν βρεθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Το πολιτικό αίτημα για την ανατροπή του νόμου αυτού αλλά και συνολικά της πολιτικής που εκφράζει, μακριά από κοινοβουλευτικές και ρεφορμιστικές αυταπάτες, πρέπει να έχει κεντρική θέση στις μάχες του επόμενου διαστήματος.
 

Οι ξεπουλημένες αστικές συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ξεμπροστιάστηκαν στα μάτια των εργαζόμενων μαζών και είναι σε πλήρη ανυποληψία. Δεν προχώρησαν ούτε καν στις συνηθισμένες απεργίες με ημερομηνία λήξης που παραδοσιακά καλούσανε. Άφησαν τους εργαζόμενους χωρίς απεργιακή κάλυψη την Πρωτομαγιά, όσο και κατά την ψήφιση του νόμου, ενώ σχεδίασαν και υλοποίησαν την ακύρωση της απεργίας στις 3 Ιούνη. Ήδη έχουνε δώσει σαφή δείγματα ολοκληρωτικής υπακοής και αποδοχής του αντισυνδικαλιστικού-αντεργατικού πλαισίου που επιβάλλεται. Το μέτωπο ενάντια στις ηγεσίες αυτές αποτελεί βασικό όρο για την ανάπτυξη των εργατικών κινητοποιήσεων.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που ελέγχουνε σημαντικό μέρος των μαζικών φορέων, έχουνε δείξει με τη λειτουργία τους και την πολιτική τους τοποθέτηση ότι θέλουνε πάση θυσία να αποφύγουν μια κεντρική αντιπαράθεση με αυτή την πολιτική. Κεντρικές εκφράσεις αυτής της κατεύθυνσης είναι η λειψή λειτουργία των σωματείων και η πειθάρχηση στα μέτρα «καραντίνας», η ακύρωση της απεργίας της 3ης Ιούνη μαζί με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, οι απανωτές προτάσεις νόμου που καλλιεργούν τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Η πολιτική αυτή εκφράζεται μέσα από το σύνθημα για τη «μη εφαρμογή» του νόμου και την απεμπόληση του στόχου για ανατροπή του. Το ΠΑΜΕ με αυτή τη γραμμή προσπαθεί να χωρέσει το εργατικό κίνημα «μέσα στο πλαίσιο» που κατασκευάζεται.

Μια σειρά άλλες δυνάμεις, όπως ο «μεταβατικός αντικαπιταλιστικός χώρος» και η αναρχία-αυτονομία, ενώ στα λόγια ή κάτω από την πίεση της επίθεσης εμφανίζονται διαθέσιμες για κοινή δράση, λόγω του πολιτικού τους υπόβαθρου αδυνατούν να χαράξουνε μια ολοκληρωμένη γραμμή «έξω από το πλαίσιο» του κυβερνητικού και ρεφορμιστικού συνδικαλισμού, όπως φάνηκε στις «δύσκολες στροφές» της προηγούμενης περιόδου.

Απαιτείται να ανοίξει μια βαθιά συζήτηση μέσα στο εργατικό κίνημα και τα όργανά του: α) για τα αίτια που το οδήγησαν σε κατάσταση αδυναμίας κινητοποιήσεων ικανών να ανατρέψουνε τα μέτρα β) για την ίδια την ουσία των μέτρων που αντιμετωπίζουμε γ) για τις οδούς ανατροπής του πλαισίου που επιβάλλεται και της πολιτικής αυτής. Γνωρίζοντας ότι οι απαντήσεις είναι δύσκολες, όχι της «μίας ριξιάς», και σχετίζονται με το γενικό επίπεδο ταξικής συγκρότησης των εργαζόμενων. Γνωρίζοντας ότι η συνδικαλιστική δράση και η κοινή δράση πρέπει να γίνονται με συγκεκριμένο πολιτικό πρόσημο, συνολικής άρνησης του «πλαισίου» και συγκρότησης ανεξάρτητου, ταξικού συνδικαλισμού με τους ανάλογους στόχους πάλης.

Η Ταξική Πορεία καλείται να κάνει τον απολογισμό των κινητοποιήσεων του τελευταίου διαστήματος, να συζητήσει πάνω στα συμπεράσματα από τη δράση στους χώρους δουλειάς και τα σωματεία. Οι αυξημένες δυνατότητες παρέμβασης που εμφάνισε η Ταξική Πορεία σε μια σειρά πόλεις, φέρνουνε αυξημένες ευθύνες απέναντι στο εργατικό κίνημα και την τάξη που θέλει να υπηρετεί. Καλείται να δώσει μια σειρά απαντήσεις απέναντι στους ταξικούς αγωνιστές και τον κόσμο που συσπειρώνεται στις γραμμές της, χωρίς να καταφεύγει σε απλοποιήσεις και ωραιοποιήσεις. Καλείται να εντείνει τη δράση της το επόμενο διάστημα για την ανάπτυξη εργατικών αντιστάσεων και διεκδικήσεων. Καλείται να βελτιώσει την πολιτική και οργανωτική της συγκρότηση, συμβάλλοντας στη συγκέντρωση δυνάμεων αναμέτρησης με τους εκμεταλλευτές και το σάπιο τους σύστημα.

Η Ταξική Πορεία καλεί τα μέλη, τους συναγωνιστές και τους φίλους που παρακολουθούν τη δράση της, να συμμετέχουνε και να στηρίξουνε την Πανελλαδική Σύσκεψη της, στις 18-19 Σεπτέμβρη στην Αθήνα.

Καλεί τα τοπικά σχήματα και τις συνελεύσεις σε κάθε πόλη, να διοργανώσουνε συσκέψεις και ανοιχτές συζητήσεις πάνω στα ζητήματα που θα συζητηθούνε.

26 Αυγούστου 2021