Ο Κώστας Καταραχιάς, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου «ο Άγιος Σάββας», παραχώρησε την παρακάτω συνέντευξη στην Ταξική Πορεία, σχετικά με την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο, αλλά και τη συνδικαλιστική δίωξη με την οποία είναι αντιμέτωπος.
Ερώτηση: Ξεκινώντας, δώσε μας μια εικόνα της κατάστασης στην οποία βρήκε το νοσοκομείο «Αγ. Σάββας» η πρώτη έξαρση της πανδημίας, τι συνέβη κατά τη διάρκειά της και πώς είναι σήμερα, με τη νέα έξαρση.
Απάντηση: Η έξαρση της πανδημίας από το πρώτο κύμα βρήκε τον «Άγιο Σάββα», το μεγαλύτερο αντικαρκινικό νοσοκομείο της χώρας, με μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, υποχρηματοδότηση και μεγάλες δυσκολίες στη δυνατότητά του να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες της κοινωνίας. Κατά τη διάρκεια των μνημονίων και τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε η προσέλευση στο νοσοκομείο για προληπτικές εξετάσεις, χειρουργικές επεμβάσεις, ακτινοθεραπείες και χημειοθεραπείες περίπου 30%, ενώ σύμφωνα με τον πετσοκομμένο οργανισμό του 2012 τα κενά σε μόνιμο προσωπικό ξεπερνάνε τα 400 άτομα.
Είχε προηγηθεί επί Λοβέρδου και ολοκληρώθηκε επί Γεωργιάδη το κλείσιμο του 6ου ογκολογικού νοσοκομείου ΙΚΑ. Στο πρώτο κύμα της πανδημίας, για πάνω από δυο μήνες σταμάτησε όλη την τακτική λειτουργία του. Στο μεσοδιάστημα του καλοκαιριού, η πίεση για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος ήταν αφόρητη, με τους καρκινοπαθείς καθημερινά να στοιβάζονται έξω από τα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου σε απάνθρωπες συνθήκες. Ενώ, την ίδια στιγμή, η διοίκηση συμπεριφερόταν με την κάλυψη του ΕΟΔΥ και του υπουργείου σαν να μην υπάρχει η πανδημία, χωρίς τεστ στο προσωπικό, με μέτρα ασφάλειας και προστασίας σχεδόν ανύπαρκτα ή με το σταγονόμετρο, χωρίς ουσιαστικά να ζητάει προσωπικό. Ούτε 10 επικουρικοί δεν έφταναν οι προσλήψεις στην πανδημία στο νοσοκομείο. Υπουργείο και διοίκηση αντιμετώπιζαν τους καρκινοπαθείς σαν ασθενείς 3ης κατηγορίας και στην ουσία τούς έσπρωχναν στον ιδιωτικό τομέα. Το σωματείο μας όμως δεν τους άφησε σε χλωρό κλαρί. Από την πρώτη στιγμή, με συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, αλλά και στάσεις εργασίας στο προαύλιο απαιτήσαμε μέτρα ασφάλειας και προστασίας, σωστή ιχνηλάτηση, καραντίνα, ώστε να προστατευτούν οι εργαζόμενοι και οι ασθενείς, και μαζικές προσλήψεις, αναγκάζοντάς τους σε πολλά πράγματα να υποχωρούν. Ωστόσο, το φθινόπωρο στο δεύτερο κύμα, η διασπορά του κορονοϊού σε ασθενείς και εργαζόμενους έγινε ανεξέλεγκτη, αποκαλύπτοντας τις εγκληματικές ευθύνες της διοίκησης και του υπουργείου που δεν άκουσαν το σωματείο και οδήγησαν το νοσοκομείο στην κατάρρευση.
Ερ: Δώσε μας κι ένα ιστορικό των κινήσεων της διοίκησης, της ΥΠΕ και της κυβέρνησης εναντίον των εργαζόμενων στο νοσοκομείο και εναντίον σου, ως πρόεδρο του σωματείου. Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση;
Απ: Η διοίκηση, για να αποσείσει τις εγκληματικές ευθύνες της για τη διασπορά σε ένα αντικαρκινικό νοσοκομείο, με τις οδηγίες της ΥΠΕ επιδόθηκε σε μια άνευ προηγούμενου στοχοποίηση των εργαζομένων, κάνοντας ΕΔΕ σε νοσηλεύτριες και γιατρούς που νόσησαν από κορονοϊό, φορτώνοντας την πανωλεθρία της διαχείρισης της πανδημίας στους εργαζόμενους. Το σωματείο βγήκε στα κάγκελα, οργανώνοντας μεγάλες και οργισμένες συγκεντρώσεις ενάντια στις ΕΔΕ, πράγμα το οποίο πήρε μεγάλη δημοσιότητα και η κατακραυγή έγινε πανελλαδική. Τελικά αυτές οι ΕΔΕ ουσιαστικά πάγωσαν. Το μένος όμως της διοίκησης συνεχίστηκε και έβαλε στο στόχαστρο το σωματείο. Παραμονές Χριστουγέννων, με αιφνιδιαστικό τρόπο μου θυροκολλεί δικαστικός υπάλληλος τη μετακίνησή μου για τρεις μήνες σε ΜΕΘ του «Σωτηρία» με «εντέλλεσθε», παρ’ όλο που ήμουν ακτινολόγος και όχι εντατικολόγος. Ήταν εκδικητική συνδικαλιστική δίωξη, καθώς, μετακινώντας τον πρόεδρο ενός από τα πιο μαχητικά σωματεία με πρωτοπόρα απεργιακή δράση, ουσιαστικά χτυπούσαν το ίδιο το σωματείο θέλοντας να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας. 22 Γενάρη, με στάση εργασίας του σωματείου μας, της ΕΙΝΑΠ, της οποίας είμαι και μέλος του ΔΣ, και του Αγία Όλγα, αλλά και με παρουσία πλήθους συμπαραστατών, συνδικαλιστών από νοσοκομεία και ευρύτερα την ΑΔΕΔΥ, πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση στην 1 ΥΠΕ, με τον διοικητή της όμως να παραμένει ανένδοτος. Και δε σταμάτησαν εκεί. Στις 7 Γενάρη που έληγε η σύμβασή μου, για άλλη μια φορά αιφνιδιαστικά και μονομερώς, μου παρατείνουν τη σύμβαση έως τέλη Μαρτίου και όχι έως τέλη Οκτωβρίου όπως ισχύει για όλους τους επικουρικούς γιατρούς πανελλαδικά. Έγινε πλέον σαφές ότι η δίωξη κλιμακώνεται και γίνεται και πολιτική στοχοποίησή μου κεντρικά από την κυβέρνηση. Ακολούθησαν παρεμβάσεις από το σωματείο, την ΕΙΝΑΠ, την ΟΕΝΓΕ και την ΑΔΕΔΥ και στις 4 Φλεβάρη οργανώθηκε μεγαλειώδης συγκέντρωση στο προαύλιο του «Αγίου Σάββα» με 5ωρη στάση εργασίας στο νοσοκομείο, στάση εργασίας της ΟΕΝΓΕ και διευκολυντική στάση της ΑΔΕΔΥ. Η κινητοποίηση έγινε με ομιλίες δεκάδων συνδικαλιστών από ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ταξική Πορεία, ΣΥΡΙΖΑ, συμπαραστάτες της γειτονιάς καρκινοπαθείς και κατέληξε σε μαζική πορεία προς την 1η ΥΠΕ.
Ερ: Είναι φανερό ότι στην επίθεση αξιοποιήθηκε με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο το γεγονός ότι είσαι επικουρικός γιατρός. Ποια είναι τα πρόσθετα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επικουρικοί και οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι; Πώς σχολιάζεις τη χυδαία αναφορά της ΥΠΕ σε «μόνιμο προσωπικό» για να δικαιολογήσει την απόλυσή σου;
Απ: Παρά τις υποσχέσεις για αναδίπλωση, ο διοικητής της 1ης ΥΠΕ Στάθης στέλνει το βράδυ της Τρίτης 9 Φλεβάρη απάντηση στο αίτημά μας για παράτασή μου έως τέλη Οκτώβρη όπως ισχύει για όλους. Αυτή η απάντηση ήταν μνημείο απαξίωσης και προσβολής των συνδικάτων, των εργαζομένων στα νοσοκομεία, των συμβασιούχων, καταλήγοντας με ύφος ειρωνικό για τη συνδικαλιστική μου δίωξη, ότι όλα έγιναν καλώς και ότι «θα απολυθείτε γιατί δεν σας χρειάζεται το ΕΣΥ», παραπέμποντας σε αντιμετωπίσεις του κράτους του ‘50. Αποκαλύφθηκε με χονδροειδή τρόπο ότι η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι είμαι συμβασιούχος, άρα πιο ευάλωτος για να χτυπήσει το μαχητικό συνδικαλισμό στο πρόσωπό μου. Αλλά δείχνει και το πραγματικό της πρόσωπο, με την αντιμετώπιση των συμβασιούχων ως αναλώσιμους, ως μιας χρήσης εργαζόμενους, που μπορούν να περισσέψουν ανά πάσα στιγμή μη περνώντας τον πήχη των κριτηρίων τους για μόνιμη δουλειά, γιατί ουσιαστικά δεν θέλουν να κάνουν μαζικές προσλήψεις και θέλουν να έχουν ένα εργατικό δυναμικό όμηρους στους εκβιασμούς τους, που δεν θα συνδικαλίζεται. Ξέρουν βέβαια ότι το κίνημα των συμβασιούχων στα νοσοκομεία έχει δώσει μεγάλες μάχες κερδίζοντας κάποιες παρατάσεις, αλλά και διεκδικώντας συνολικά μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Το σωματείο μας, στηρίζοντας την προσπάθεια του συντονιστικού μαζί και με άλλα σωματεία αλλά και απλές πρωτοβουλίες εργαζομένων, πρωτοστάτησε σε αυτές τις μάχες. Γι’ αυτό μας φοβούνται, γι’ αυτό μας βάζουν στο στόχαστρο. Δεν θα τους αφήσουμε.
Ερ: Τους τελευταίους μήνες, είναι πολλές οι συνδικαλιστικές διώξεις στο χώρο των υγειονομικών. Πώς εξηγείς αυτή τη στοχοποίηση και πώς συνδέεται με την ευρύτερη επίθεση στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων και του λαού; Ας θυμηθούμε άλλωστε τις απαγορεύσεις με πρόσχημα την πανδημία, το νόμο για την απαγόρευση των συγκεντρώσεων, το μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων και, νωρίτερα, το μητρώο πραγματικών δικαιούχων και την απαίτηση αυξημένης απαρτίας για τις απεργίες, ενώ ετοιμάζεται ο νέος νόμος για τα εργασιακά και τα συνδικαλιστικά.
Απ: Κάπως έτσι, η κυβέρνηση αυτή νομίζει ότι με θατσερικού τύπου επιθέσεις στα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές θα γλιτώσει από τη μεγάλη οργή που συσσωρεύεται στους εργαζόμενους από τις πολιτικές της στην πανδημία που τσακίζουν την εργατική τάξη με τις καραντίνες, τις απαγορεύσεις και την αθρόα χρηματοδότηση των πλουσίων. Στα νοσοκομεία, παρ’ όλα τα προβλήματα και τον ρόλο της γραφειοκρατίας, είχαμε και τη χρονιά που μας πέρασε απεργιακές κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις ακόμα και εν μέσω απαγορεύσεων, που έδειχναν το δρόμο για κλιμάκωση και όχι για αναμονή λόγω της πανδημίας. Τα συνδικάτα στην υγεία αποκάλυπταν συνέχεια τα αίσχη της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας. Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν μια βιομηχανία συνδικαλιστικών διώξεων, με την εισαγγελική δίωξη της προέδρου της ΕΝΙΘ Δάφνης Κατσίμπα, την κλήση σε αστυνομικό τμήμα της Αφροδίτης Ρέτζιου προέδρου της ΟΕΝΓΕ, τα πειθαρχικά σε προέδρους σωματείων στα Γιαννιτσά και τα Γρεβενά, τον σχηματισμό δικογραφίας για τον προέδρο της ΠΟΕΔΗΝ Γιαννακό. Άρα η μεθόδευση της απόλυσής μου δεν είναι μεμονωμένο γεγονός, αλλά εντάσσεται σε αυτή την προσπάθεια, που πρέπει να απαντηθεί απεργιακά κεντρικά από όλα τα σωματεία και τις ομοσπονδίες.
Ερ: Πώς αποτιμάς τις μέχρι τώρα κινητοποιήσεις ενάντια στη συνδικαλιστική δίωξή σου, ποιες είναι οι επόμενες που έχουν αποφασιστεί και με ποιο τρόπο πιστεύεις ότι μπορούν ν’ απαντηθούν αυτές οι διώξεις;
Απ: Το κύμα συμπαράστασης από τις συναδέλφισσες/ους μου στον νοσοκομείο, από πολλά νοσοκομεία πανελλαδικά, από τα συνδικάτα και την αριστερά είναι μεγάλο και πρωτόγνωρο και μας δίνει μεγάλη δύναμη για να απαντήσουμε σε αυτές τις επιθέσεις. Φυσικά και χρειάζονται πλέον πιο άμεσα και οργανωμένα αντανακλαστικά με προοπτική απεργιακής κλιμάκωσης ώστε να τσακιστεί αυτή η αχρεία προσπάθεια της κυβέρνησης διάλυσης του συνδικαλισμού. Δεν είναι η ώρα για αναμονή. Μπροστά μας έχουμε την πανυγειονομική απεργιακή κινητοποίηση στις 23 Φλεβάρη για να ξεσηκώσουμε τους χώρους μας και διεκδικούμε να γίνει απεργία για όλο το δημόσιο, για όλους τους εργαζόμενους, για να σωθούν ζωές και να σταματήσουμε τις επιθέσεις της κυβέρνησης. Αμέσως μετά αποφασίσαμε σε συνέλευση στον «Άγιο Σάββα» να οργανώσουμε την Τρίτη 2 Μάρτη 7ωρη στάση εργασίας ενάντια στην απόλυσή μου, με κάλεσμα σε όλους για συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας. Ο αγώνας μας είναι αγώνας για όλη την εργατική τάξη και μπορεί να πάρει πανεργατικά χαρακτηριστικά, για να σωθούν ζωές και να υπερασπιστούμε τα εργατικά δικαιώματα μας και τις ελευθερίες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου