Διανύουμε τον ένατο μήνα της πανδημίας και την δεύτερη κατά σειρά καραντίνα στην οποία πολλές επιχειρήσεις είναι κλειστές με τους εργαζόμενους στην καλύτερη περίπτωση να βρίσκονται σε αναστολή εργασίας και στην χειρότερη να είναι απολυμένοι, χωρίς ένσημα και χωρίς να δικαιούνται καν τα ψίχουλα του κρατικού επιδόματος λόγω της μαύρης, απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας. Σε άλλες επιχειρήσεις πάλι οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την εκ περιτροπής εργασία, την τηλε-εργασία, και την εντατικοποίηση του ωραρίου τους, ώστε να βγαίνει η ίδια δουλειά με λιγότερα άτομα. Τα παραπάνω είναι πλέον νομικά θεσπισμένα αφού με αφορμή την έξαρση της πανδημίας, η κυβέρνηση εφάρμοσε μια σειρά αντεργατικές ΠΝΠ, νομιμοποιώντας την ελαστικοποίηση του ωραρίου και τις απλήρωτες υπερωρίες.
Υπάρχει όμως και ένας κλάδος ο οποίος σε αντίθεση με άλλους δεν έχει σταματήσει να δουλεύει από την αρχή της πανδημίας σε ρυθμούς εξωφρενικά γρήγορους και κάτω από απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Ο λόγος για τα super market, οι υπάλληλοι των οποίων είναι εκτεθειμένοι όχι μόνο στον Covid-19 αλλά και απέναντι στην καταπάτηση μιας σειράς εργατικών δικαιωμάτων καθώς επίσης και στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Η εργοδοσία, όχι μόνο δεν λαμβάνει μέτρα ασφαλείας για τη διαφύλαξη των εργαζομένων από τον ιό, αλλά παίζει την υγεία και τη ζωή τους κορώνα γράμματα, αφού προσπαθεί να κρύψει την εμφάνιση κρουσμάτων τα οποία αυξάνονται δραματικά, μέρα με τη μέρα. Όσα κρούσματα καταφέρουν να γίνουν γνωστά μετά από πιέσεις των εργαζομένων, όπως έχει συμβεί κατά καιρούς σε γνωστές αλυσίδες super market στην Πάτρα, στην Φλώρινα, αλλά και στην Αττική, αντιμετωπίζονται από την εργοδοσία με προληπτικές καραντίνες των εργαζομένων, στην θέση των οποίων μεταφέρονται υπάλληλοι από άλλα πόστα με εντατικοποιημένο ωράριο. Παράλληλα, πραγματοποιούνται δήθεν απολυμάνσεις κατά την διάρκεια της νύχτας και δίνονται μάσκες και γάντια μιας χρήσης ανά βάρδια με το σταγονόμετρο. Την ίδια στιγμή που η εργοδοσία θυσιάζει την υγεία των εργαζομένων, τους καλεί να βάλουν πλάτη, ώστε να λειτουργήσει η επιχείρηση με την όσο το δυνατόν λιγότερη ζημία.
Παράλληλα, ενώ οι εργαζόμενοι στοιβάζονται στα ΜΜΜ για να πάνε στη δουλειά τους, η κυβέρνηση εν μέσω του δευτέρου κύματος της πανδημίας, αντί να αυξήσει τα δρομολόγια και το προσωπικό των Μ.Μ.Μ., αυξάνει τον αριθμό των αστυνομικών οχημάτων και προχωρά σε προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας.
Οι παραπάνω συνθήκες εργασίας δεν είναι αποτέλεσμα της πανδημίας. Είναι αποτέλεσμα της εγκληματικής πολιτικής ενός συστήματος, το οποίο στο βωμό του κέρδους θυσιάζει χωρίς καμία ντροπή ανθρώπινες ζωές. Με αφορμή την πανδημία γίνεται ολοφάνερο πλέον πως η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, στις ελευθερίες και στις ίδιες μας τις ζωές θα γίνει όλο και πιο επιθετική. Η απάντηση των εργαζομένων οφείλει να είναι συσπείρωση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους για πλήρη και ίση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μέτρα ουσιαστικής προστασίας, ανθρώπινα ωράρια εργασίας και προστασία της ίδιας τους της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου