Ο χαρακτηρισμός «προκλητικός» είναι επιεικής για τον πρωθυπουργό που, ενώ μετράμε σχεδόν 13.000 νεκρούς από την πανδημία (οι περισσότεροι απ’ τους οποίους πέθαναν λόγω των κάθε είδους ελλείψεων στα νοσοκομεία) και χιλιάδες από άλλες νόσους (που επισταμένα αποσιωπούνται), δηλώνει: «Είναι αδιανόητο σήμερα να έχουμε -και δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε πολλές περιοχές της χώρας- δύο νοσοκομεία σε απόσταση 20, 30 χιλιομέτρων και τα δύο νοσοκομεία να αποδεικνύονται τελικά ότι είναι προβληματικά. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεπεράσουμε αυτούς τους τοπικισμούς κι αυτές τις αναχρονιστικές αντιλήψεις, να σχεδιάσουμε έναν ορθολογικό χάρτη υγείας, να μετατρέψουμε νοσηλευτικές μονάδες σε μονάδες που μπορεί να παρέχουν άλλες υπηρεσίες πχ. παρηγορητική φροντίδα, αλλά να εξορθολογίσουμε επιτέλους το νοσοκομειακό χάρτη της χώρας». Όσοι θυμούνται τα κλεισίματα των νοσοκομείων του ΙΚΑ αλλά και άλλων νοσοκομείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη επί υπουργίας Γεωργιάδη δεν έχουν καμιά αμφιβολία για το πού θέλουν να πάνε τα πράγματα. Η πτέρυγα Μπόμπολα του νοσοκομείου Α. Φλέμιγκ, που ρημάζει απ’ το 2013, είναι η καλύτερη «ζωντανή» απόδειξη για τα «σχέδια» και τις «ευαισθησίες» των κυβερνώντων.
Αν το κλείσιμο νοσοκομείων είναι η μια πλευρά της αντιλαϊκής πολιτικής στην περίθαλψη, η άλλη πλευρά είναι η επέκταση της δράσης του ιδιωτικού κεφαλαίου. Ο πρωθυπουργός αναφέρει σχετικά: «Κάναμε και κάποια βήματα υποχρεωτικής, όπως απεδείχθη λόγω των συγκυριών, συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Το γεγονός ότι ιδιωτικά νοσοκομεία μπήκαν πια σε τακτικές εφημερίες του ΕΣΥ είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα του ΕΣΥ. Το εθνικό σύστημα υγείας δεν είναι υποχρεωτικά κρατικό σύστημα». Σε απλά Ελληνικά, οι ιδιωτικές κλινικές χρυσοπληρώθηκαν για να νοσηλεύσουν κάποιους απ’ όσους δεν είχαν πρόσβαση στα νοσοκομεία. Πόσο πιο ξεκάθαρα να μας πουν ότι, είτε με πανδημία είτε χωρίς, μία δεν δίνουν για την περίθαλψη του λαού αλλά και τις συνθήκες δουλειάς μας; Μοναδική τους προτεραιότητα τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου γενικά και αυτού που δραστηριοποιείται στην περίθαλψη ιδιαίτερα. Άλλωστε ποτέ το σύστημα, αλλά και το πολιτικό του προσωπικό, δεν παραιτήθηκε απ’ την ιδέα των ΣΔΙΤ και, ευρύτερα, της λειτουργίας των νοσοκομείων με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια.
Μετά τα χειροκροτήματα, λοιπόν, και την υπόσχεση για ένταξη στα ΒΑΕ (που, επειδή δόθηκε ίσα για να κατευνάσει τις αντιδράσεις των υγειονομικών για τη διαχείριση της πανδημίας, έμεινε και στα χαρτιά), ήρθε η απόφαση για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Σε συγκεκριμένους εργαζόμενους γι’ αρχή, αλλά, όπως όλα δείχνουν, λίγοι τελικά θα εξαιρεθούν. Με συνοπτικές διαδικασίες, στον ιδιωτικό τομέα θ’ απολύεται και στον δημόσιο θα μένει χωρίς μισθό (στην καλύτερη) όποιος δεν έχει εμβολιαστεί.
Το βασικότερο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, να είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και να μην μπορεί κανείς να τον υποχρεώσει να πάρει οποιοδήποτε σκεύασμα ή να κάνει οποιαδήποτε θεραπεία αν δεν θέλει, πάει περίπατο, όπως και τόσα άλλα. Η κυβέρνηση αξιοποιεί ξανά την πανδημία για να παραβιάσει τα δημοκρατικά δικαιώματα και ταυτόχρονα ν’ απενοχοποιηθεί από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας.
Αφού δεν πήρε κανένα μέτρο πρόληψης στους μαζικούς, δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους που συνωστίζονται εργαζόμενοι και λαός, αφού δεν έκανε μαζικά τεστ (εκτός απ’ τα αμφίβολης αξιοπιστίας self test) και σωστή ιχνηλάτηση, αφού δεν παρείχε τ’ ανάλογα μέτρα προστασίας (ούτε στους υγειονομικούς), αφού δεν προσέλαβε γιατρούς και νοσηλευτές ούτε καν για τα εμβολιαστικά κέντρα, αφού δεν άνοιξε νέα κρεβάτια ΜΕΘ αλλά ούτε και απλά, αφού πανηγύριζε για τους 100 νεκρούς τη μέρα… τώρα προσπαθεί να μεταβιβάσει τις δικές της ευθύνες σ’ όσους προς το παρόν δεν εμβολιάστηκαν, κατηγορώντας τους για ό,τι κακό προκύψει από δω και στο εξής. Μετά τους νέους, ο νέος δράκος του παραμυθιού θά ‘ναι οι ανεμβολίαστοι.
Δεν πρέπει να δεχτούμε τη νέα αυτή κατηγοριοποίηση μεταξύ των εργαζομένων, ούτε και ν’ αφήσουμε τον «κοινωνικό αυτοματισμό» να μετατρέψει τα θύματα σε θύτες και το αντίστροφο. Είμαστε υπέρ του εμβολιασμού, είναι όμως δεδομένο ότι δεν αρκεί για την αντιμετώπιση της πανδημίας (που απαιτεί κι ένα σωρό ακόμα πράγματα που αρνείται η κυβέρνηση να κάνει), και κατά του στυγνού εκβιασμού της κυβέρνησης. Η περίθαλψη του λαού είναι δικαίωμα και, όπως και τις δικές μας συνθήκες εργασίας, το κατακτάμε με τους αγώνες μας. Μόνο παλεύοντας μαζικά κι οργανωμένα μπορούμε να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε αυτά που χρειάζονται για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
- ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ!
- ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ!
- ΝΕΕΣ ΚΛΙΝΕΣ ΜΕΘ ΚΑΙ ΑΠΛΕΣ!
- ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΩΣ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΟΥ ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ - ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΑ ΒΑΕ! ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ!
- ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου