Για να ενισχύσει την πολιτική της απαξίωσης της καθημερινής μετακίνησης του λαού και της ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών πήγε ο Μητσοτάκης τα ξημερώματα της Παρασκευής στο αμαξοστάσιο της ΟΣΥ στην Πέτρου Ράλλη. Η «στήριξη των μέσων μαζικής μεταφοράς» που είπε ότι ήταν στους στόχους της κυβέρνησης από πριν τον κορονοϊό στην πραγματικότητα είναι η κατεύθυνση που θέλει το λαό να πληρώνει ακριβότερα για συγκοινωνίες χειρότερες, με το κεφάλαιο να κερδοφορεί σε βάρος του. Η παραλαβή των 40 νοικιασμένων λεωφορείων, που στάθηκε αφορμή για την επίσκεψη, είναι κομμάτι του ξεδιπλώματος αυτής της πολιτικής.
Η πανδημία χρησιμοποιήθηκε για την επιτάχυνση της επίθεσης του συστήματος σε εργαζόμενους στα ΜΜΜ και επιβάτες. Η συνεχής απαξίωση όλα τα προηγούμενα χρόνια, με κάθε κυβέρνηση να συνεχίζει την ίδια πολιτική από εκεί που την άφησε η προηγούμενη, έδειξε ανάγλυφα τις συνέπειές της στον ένα χρόνο πανδημίας. Για τους οδηγούς, που έχουν ήδη ένα νεκρό από κορονοϊό και πολλούς να έχουν αρρωστήσει, τα ελάχιστα μέτρα προστασίας πάρθηκαν με καθυστέρηση και μόνο ύστερα από πιέσεις. Ουσιαστικά μέτρα εξακολουθούν να μην υπάρχουν ούτε γι’ αυτούς ούτε για τους επιβάτες, που στήνονται με τις ώρες στις στάσεις για να στοιβαχτούν σ’ ένα γεμάτο λεωφορείο και να πάνε στον προορισμό τους κάτω απ’ τις χειρότερες συνθήκες για μετάδοση του κορονοϊού.
Οι προσλήψεις που έγιναν πριν από μερικές μέρες δεν φτάνουν για να καλύψουν τίποτα από τις χιλιάδες αποχωρήσεις εργαζόμενων τα τελευταία 14 χρόνια που δεν είχε προσληφθεί κανένας. Έχει άλλωστε προηγηθεί τεράστια μείωση του συγκοινωνιακού έργου, με κατάργηση, περικοπές και συγχωνεύσεις γραμμών και με αραίωση δρομολογίων. Ακόμα και με περιορισμένο έργο, οι οδηγοί είναι τόσο λίγοι που αναγκάζονται να δουλεύουν ατελείωτα ωράρια, με τα ρεπό να συσσωρεύονται γιατί δεν δίνονται ποτέ και τις άδειες να κόβονται για μήνες. Έτσι «κατάφερε» το υπουργείο να μιλάει για αύξηση των δρομολογίων σε σχέση με το 2019. Ο δε στόλος είναι γερασμένος, εμφανίζει πολλές βλάβες και τα ανταλλακτικά δίνονται με το σταγονόμετρο, με αποτέλεσμα πλήθος οχημάτων να έχουν μετατραπεί σε κουφάρια στα αμαξοστάσια για να τροφοδοτούν με ανταλλακτικά τα υπόλοιπα.
Αυτή την κατάσταση, σε συνδυασμό με την πανδημία, αξιοποίησε η σημερινή κυβέρνηση σαν ευκαιρία για να προχωρήσει την πολυπόθητη εδώ και δεκαετίες ιδιωτικοποίηση. Απ’ τη μια μέσω ΣΔΙΤ, με παραχώρηση γραμμών σε ιδιώτες (τα ΚΤΕΛ σε πρώτη φάση) με κέρδος διασφαλισμένο από το κράτος. Απ’ την άλλη μέσω λίζινγκ, δηλαδή με ενοικίαση μεταχειρισμένων οχημάτων από την κεντρική Ευρώπη μέσω εταιριών. Τα 300 λεωφορεία που προβλέπονται θα μιστωθούν από τις «ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΟΡΤΗΓΟΥ ΚΑΙ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ ΑΕ», «ΑΔΕΛΦΟΙ ΣΑΡΑΚΑΚΗ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ & ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και «ΕΘΝΙΚΗ LEASING AE». Ακόμα και γι’ αυτά, χρειάστηκαν μετατροπές για ν’ ανοίγουν τα παράθυρα ώστε ν’ ανανεώνεται κάπως ο αέρας των επιβατών.
Η αναφορά του Μητσοτάκη στις «πιο επιβαρυμένες γραμμές» δεν είναι τυχαία. Το ιδιωτικό κεφάλαιο έχει βάλει στο μάτι συγκεκριμένο μέρος των αστικών συγκοινωνιών, αυτό που μπορεί να του αποφέρει κέρδος, με τη στήριξη βέβαια του κράτους. Σε κάθε περίπτωση, τη «νύφη» θα πληρώνει ο λαός που χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι εργαζόμενοι. Γι’ αυτούς, η κατάσταση θα πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο, σε ό,τι αφορά τόσο τους όρους δουλειάς όσο και τους μισθούς. Η άρνηση των διοικήσεων της ΟΣΥ να υπογράψουν συλλογική σύμβαση αποκαλύπτει τις προθέσεις τους για το μέλλον. Το ίδιο αποκαλυπτική είναι η ένταξη των νέων εργαζόμενων στο πρώτο κλιμάκιο χωρίς αναγνώριση προϋπηρεσίας, αλλά και οι όροι δουλειάς των οδηγών στις γραμμές που έχουν αναλάβει τα ΚΤΕΛ.
Οι εργαζόμενοι πρέπει ν’ αγωνιστούν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, που προχωράει. Πρέπει να ξεπεράσουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του χώρου, που επί ένα χρόνο δεν έχουν κινηθεί ούτε για την έκθεση των εργαζόμενων στην πανδημία, ούτε για την εντατικοποίηση, ούτε για την αναστολή των αδειών απ’ το Νοέμβρη μέχρι το Φλεβάρη, ούτε για τη συλλογική σύμβαση, ούτε για την ιδιωτικοποίηση. Που με τη στάση τους δίνουν ουσιαστικά το «πράσινο φως» για το ξεδίπλωμα της επίθεσης, αφήνοντας τους εργαζόμενους έρμαια στις ορέξεις της κυβέρνησης και του κεφαλαίου.
- Πραγματικά μέτρα προστασίας για εργαζόμενους και επιβάτες
- Μαζικές προσλήψεις και ανανέωση του στόλου των οχημάτων
- Όχι στην ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου