Δύο εργάτες νεκροί στον ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου στην Κοζάνη – Με το αίμα της πληρώνει η εργατική τάξη την πολιτική της εκμετάλλευσης

Τους δύο εργάτες, 45 και 47 χρόνων, που σκοτώθηκαν σε εργοδοτικό έγκλημα κατά τη διάρκεια εργασιών εξαιρετικής επικινδυνότητας στον ατμοηλεκτρικό σταθμό Αγ. Δημητρίου της ΔΕΗ θρηνεί η εργατική τάξη. Λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι, σήμερα Παρασκευή 16/4, οι δύο έμπειροι τεχνίτες τοποθετούσαν κάδο ασανσέρ σε ύψος μεγαλύτερο από 80 μέτρα, στον πύργο ψύξης της Μονάδας V του ΑΗΣ, όταν έπεσαν στο κενό και σκοτώθηκαν ακαριαία. Ο κάδος, μετά την εγκατάσταση και την πιστοποίησή του, θα χρησιμοποιούνταν για τις εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του πύργου ψύξης, στο πλαίσιο του έργου αποθείωσης της μονάδας.

Οι συνθήκες του περιστατικού «παραμένουν αδιευκρίνιστες» για τους κρατικούς μηχανισμούς. Σπάνια άλλωστε γίνονται γνωστές οι συγκεκριμένες συνθήκες κάθε εργοδοτικού εγκλήματος, με το φταίξιμο να ρίχνεται κατά κανόνα στους ίδιους τους εργάτες που χάνουν τη ζωή τους. Αυτό που θέλουν να κρύψουν είναι ότι οι συνθήκες κι αυτού του περιστατικού έχουν διαμορφωθεί από το σύστημα της εκμετάλλευσης και την πολιτική του. Από το αδιάκοπο κυνήγι του μέγιστου κέρδους απ’ το κεφάλαιο και την εργοδοσία. Από την πολιτική κάθε κυβέρνησης, που τους ενισχύει για να εκμεταλλεύονται με ολοένα χειρότερους όρους τη δουλειά των εργαζόμενων. Με περισσότερη εντατικοποίηση, με μεγαλύτερη πίεση, με πιο ασφυκτικούς ρυθμούς, με κάθε είδους εκπτώσεις στα μέτρα και τον εξοπλισμό ασφαλείας. Γιατί μαζί με την εργατική δύναμη, το κεφάλαιο υποτιμά και τη ζωή των εργατών για να μεγιστοποίησει τα κέρδη του.

Θύματα αυτής της πολιτικής ήταν οι τρεις νεκροί κι ο ένας σακατεμένος εργάτης στην Εύβοια δυο βδομάδες νωρίτερα. Η ίδια πολιτική πήρε τη ζωή και των δύο εργατών σήμερα. Η ζωή τους θυσιάστηκε για τα κέρδη όλων αυτών για τους οποίους δούλευαν. Της MUELHAN Cyprus Ltd που είχε την υπεργολαβία. Της ΑΒΑΞ που είχε την εργολαβία. Της ΔΕΗ (υπό κρατική διοίκηση) που είχε αναθέσει το έργο, για τη συντήρηση των εγκαταστάσεών της, που προετοιμάζονται για λουκέτο στο πλαίσιο της λεγόμενης «απολιγνιτοποίησης», με ό,τι συνέπειες έχει αυτή η κατεύθυνση για τους προϋπολογισμούς και τα χαρακτηριστικά των έργων συντήρησης. Οι δικές τους αποφάσεις όρισαν το πλαίσιο για το έγκλημα, τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούσε η δουλειά με τους όρους που οδήγησαν τους εργολαβικούς εργάτες στο θάνατο.

• Μόνο με αγώνες μπορεί να δικαιωθεί η μνήμη των νεκρών της εργατικής τάξης!
• Οι εργάτες δεν είναι αναλώσιμοι! – Ασφαλείς όροι δουλειάς για όλους!
• Κάτω η δολοφονική πολιτική κεφαλαίου-κυβέρνησης!